Sportarts-Sporter 1883
1883
Marc Bellin du Côteau (1883-1938), een telg uit een Franse aristocratische familie, startte op 16-jarige leeftijd in Parijs met hockey bij Racing Club de France. Hij deed ook aan atletiek en kroonde zich in 1903, 1904 en 1907 tot nationaal kampioen 400m vlak, waarvan hij nationaal recordhouder werd met 50 seconden rond. Op de niet officiële Olympische Spelen van 1906 in Athene eindigde hij als achtste in de finale van de 400m. In 1910 studeerde hij af als arts en vanaf 1912 publiceerde hij heel wat wetenschappelijke werken over lichamelijke opvoeding en sport. In zijn beroemdste werk 'L'entraînement sportif' uit 1924, ontwikkelde hij een fysieke efficiëntie-index die gebaseerd was op snelheid, behendigheid, weerstand en kracht. Omdat er tijdens Wereldoorlog I op het slagveld een enorm verschil qua fysieke mogelijkheden was tussen de Duitse en de Franse troepen, waarbij heel wat Franse soldaten stierven door kortademigheid en gebrek aan sportieve training, hamerde Marc Bellin du Côteau er bij de overheid op om turnlessen te geven vanaf de lagere school. Hij werd tot voorzitter van de Fédération Française de Hockey verkozen en van 1932 tot aan zijn dood bekleedde hij diezelfde functie bij de Fédération internationale de hockey sur gazon.
Op de Olympische Spelen van 1908 in Londen won de Schot Arthur Downes (1883-1956) het zeilnummer in de 12 meter klasse. Hij studeerde af aan de Glasgow University en vestigde zich veertig jaar lang als huisarts in het Schotse stadje Helensburgh.
In de zomer van 1912 werden in Stockholm de vijfde Olympische Spelen betwist. De Duitse sportarts Emil Ketterer (1883-1959) was er niet alleen medisch begeleider van het Duitse team maar hij nam ook deel aan de 100m. Op 9 juli 1911 tijdens een wedstrijd in Karlsruhe verbeterde hij met een chrono van 10,5 seconden het wereldrecord van de 100 meter, het jaar nadien verbrak hij met de Duitse estafetteploeg het wereldrecord van de 4 x 100m. Als vurig Nazi-adept werd hij onder het Hitler-regime tot SA-Obergruppenführer benoemd en was hij bij de goedkeuring en de promotie van euthanasie betrokken.
De Nederlander Lou Otten (1883-1946) speelde verdediger bij voetbalclub Quick Den Haag, waarmee hij in 1908 kampioen werd. Hij verdiende twaalf selecties voor het Nederlands elftal, waarbij hij vier keer de kapiteinsband droeg. Op de Olympische Spelen van 1908 in Londen haalde hij de derde plaats met dat elftal. Nadat hij afstudeerde trok hij als bacterioloog naar Nederlands-Indië, waar hij een vaccin tegen de builenpest ontwikkelde.
