Doping in de sport - 2019

Na 3.145 controles registreerde de Nederlandse Dopingautoriteit vijftien dopingovertredingen in 2018, acht minder dan het jaar voordien. Drie stuks in de gevechtssporten, twee in het biljarten, de andere in atletiek, basketbal, honkbal, krachtsport, motorsport, rugby, voetbal, volleybal, waterskiën en wielrennen. Bijna alle overtredingen werden gepleegd door mannen, slechts eentje geval door een vrouw. Amper in drie van de vijftien gevallen aanvaardde de dader meteen zijn sanctie.

Het WADA notreerde 1923 positieve dopinggevallen na 263.519 controles, een stijging van 6,5% vergeleken met het jaar voordien. Sporters van 117 nationaliteiten uit 92 verschillende sporten waren erbij betrokken.

"Het belang van dopingcontroles op training en onaangekondigde dopingcontroles als opsporings- én afschrikkingsmiddel is overduidelijk. Dit rapport levert een goed inzicht over de uitkomsten van de testprogramma's", aldus WADA-directeur Olivier Niggli (1970-)."We zien een aanzienlijk aantal overtredingen die niet bovenkwamen bij traditionele dopingcontroles, maar die opgespoord werden door intelligent onderzoek."

Wegens het toepassen van ozontherapie veroordeelde de Rechtbank van Leuven de Belgische arts Chris Mertens (1964-) tot een voorwaardelijke celstraf van zes maanden. De Rechtbank achtte het bewezen dat de 'ozondokter' doping had verstrekt door aan zes sporters ozon toe te dienen. Dat gebeurde door het aftappen van bloed, het vervolgens te manipuleren en het dan terug in te spuiten. Twintig Belgische sporters uit het wielrennen, veldrijden, triathlon, autosport, atletiek en mountainbike werden in 2013 verhoord. Zelf stonden ze niet terecht, maar ze liepen het risico om vervolgd te worden door hun eigen sportbond.

In de Scandinavian Journal of Medicne & Science in Sports verscheen een bijdrage van een Nederlands onderzoeksteam. Dat rekruteerde 111 mannen van minstens 18 jaar oud, die zinnens waren om een cyclus van anabole androgene steroïden te starten. De proefpersonen leverden het onderzoeksteam monsters voor een analyse op anabole androgene steroïden. 19% betwistte bodybuilding-wedstrijden. 59% van de gerekruteerden meldde recent dopinggebruik. 77% gebruikte in het verleden al anabole androgene steroïden en 97% kloeg over bijwerkingen. De gemiddelde anabolica-cyclus was 13 weken en de gemiddelde dosis bedroeg 901mg/week. De proefpersonen gebruikten ook andere middelen zoals groeihormonen (21%). De belangrijkste reden voor het gebruik was om de spiermassa te doen toenemen (44%) en 48% bekende dat ze verslaafd waren aan anabolica.

Rusland

Omdat Rusland een belangrijke deadline niet gerespecteerd had, dreigde een nieuwe schorsing. Enkele maanden voordien had WADA de drie-jarige schorsing van het Russisch antidopingbureau Rusada opgeheven. Die schorsing was een gevolg van het bekend raken van een groot dopingschandaal. Maar een van de belangrijkste voorwaarden voor het opheffen van de schorsing was dat alle data van het dopinglab in Moskou tegen eind december 2018 openbaar werden gemaakt en dat was nog steeds niet gebeurd. Zeventien dagen later doken die gegevens toch plots op.

Drieëneenhalve maand nadat de WADA-onderzoekers uiteindelijk toch toegang kregen tot de data, werden 4.524 dopingstalen meegenomen voor verder onderzoek buiten de Russische grenzen. Een eerste analyse leverde meer dan 100 verdachte gevallen op. WADA-voorzitter Craig Reedie (1941-) noemde het ‘belangrijke gevallen’ en een ‘significante vooruitgang’ en voegde eraan toe dat WADA bewijsmateriaal verzamelde, zodat de verantwoordelijke sportfederaties de mogelijke dopinggevallen met spoed konden behandelen.

In een interview met het Duitse tijdschrift Der Spiegel bevestigde RUSADA-baas Yury Ganus (1965-) dat er wel degelijk uitvoerig geknoeid werd met de data en dat ze zelfs in januari 2019 nog gemanipuleerd werden.

“WADA nam de pragmatische en rationele beslissing om het RUSADA niet opnieuw te schorsen, zodat onze sporters opnieuw aan internationale competities konden meedoen. En nu maken we de ergste crisis mee ooit. WADA vraagt waarom de labo-gegevens gewijzigd werden. Rusland moet vele vragen beantwoorden, 31 in totaal. De wijzigingen zijn zo omvangrijk en belangrijk dat het geen toeval meer is. Het gaat om duizenden gegevens die op meerdere plaatsen aangepast of verschoven werden. Iemand trachtte specifieke informatie te verdoezelen op grote schaal. Het zou daarbij ook om namen van sporters kunnen gaan.”

