Geschiedenis van de Sportgeneeskunde - 1910
Het verband tussen spierwerking en melkzuurconcentratie startte in 1910 toen de Britse fysioloog John Henry Ryffel (1877-1957) van het Londense Guy's Hospital noteerde dat het melkzuurgehalte in het bloed na het lopen van 12 rondjes in 2min45 verhoogd was van 12,5mg/100ml naar 71mg/100ml en dat de urinewaarden na 17 minuten recuperatie gestegen waren van 4 mg/h naar 362mg/h.
Siegfried Weissbein, Professor Fysiologie in Berlijn publiceerde 'Hygiene des Sports' het eerste leerboek over Sportgeneeskunde, dat in feite een bundeling was van de 32 voordrachten die tijdens de conferentie met dezelfde titel gehouden werden. Het boek behandelde de effecten van sportbeoefening op verschillende organen en de eerste hulp die nodig was bij opgelopen sportletsels.
De bijdrage 'Methodik des Energiestoffwechsels' van de Zweedse Professor Fysiologie Johan Erik Johansson (1862-1938) in het 'Handbuch der biochemischen arbeitsmethoden' van de Zwitserse biochemicus en fysioloog Emil Abderhalden (1877-1950) vermeldde op pagina 1157 inspanningstesten op het terrein voor de studie van de menselijke ventilatie. Het toestel dat hiervoor gebruikt werd, was uitgerust met een buisje om luchtstalen te kunnen afnemen tijdens de ademhaling.
Meerdere vooraanstaande fysiologen waren geïnteresseerd in de reacties van het menselijk lichaam op inspanning waarbij uithoudingsvermogen, kracht, hoogte, warmte en koude een rol speelden. Bijgevolg werden soldaten, atleten, piloten en bergbeklimmers bestudeerd. In de Verenigde Staten werd een dergelijk onderzoek voor het eerst uitgevoerd aan het Carnegie Nutrition Laboratory, in de omgeving van Boston.
Via het Washington Carnegie Institute publiceerden de Amerikaanse fysiologen Francis G. Benedict (1870-1957) en Thorne M. Carpenter (1878-1971) 'Respiration Calorimeters for Studying the Respiratory Exchange and Energy Transformations of Man', een prachtige beschrijving van hun labo.
Voor het derde 'Congrès International de Physiothérapie' daagden in Parijs liefst duizend geïnteresseerden uit de medische wereld op uit 26 verschillende landen.
Een toestel ontwikkeld door Nathan Zuntz (1847-1920) en August Julius Geppert (1856-1937) voor het meten van de gasuitwisseling bestond uit een mondstuk, unidirectionele kleppen, een droge gasmeter en een chemische gasanalyser.
In 1910 publiceerde de Duitse arts Erich Grafe (1881-1958) 'Das Respirationsapparat', een beschrijving van zijn respiratoire kamer, die enkel voor bedlegerige patiënten bestemd was. Het jaar voordien had deze assistent van Professor Fysiologie Albrecht Ludolf von Krehl (1861-1937) een respiratie-apparaat beschreven waarbij het toestel het hoofd en de schouders van de patiënt bedekte. Beide apparaten werden geventileerd volgens het open-circuit principe en een staaltje uitgeademde lucht werd op koolstofdioxide en zuurstof geanalyseerd. In de kleine open-circuit kamer pasten de zijkanten in een waterdichting in de vloer, er was geen deur voorzien omdat de hele kamer kon opgeheven worden voor het binnenlaten van de patiënt. De ventilatiestroom werd verzekerd door een mechanisch roterende natte-gas meter.
De Amerikaanse Narragansett Machine Company uit Providence, Rhode Island startte de productie van stevige en betrouwbare indoor roeimachines, die vrij vlug hun weg vonden naar de universitaire campussen, waar de roeiers ze gebruikten om te trainen buiten het seizoen .
In het 'Etablissement Thermal des Baignots' aan de voet van de Franse Pyreneeën paste men fysiotherapie toe met fango.
De Raad van de British Medical Association gaf als aanbeveling dat schooljongens die deelnamen aan zwemmen, roeien, boksen en cross-country hardlopen, medische testen moesten ondergaan.
De Canadese-Amerikaan Daniel David Palmer (1845-1913) praktizeerde zonder relevante opleiding als 'magnetische genezer en autodidactische manipulatief-chiropractische therapeut'. De bekende Amerikaanse journalist Henry Louis Mencken (1880-1956) omschreef hem in 1924 dan ook als een kwakzalver die voortborduurde op het werk van de Amerikaanse arts-osteopaat Andrew Still (1828-1917). Zijn zoon Bartlett Joshua Palmer (1881-1961) goot het beroep van chiropractie in zijn moderne vorm, hoewel zijn vader de eer kreeg over de oorsprong.
