Sportarts-Sporter 1983
Op de Olympische Spelen van 2008 in Beijing won de Australiër Scott Brennan (1983-) het roeinummer dubbel scull. Tijdens het WK van 2001 had hij zilver gewonnen in de enkel scull bij de junioren en twee jaar later won hij goud. Op de Spelen van 2004 in Athene bemande hij de vier zonder stuurman die zevende eindigde. In 2012 zou Brennan zijn Olympische titel in de dubbel twee verdedigen. Na een een zilveren medaille op de Wereldbeker van Luzern, liep Brennan echter een rugblessure op waardoor hij In Beijing slechts tweede eindigde in de B-finale. Ondanks twee jaar intensieve revalidatie herstelde hij niet van zijn blessure, reden waarom hij in 2015 stopte met competitie. In 2007 had hij zijn studies Geneeskunde beëindigd aan de University of Tasmania en startte hij een opleiding Neurochirurgie.
Op de Panamerikaanse Spelen van 2007 in Rio de Janeiro eindigde Leo Carroll (1983-) als zevende met de Canadese volleyball ploeg. Van 2008 tot 2010 was hij assistent-coach van het team van de University of British Columbia. Daarna studeerde hij Geneeskunde aan het Ierse University College Cork, waar hij ook speler/coach werd van de volleybalploeg en waarmee hij in 2011 meteen het Universitair kampioenschap won. Nadat hij afstudeerde specialiseerde hij zich in Spoedgevallen en vervoegde hij de staf van de University of Ottawa.
De Duitse zwemmer Toni Franz (1983-) werd zes keer nationaal kampioen en drie keer vice-kampioen in de 5km-open-water. Op Duitse kampioenschappen haalde hij een totaal van achttien medailles. Hij zwom ook de WK’s van 2005 en 2007 in Montréal en Melbourne en het EK van 2004 in Madrid. In 2010 won hij brons op het EK 10km in Dubrovnik. Na zijn studies Geneeskunde werd hij aan de Uniklinikum Leipzig aanvaard voor de specialisatie Urologie en na zijn specialisatie bleef hij als staflid verbonden aan die instelling.
Op het WK langebaan van 2003 in het Japanse KushiroIn won de Nederlandse schaatster Maaike Head (1983-) goud in de ploegenachtervolging bij de junioren. Toen ze haar studies Geneeskunde aanvatte, stopte ze met schaatsen en schakelde ze over op roeien. Met ploegmaatje Rianne Sigmond (1984-) finishte ze achtste in de dubbel scull op de Olympische Spelen van 2012 in Londen. In 2013 kroonde ze zich met het Nederlandse kwartet tot wereldkampioen dubbel vier in het Zuid-Koreaanse Chungju. Die wereldtitel hernieuwde ze in 2014 op de Bosbaan in Amsterdam, de chrono van 6.15.95 was meteen ook goed voor een nieuw wereldrecord:. Met Ilse Paulis (1993-) haalde ze in 2016 olympisch goud op de dubbeltwee in Rio. Ze studeerde af aan de Universiteit van Maastricht en specialiseerde zich in Chirurgie. Na haar specialisatie vestigde ze zich als spoedarts in de VUMedisch Centrum van Amsterdam en in de Zuyderlandkliniek van Heerlen.
De Duitser Knut Höhler (1983-) finishte als derde in het Triathlon Xterra UK Championschip van 2006, een wedstrijd van 1,5km zwemmen, 40km mountain bike en 12km cross-country. In 2008, 2009, 2010 en 2012 was hij de snelste in de internationale StrongmanRun, waar meer dan 12.000 deelnemers 16km met 26 hindernissen voor de voeten kregen. Met vier minuten voorsprong op 4.055 deelnemers won hij in 2011 als eerste buitenlander de Tough Guy Race van Birmingham, waarbij de atleten voor meer dan 30.000 toeschouwers 12km afhaspelden die bezaaid waren met 21 zware hindernissen. De atleten moesten door de modder kruipen onder een 50 cm hoog gespannen staaldraad, door een tunnel van 1 meter diameter geraken, onder een houten brug door ijskoud water duiken, tien meter hoog klimmen, via een touw drie meter diep glijden, onder een elektrisch raster doorkruipen om tenslotte tussen brandende hooibalen te finishen. De twee jaren nadien verdedigde hij die titel met succes. Hij werd ook Europees kampioen triathlon met het Duitse juniorenteam. In 2013 studeerde hij af aan de Universität Göttingen en specialiseerde hij zich in Orthopedische Heelkunde.
Op 16-jarige leeftijd begon Esmé Kamphuis (1983-) met atletiek en dat jaar werd ze Nederlands kampioene verspringen in haar leeftijdscategorie. Bij de junioren haalde ze drie gouden, zeven zilveren en drie bronzen medailles. Nadien werd ze tweemaal tweede in de nationale titelstrijd zevenkamp bij de senioren. In 2004 stapte ze over naar het bobsleeën en in 2010 werd ze voor de Olympische Winterspelen in het Canadese Vancouver geselecteerd. Daar eindigde ze achtste in de bob met twee en een jaar later veroverde ze in dat nummer brons tijdens het EK in het Duitse Winterberg, iets wat ze in 2014 herhaalde in het Duitse Köningssee. Op de Olympische Spelen van 2014 in Sotchi eindigde ze met ploegmaatje Judith Vis (1980-) als tweede. In 2009 studeerde ze af als arts aan de Vrije Universiteit Amsterdam en specialiseerde ze zich in Gynaecologie.
Margarita Sevilla (1983-) nam acht keer deel aan de Ironman Triathlon. In Ecuador studeerde ze af aan de Universidad San Francisco de Quito. In 2007specialiseerde ze zich in Sportgeneeskunde, eerst aan de University of Wisconsin-Madison, nadien aan het Hennepin County Medical Center van Minneapolis. Ze bleef in de Verenigde Staten en in 2010 sloot zich aan bij de Sports and Orthopaedic Specialists in Minneapolis. Ze werd medisch directeur van Life Time Fitness en van de YWCA Triathlon.
Na een posttraumatische dystrofie als gevolg van een enkelverstuiking, werd het onderbeen van de Nederlandse Suzan Verduijn (1983-) geamputeerd. Zij kwalificeerde zich voor de Paralympics van 2008 in Beijing maar door een blessure kon ze niet afreizen. Vier jaar later in Londen was ze wel van de partij en nam ze deel aan de 100m en het verspringen. Datzelfde jaar kroonde ze zich ook tot Europees kampioen verspringen en haalde ze zilver op de 200m. Ze studeerde Geneeskunde en specialiseerde zich in Revalidatie