Ganus beweerde dat het RUSADA volstrekt onafhankelijk functioneerde van de Russische overheid en zei niet te weten wie daar achter zat

“Het is verschrikkelijk. Ik begrijp niet waarom ze dat deden. De WADA-experten zijn heel bekwaam wat cyberveiligheid betreft. Het was toch voorspelbaar dat ze de aanpassingen zouden opmerken. Het is alsof je met een auto tegen een muur knalt. ... Eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat de overheid een verstandig antwoord kan geven op alle vragen, ze zijn echt te belastend.”

Ganus betwijfelde sterk dat Rusland WADA de originele gegevens zou bezorgen en vreesde dan ook voor zware sancties.

“De Russische deelname aan de Olympische Spelen van 2020 in Tokio en aan de Olympische Winterspelen van 2022 in Beijing staat op het spel.”

Sportminister Pavel Kolobkov (1969-), in het verleden nog Olympisch winnaar van een gouden, twee zilveren en drie bronzen medailles in het schermen, leek zich minder zorgen te maken en verkonidgde dat Rusland wél kon antwoorden op alle vragen.

Yury Ganus (1965-) werd in augustus 2020 door de Russische overheid aan de deur gezet.

WADA verdacht bijna driehonderd Russische sporters. 43 dossiers werden naar hun respektievelijke sportfederaties verstuurd. Die moesten verdere stappen ondernemen, maar indien vervolging uitbleef, kon WADA het internationaal sporttribunaal CAS inschakelen voor het behandelen van de overtredingen .

Eind oktober gaven de Russische autoriteiten eindelijk een antwoord op de WADA-vragen over onvolkomenheden in de dopingstalen. Volgens WADA waren deze antwoorden echter niet-conform met de anti-dopingreglementen en daardoor riskeerde Rusland om uitgesloten te worden van de Olympische Spelen én het EK voetbal van 2020. Bovendien zouden er in Sint-Petersburg, één van de gaststeden voor het EK voetbal, geen wedstrijden mogen doorgaan.

Op 9 december 2019 werd beslist dat Rusland niet meer welkom was op de Olympische Spelen van 2020 in Tokio, de Olympische Winterspelen van 2022 in Beijing en het WK voetbal van 2022 in Qatar. De Russen kregen 21 dagen de tijd om tegen die straf in beroep te gaan. Het EK voetbal van 2020 kwam echter niet in het gedrang.

Russische sporters mochten wel als ‘neutrale atleet’ deelnemen aan mondiale tornooien, zoals dat het jaar voordien al het geval was tijdens de Olympische Winterspelen in Pyeongchang. Deze status werd onder strenge voorwaarden toegekend aan atleten met een onberispelijk dopingverleden.

Drievoudig wereldkampioene hoogspringen Mariya Lassizkene (1993-) haalde zwaar uit naar de Russische sportautoriteiten.

“Waarom hebben jullie ons niet beschermd? Het is niet het Westen dat Rusland aanvalt, jullie hebben ons verraden," schreef ze in een open brief aan de Russische minister van Sport.

Volgens haar was er nauwelijks iets veranderd sedert Rusland in 2015 voor het eerst werd geschorst.

“Ik heb geen veranderingen gezien. Wij, atleten zijn de dupe en mogen nu blij zijn dat we onder neutrale vlag mogen deelnemen aan kampioenschappen."

Door de eerste schorsing miste Lassizkene de Olympische Spelen van 2016. Als 'neutrale atlete' kroonde ze zich in 2017 en 2019 wel tot wereldkampioene en in 2018 ook tot Europees kampioene. Ze hoopte dat ze onder neutrale vlag ook aan de Olympische Spelen van Tokio mocht deelnemen.

Atletiek

Omdat de Russische Atletiekfederatie nog steeds niet aan twee cruciale voorwaarden voldeed om haar ban te laten beëindigen, verlengde ook de Wereldatletiekbond IAAF de Russische schorsing. De Russen moesten ook alle kosten betalen, die de dopingzaak met zich had meegebracht. Maar 'zuivere' atleten mochten onder neutrale vlag en na een grondige screening aan internationale wedstrijden deelnemen.

De Russische atletiek kwam echter nog maar eens in opspraak. Dmitri Sjliachtin, de voorzitter van de Russische atletiekfederatie, werd geschorst omdat hij het dopingonderzoek naar hoogspringer Danil Lysenko (1997-) gedwarsboomd had. Zes andere officials werden ontzet uit hun functies, omdat ze om Lisenko te beschermen valse verklaringen hadden afgelegd en met documenten hadden geknoeid.

Toen de AIU ontdekte dat Lisenko in juni 2018 voor de derde keer in twaalf maanden in de fout ging met zijn 'whereabouts', startte de onafhankelijke instantie een onderzoek. In augustus 2018 werd Lisenko geschorst en om die reden ontbrak hij op het WK van dat jaar in Doha. De AIU legde hem ook het tegenwerken van onderzoek ten laste.

De Russische hoogspringer Ivan Oechov (1986-) raakte zijn Olympische titel van 2012 kwijt, toen bleek dat hij de dopingregels overtreden had. Oechov behoorde tot de groep van twaalf Russische atleten, die op basis van het McLaren-rapport door het internationaal sporttribunaal CAS twee tot acht jaar werden geschorst.

“De uitspraken van het CAS bevestigen dat het McLaren-rapport betrouwbare bewijzen leverde,” verklaarde Brett Clothier, het Australische hoofd van de AIU. “Sommige beslissingen werden puur op basis van deze bewijzen genomen, bij andere werd extra bewijsmateriaal verzameld door het hertesten van de dopingstalen.”

Swetlana Schkolina (1986-) kreeg vier jaar schorsing, omdat de wereldkampioene hoogspringen van 2013 vernoemd werd in het McLaren rapport.

Kogelslingeraarster Tatjana Lysenko (1983-) kreeg zelfs een schorsing van acht jaar. De Russische moest eerder al haar olympische titel van Londen 2012 inleveren en werd nu ook vernoemd in het McLaren rapport.

De IAAF schorste Kseniya Savina (1989-) twaalf jaar. De Russische 800m-loopster liep meerdere jaren wedstrijden onder de naam van een Oekraïense vriendin en werd nu zwaar gestraft voor het afleveren van valse documenten, om op die manier een positieve EPO-test te rechtvaardigen. Onderzoek bracht aan het licht dat Savina deelnam aan wedstrijden in België, Frankrijk, Portugal en Tsjechië. Door de opvallende fysieke gelijkenis met haar Oekraïense collega viel ze niet door de mand. Toen ze  in mei 2018 tijdens een stage in het Marokkaanse Ifrane positief testte op EPO, beweerde ze dat het verboden goedje bedoeld was voor haar man en trainer Alexei Savin, die nierfalen zou hebben. De persoon bij wie de twee op dat ogenblik verbleven, had de behandeling per ongeluk verwisseld met haar eigen medicijnen tegen rugpijn. Als bewijs legde ze een document voor van een kliniek uit Simferopol, maar na controle door de AIU en het Russisch antidopingagentschap Rusada bleek dat vals te zijn. Alexei Savin werd vier jaar uitgesloten van alle sportactiviteiten, wegens zijn steun aan deze dubieuze praktijken.

Wegens afwijkingen in haar biologisch paspoort legde de Athletics Integrity Unit (AIU) Maria Ponomareva (1995-) een schorsing op van vier jaar. Volgens CAS documenten gebruikte de Russische snelwandelaarster al meer dan twee jaar doping.

Volgens de Athletics Integrity Unit werden in 2019 liefst 519 atleten geschorst en voerde men wereldwijd bijna zesduizend tests uit.

De organisatoren van zes mondiale top-marathons startten een 'ant-doping-offensief'. De firma ‘The Abbott World Marathon Majors’ stak tonnen geld in een ‘intelligent anti-dopingprogramma’. Daarin werden de 'controles buiten competitie' voor individuele atleten vervangen door een verfijnd monitoringssysteem uit een bestaande testgroep van 150 hardlopers uit de hoogste divisie. Volgens de directie van de ‘The Abbott World Marathon Majors’ was het hoog tijd voor nieuwe initiatieven tegen dopinggebruik, vooral in marathons. Door de lucratieve premies die in de wegatletiek te verdienen waren, werd het risico op bedriegers steeds groter.

”Hardlopen is een fantastische sport en eerlijke resultaten zijn daarin van vitaal belang,” aldus directeur Tim Hadzima namens de marathons van Boston, New York, Chicago, Tokio, Londen en Berlijn.

In het nieuwe controlesysteem werden de atleten ingedeeld in drie risicogroepen: hoog, gemiddeld of laag. Dat gebeurde op basis van de analyse van hun prestaties, hun profiel, hun trainings- en wedstrijdprogramma en hun verblijfplaats. Daaruit vloeide dan een individueel testschema voort.

Atleten die in Kenia verboden middelen gebruikten, liepen het risico om in de cel te belanden. De regering werkte een nieuwe wetgeving uit, waarbij doping een misdrijf was en dus konden betrapte atleten als criminelen berecht worden. Kenia had heel wat toppers op de lange en middellange afstand, maar was ook berucht door vele dopingschandalen. In 2016 werd Kenia op het WADA-lijstje van landen geplaatst, die wegens aanhoudende overtredingen onder verscherpt toezicht stonden. Tussen 2004 en 2018 werden 138 Keniaanse atleten op het gebruik van verboden middelen betrapt.

Rita Jeptoo (1981-), de winnares van de marathons van Chicago en Boston en Asbel Kiprop (1989-), drie keer wereldkampioen op de 1500 meter, behoorden tot de zondaars.

De IAAF schorste de Keniaan Michael Rotich (1956-2019) tien jaar wegens corruptie. Mits betaling waarschuwde de voormalige atletiekmanager atleten voor aankomende dopingcontroles. De zaak kwam aan het licht toen de Duitse  TV-zender ARD en de Engelse krant Sunday Times hem in 2016 met een verborgen camera filmden. Daarop stuurde de Keniaanse atletiekbond hem huiswaarts tijdens de Olympische Spelen van Rio de Janeiro. Rotich kreeg ook een boete van 5.000 dollar. Hij kon nog in beroep gaan bij het sporttribunaal CAS, maar stierf enkele maanden later.

De Keniaanse Jemima Sumgong (1984-), die tijdens de Olympische Spelen van 2016 in Rio goud won op de marathon, kreeg acht jaar schorsing, omdat ze het onderzoek belemmerde naar een positieve test. Vijf maanden na haar olympische titel werd ze betrapt op EPO-gebruik bij een test buiten competitie, waarvoor ze vier jaar geschorst werd. Maar de disciplinaire commissie van de IAAF verzwaarde die sanctie tot acht jaar, omdat Sumgong gelogen had tijdens het onderzoek en valse documenten had voorgelegd. In 2012 had ze ook al eens positief getest op prednisolon, toen kreeg ze twee jaar schorsing, die in beroep herleid werd naar een jaar.

De Keniaanse marathonloopster Salome Jerono Biwott (1982-) werd acht jaar geschorst. Na de marathon van São Paulo testte zij positief norandrosteron. In 2012 was ze ook al eens twee jaar geschorst.

"We zitten bovenop de zaak van Biwott en anderen, die de boel nog steeds bedriegen. Hun dagen zijn geteld, zij ontkomen niet aan ons vangnet," aldus bestuurslid Barnaba Korir (1965-) van de Keniaanse atletiekbond.

Wegens het gebruik van norandrosteron kreeg de Keniaanse 800m-loopster Angela Ndungwa Munguti (2002-) vier jaar schorsing.

Wegens onregelmatigheden in zijn biologisch paspoort kreeg Abraham Kiptum (1989-) vier jaar schorsing. Enkele weken voordien had de Keniaan verrassend het wereldrecord van de halve marathon verbeterd.

De Keniaanse marathonloper Felix Kirwa (1995-) kreeg negen maanden schorsing wegens het gebruik van strychnine. Bovendien moest hij het zilver inleveren, dat hij gewonnen had in de marathon van Singapore.

Opvallend werd Kirwa’s zus Eunice Kirwa (1984-) een drietal weken eerder eveneens bestraft. De voor Bahrein uitkomende marathonloopster had EPO gebruikt en werd daarvoor vier jaar geschorst.

Tijdens het WK atletiek in Qatar mochten de Kenianen Michael Kibet (1999-) en Daniel Simiyu (1998-) niet deelnemen aan de 5000 meter, omdat ze voordien tot vier keer toe hun kat hadden gestuurd naar dopingcontroles. Een zware klap voor de Keniaanse atletiekploeg, die dezelfde week ook al negatief in het nieuws kwam door een uitzending op de Duitse TV-zender ZDF. In die documentaire werd het EPO-gebruik van Keniaanse atleten aangetoond.

De Keniaanse marathonloper Sammy Kitwara (1986-) werd zestien maanden geschorst omdat hij na de marathon van Seoul positief had getest op een verboden astma-middel.

De Indiase kogelstootster Manpreet Kaur (1990-) kreeg vier jaar schorsing. De Aziatisch kampioene van 2017 werd dat jaar vier keer op het gebruik van verboden middelen betrapt. De schorsing was met terugwerkende kracht zodat ze haar Aziatische titel kwijt raakte.

Marina Arzamasova (1987-) veroverde in 2015 de wereldtitel op de 800 meter. Het jaar daarvoor pakte ze Europees goud op dezelfde afstand. De Wit-Russische testte nu positief op LGD-4033, of ligandron dat bij bodybuilders populair was als spierversterker. Het leverde haar vier jaar schorsing op.

Olympisch kampioen kogelslingeren Dilschod Nazarow (1982-) moest het WK in Doha aan zich laten voorbijgaan. Bij het hertesten van de stalen van het WK van 2011 in Zuid-Korea werden bij de Tadzjiek sporen van Turanibol gevonden, waarop hij vier jaar geschorst werd.

Meraf Bahta (1989-) uit Erithrea verhuisde in 2008 naar Zweden en werd voor haar nieuwe heimat in 2014 Europees kampioen op de 5000 m. Omdat ze tot driemaal toe haar 'where abouts' foutief had ingevuld, konden de dopingcontroleurs haar niet vinden en daarom werd ze een jaar geschorst. Omdat het een schorsing was met terugwerkend kracht, kon ze toch deelnemen aan het WK in Doha.

Bij een routinecontrole net over de grens in Duitsland, vond men 50 kilo xtc en crystal meth in de auto van de Nederlandse 400m-loopster Madiea Ghafoor (1992-). De pillen hadden een waarde van 2 miljoen Euro. Door de voorlopige hechtenis miste ze het WK in Doha. Eind november werd ze veroordeeld tot 8,5 jaar hechtenis.

Tijdens het bekende muziekfestival Sziget in Boedapest werden twee Nederlanders in de boeien geslagen voor de verkoop van drugs. De Hongaarse authoriteiten spraken over de ‘grootste drugsvangst ooit’ op een festival, liefst 2.700 xtc-pillen, 451 voorgedraaide joints en 128 gram marihuana werden gevonden in hun tent. Na knap speurwerk vond de Hongaarse recherche nog eens 17 kilo drugs in de Volkswagen Caddy van het duo. Een van de twee was Roelf Bouwmeester (1998-), een topsprinter die deel uitmaakte van het Nederlandse estafetteteam, dat de 4 x 100m liep op het EK voor Landenteams in Lille. De andere was Gert-Jan N. (1997-), die net als Bouwmeester in het Groningse Stadskanaal woonde. Mocht de smokkel bewezen worden, dan dreigde zelfs levenslang voor Bouwmeester. Met vijf jaar cel velde de Hongaarse Rechter in juni 2020 een mild vonnis voor beiden.

Het Amerikaanse antidopingagentschap USADA schorste de Amerikaanse atletiektrainer Alberto Salazar (1958-) vier jaar. Salazar werd al geruime tijd aan doping gelinkt. De gerenommeerde atletiektrainer van Cubaanse afkomst raakte in opspraak door de vaak experimentele methodes die hij hanteerde in het door Nike gefinancierde trainingscentrum. In 2016 was het USADA al gestart met een onderzoek. Salazar kwam begin 2017 in opspraak toen de Sunday Times het onderzoeksrapport van USADA lekte. De Amerikaanse atletiekbond ontnam de in Doha aanwezige Salazar zijn accreditatie, waardoor hij niet meer welkom was op het WK.

In de aanloop naar het WK in Doha testte de Française Ophélie Claude-Boxberger (1988-) positief op EPO. Het verhaal kreeg een onverwachte wending. Enkele weken voordien had de Franse kampioene 3.000m steeple bekend dat ze een affaire had met de bij de Franse Atletiekfederatie tewerkgestelde arts Jean-Michel Serra (1963-). Die had een waarschuwing gekregen, omdat hij geprotesteerd had dat Boxberger te vaak gecontroleerd werd. Eind november verklaarde haar trainer en stiefvader Alain Flaccus aan de politie dat hij haar EPO had geïnjecteerd toen ze tijdens een massage was ingedommeld. Volgens Boxberger handelde haar stiefvader uit jaloezie, omdat hij haar relatie met Serra niet kon verkroppen en dat de arts bij een positieve dopingtest als eerste verdacht zou worden. Tijdens zijn ondervragingen bekende Flaccus dat hij gevoelens had voor zijn stiefdochter en dat hij Serra wilde treffen. Boxberger had haar stiefvader in 2007 al eens aangeklaagd, omdat hij haar tussen 2003 en 2006 seksueel misbruikt zou hebben. De dopingjagers twijfelden over de geloofwaardigheid van dit krankzinnige verhaal. Ze moest die injectie toch gevoeld hebben en misschien offerde Flaccus zich wel op, zodat Boxberger kon ontsnappen aan een schorsing van vier jaar. Jean-Michel Serra werd ontslagen en Flaccus kwam in juni 2020 terug op zijn verklaringen en bekende toen dat hij zijn stiefdochter nooit geïnjecteerd had.

Autosport

Tijdens de 24 uur van Zolder betrapte men de Belg Anthony Kumpen (1978-) op het gebruik van amfetamines, waarvoor hij door het Vlaams Doping Tribunaal vier jaar geschorst werd. Kumpen wijdde de positieve test aan dexidrine, een bestanddeel van zijn medicatie voor ADHD. Volgens een medisch rapport was die behandeling al gestopt toen hij vijftien was, maar de Limburger verdedigde zich door te stellen dat hij zonder voorschrift een dosis dexedrine had ingenomen. Hij kreeg ook een boete van 2.000 Euro.

Baseball

De Amerikaanse baseball-competitie haalde cannabis van de lijst van verboden producten. Wie betrapt werd kreeg geen boete, maar een behandeling. Als die niet werkte, volgde een mogelijke sanctie.

In een hotelkamer in South Lake, Texas werd het levensloze lichaam van Tyler Skaggs (1991-2019) gevonden. Bij de autopsie van de pitcher van de Los Angeles Angels vond men hoge dosissen van de opoïden fentanyl, oxycodone, oxymorphone en van alcohol.

Basketbal

Ophef in de basketwereld. Toen hij voor Monaco speelde, moest Donell Cooper (1990-) een dopingtest afleggen. Blijkbaar vreesde de Amerikaan voor het resultaat en gebruikte hij de urine van zijn vriendin. Daarin werden hoge concentraties hCG gevonden, een bewijs van een zwangerschap. Coopers vriendin wist zelfs niet dat ze in verwachting was… Het leverde de point guard een schorsing op van twee jaar.

Biathlon

Na het hertesten van de stalen uit het dopinglab van Moskou, werden de Russische biatleten Alexander Chernyshov (1992-) en Alexandr Pechenkin (1991-) vier jaar geschorst

Boksen

Het persbureau Reuters ontdekte dat de Russen Islam Dasaev en Alena Tokarchuk ondanks een schorsing van vier jaar, toch deelnamen aan toernooien.

De Amerikaan Jarrell Miller (1988-) werd op het gebruik van GW1516 betrapt, een product om sneller vet te verbranden. Ook EPO en hGH werden gevonden, waardoor hij zijn kamp om de wereldtitel tegen de Brit Anthony Joshua (1989-) mocht vergeten. In 2014, toen Miller nog kickbokser was, werd hij al eens negen maanden geschorst wegens het gebruik van methylhexaneamine.

Bridge

Opschudding in de kaartwereld. Tijdens een tornooi in Florida werd topspeler Geir Helgemo (1970-) op het gebruik van testosteron betrapt en moest hij om die reden een jaar wegblijven van de kaarttafels. De Noor mocht ook de 3.700 Euro onderzoekskosten ophoesten.

Gewichtheffen

De International Weightlifting Federation IWF voerde een intensieve strijd tegen dopingzondaars. Als het gebruik niet drastisch werd teruggedrongen, dreigde het gewichtheffen immers van het Olympisch programma te verdwijnen.

De Indonesische Acchedya Jagaddhita (1997-) testte positief tijdens het EGAT's International Cup Weightlifiting Championship en kreeg daarvoor vier jaar schorsing. Haar moeder, die haar ook trainde, bezorgde haar het verboden spul.

De IWF betrapte vier gerenommeerde Thaise gewichthefsters tijdens het WK in Turkmenistan. Het waren de olympisch kampioenen van Rio 2016 Sopita Tanasan (1994-) en Sukanya Srisurat (1995-), wereldkampioene Thunya Sukcharoen (1997-) en de nummer zes van het WK, Chitchanok Pulsabsakul (1993-). De IWF testte meer dan de helft van de WK-deelnemers, maar aanvankelijk zonder positief resultaat. Dankzij nieuwe opsporingstechnieken in het dopinglab van Keulen kwamen verboden middelen bovendrijven. Voor olympisch kampioene Srisurat dreigde een schorsing van acht jaar, omdat ze eerder in haar carrière al eens betrapt werd.

De Rus Chadzjimoerat Akkajev (1985-) kreeg acht jaar schorsing, nadat hij sedert 2005 voor de derde keer op doping werd betrapt.

De IWF schorste zeven Russische gewichtheffers, waardoor het totaal op twaalf kwam. Na tweevoudige wereldkampioen Ruslan Albegov (1988-), de wereldkampioene van 2013 Tima Turieva (1992-), de vicewereldkampioen van 2013 David Bedzhanyan (1988-), tweevoudige vicewereldkampioen Oleg Chen (1988-) en regerend vice-Europees kampioen Egor Klimanov (1993-), waren nu Dmitry Lapikov (1982-), Chingiz Mogushkov (1986-), Adam Maligov (1993-), Magomed Abuyev (1992-), Maksim Sheiko (1988-), Nadezhda Evstyukhina (1988-) en Yulia Konovalova (1990-) aan de beurt. Lapikov en Evstyukhina waren al eens gepakt tijdens de Olympische Spelen van 2008 en moesten toen hun medailles inleveren.

Kickboksen

De Nederlands-Marokkaanse kickbokser Badr Hari (1984-) kreeg negentien maanden schorsing voor een positieve test na zijn zege tegen de Nederlander Hesdy Gerges (1984-) in Rotterdam.

De Braziliaan Ariel Machado (1987-) werd twintig maanden geschorst na een positieve test in Lyon.

Paardensport

Hoewel ze zich voor de Olympische Spelen hadden geplaatst, was het twijfelachtig of de Canadese springruiters wel naar Tokio mochten. De overkoepelende paardensportorganisatie FEI maakte bekend dat Nicole Walker (1993-) positief had getest op cocaïne tijdens de PanAm Games.

Petanque

De Belgische petanquewereld lag onder vuur. Volgens de Nederlandse kampioenen Kees Koogje (1992-) en Edward Vinke (1972-) zaten heel wat Belgische petanquespelers aan de cocaïne.

“Ik ken genoeg Belgische spelers die coke gebruiken. Ze gaan even naar het toilet en gooien geen bal meer fout als ze terugkomen. Ze voelen zich dan echt de koning. Van mij mag wel wat vaker op doping worden gecontroleerd. Vooral in Frankrijk en België denk ik dat er veel verboden middelen worden gebruikt.”

Schaatsen

De Duitsers Patrick Beckert (1990-) en Nico Ihle (1985-) weerden zich als de duivel in een wijwatervat tegen de verdenkingen dat Duitse schaatsers klant waren bij sportarts Mark Schmidt (1958-), de spil in een omvangrijke dopingschandaal. Volgens de Duitse justitie werden zeker 21 sporters uit vijf verschillende sporten verdacht van bloeddoping. Acht bekenden de feiten. De naam van de schaatser werd niet bekend gemaakt, maar volgens de Duitse TV-zender ARD nam hij het jaar voordien deel aan de Olympische Spelen in Pyeongchang.

De Duitse oud-schaatser Robert Lehmann-Dolle (1984-) maakte niet langer deel uit van het olympisch steunpunt in Berlijn als trainer van de schaatstalenten. Lehmann werd op zijn beurt in verband gebracht met de van bloeddoping verdachte sportarts Mark Schmidt (1958-).

Schoonspringen

De Russische schoonspringer Ilja Zacharov (1991-), in Londen olympisch kampioen op de 3-meterplank, werd achttien maanden geschorst omdat hij verschillende dopingtests ontweek.

Skiën

De Duitse skiër Stefan Luitz (1992-) vierde in Beaver Creek zijn eerste overwinning in de wereldbeker, maar raakte die zege kwijt. Tussen de twee manches van de reuzenslalom had hij zuurstof genomen via een masker, e, dat was in strijd met de antidopingregels van de internationale skifederatie FIS. Nadien werd hij vrijgesproken en kreeg hij de overwinning alsnog toegekend, omdat de toediening van zuurstof niet op de WADA-lijst van verboden widdelen stond.

Tijdens een gecoördineerde actie van zeventien raids rolden de Duitse en Oostenrijkse autoriteiten in beide landen een internationaal dopingnetwerk op. De invallen kwamen er na twee maanden durend onderzoek, dat de boeken ingaat als ‘Operatie Aderlass’ of 'Operation Bloodletting'. Het onderzoek spitste zich toe op sportarts Mark Schmidt (1958-), die werkte vanuit het Duitse Erfurt.

“Deze criminele organisatie voert al jaren bloeddoping uit bij topatleten met het oogpunt hun prestaties te verbeteren,” was de conclusie van het onderzoek.

De betrokken sportarts werd samen met een handlanger gearresteerd, nadien pakte de politie in het Oostenrijkse Seefeld ook vijf deelnemers op van het WK Noordse Combinatie. .

In het kader van die ‘Operatie Aderlass’ werd in februari 2019 een huiszoeking gedaan in de praktijk van Schmidt. Het leverde uitgebreid bewijsmateriaal op, zoals bloedzakken met camouflagenamen. Schmidt had een deel van de in beslag genomen apparatuur, onder meer een centrifuge, overgenomen van Stefan Matschiner (1975-), die in Oostenrijk eveneens betrokken was bij een dopingschandaal.

Naast de vijf langlaufers Dominik Baldauf (1992-), Max Hauke (1992-), Andreas Veerpalu (1994-), Karel Tammjärv (1989-) en Alexei Poltoranin (1987-), werd ook Schmidt's vader Ansgard gearresteerd. Die was voorzitter van het arbitragehof bij de Staatssportvereniging van Thüringen en tot medio 2017 werknemer van het advocatenkantoor Spilker & Collegen.

Het dopingschandaal in het Oostenrijkse Seefeld deinde alsmaar verder uit. Op beelden van de Noorse televisie was te zien hoe de Oostenrijkse langlaufer Max Hauke (1992-) door de politie betrapt werd op het ogenblik dat hij een bloedtransfusie onderging. Hauke, met de naald in de arm, kon geen kant meer op en wist met zijn schaamte geen blijf. Baldauf en Hauke werden elk vier jaar geschorst. Bovendien riskeerden ze een gevangenisstraf van tien jaar.

Een week later getuigde de Est Karel Tammjärv (1989-) dat hij vanaf de zomer van 2016 bloeddoping gebruikte en dat zijn voormalige sportcoach hoofdcoach Mati Alaver (1954-) hem in contact had gebracht met sportarts Mark Schmidt (1958-).

Dezelfde dag bekende ook de Estse langlaufer Algo Kärp (1985-) aan de onderzoekers dat hij bloeddoping had gebruikt.

“Waarschijnlijk blaas ik hiermee al mijn persoonlijke relaties op, maar met zo'n leugen kan ik niet langer meer leven. Ik heb enorm veel spijt dat ik die domme beslissing nam,” aldus Kärp in de media. 

In zijn getuigenis duidde ook hij de voormalige teamcoach Mati Alaver (1954-) als contactlegger aan met de Duitse sportarts. Voor Estlandse President Kersti Kaljulaid (1969-) reden genoeg om twee nationale onderscheidingen af te nemen van Mati Alaver (1954-).

De Duitse schaatsbond DESG reageerde 'ontzet en geschokt' op de onthullingen en in een korte verklaring werd gemeld dat de zaak tot op de bodem zou worden uitgespit.

Volgens de Duitse justitie werden zeker 21 atleten uit vijf verschillende sporten van bloeddoping verdacht.

De bal ging aan het rollen toen Johannes Dürr (1987-) op EPO-gebruik werd betrapt tijdens de Olympische Winterspelen. De Oostenrijkse langlaufer bekende en praatte Schmidt aan de galg, waarop de autoriteiten een onderzoek startten dat uitmondde in de hallucinante beelden rond Max Hauke.

Sledehondenrace

Eén van de vier honden waarmee Stefan Goris (1987-) uit het Belgische Zutendaal in de Franse Alpen zou deelnemen aan het WK sledehondenrace, werd vlak voor de eerste wedstrijd geschorst wegens doping.

“Soms zijn honden schijnzwanger,” legde Goris uit. “Dus gaf ik kort voor het WK aan mijn sterkste hond een middel om de melkproductie te stoppen. Anders zou de teef te veel last hebben tijdens de trainingen. Blijkbaar staat dat product sinds kort op de lijst van verboden middelen, ook al is het eigenlijk geen doping, en wisten de meeste deelnemers van niks.”

Tennis

Beatriz Haddad Maia (1996-) kreeg een schorsing na een positieve dopingtest op de Croatian Open. De internationale tennisbond ITF meldde dat bij de Braziliaanse nummer sporen van selectieve androgeen-receptormodulatoren werden aangetroffen. Die zogenoemde SARMs hebben dezelfde eigenschappen als anabole steroïden en staan op de dopinglijst.

Triathlon

Volgens de Belgische triatlete Claire Michel (1988-) gebeurden er onvoldoende controles in de triatlon van de olympische afstand, zeker voor diegenen die zoals zij in het buitenland verbleven.

“Doping is en blijft het meest negatieve aspect in de sport. Ik kan dat soort valsspelerij met geen woorden omschrijven. Op ieder vlak is het een gebrek aan respect ten opzichte van de sport, de supporters en de andere deelnemers,” stelde de nummer 11 op de wereldranglijst van de korte afstand. “Ik krijg voldoende controles als ik thuis ben, maar niet als ik in het buitenland vertoef. Dat is dus onvoldoende. Een paar keer per jaar zijn er natuurlijk wel testen tijdens wedstrijden en ook buiten competitie, maar ik ben ervan overtuigd dat dat niet genoeg is. Dat is althans mijn indruk.”

Voetbal

Het Zwitserse Federale Hof verwierp het beroep van Paolo Guerrero (1984-) tegen zijn schorsing. De Peruviaan werd door het Tribunaal voor de Sport (TAS) in Lausanne tot een jaar schorsing veroordeeld, omdat hij in oktober 2017, tijdens de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Argentinië, positief had getest op benzoylecgonine. Eind december 2017 had de Wereldvoetbalbond FIFA die schorsing teruggebracht tot een half jaar, zodat Guerrero kon aantreden op het WK voetbal in Rusland. Het TAS ging hiermee niet akkoord en verlengde half mei de schorsing tot veertien maanden.

Omwille van dopinggebruik verbrak het Belgische Cercle Brugge met onmiddellijke ingang het huurcontract met de Franse middenvelder Arnaud Lusamba (1997-).

Wielrennen

Het UCI plaatste Tramadol op haar lijst van verboden middelen. De morfineachtige pijnstiller was in sportmiddens bijzonder populair, maar veroorzaakt ernstige bijwerkingen en zorgde in het peleton voor massa's valpartijen. Bovendien werkt het medicijn snel verslavend. Na de tweede etappe van Parijs-Nice werden voor het eerst zes renners op Tramadol getest. De betrapten kregen een boete van 5.000 Zwitserse frank.

Vijfvoudig Tourwinnaar Bernard Hinault (1954-) liet tijdens een interview met de Duitse krant Frankfurter Allgemeinen Zeitung noteren dat hij het WADA niet vertrouwde.

“Dat zou een onafhankelijke instantie moeten zijn, maar als je ziet hoe wijdverbreid de doping in andere sporten is...in Rusland bijvoorbeeld.”

Het Franse Gerecht kende oud-renner Christophe Bassons (1974-) een schadevergoeding toe van 31.000,- Euro. De Franse wielerbond FFC had de voormalige Festina-renner ten onrechte een jaar geschorst, omdat hij, na een marathonwedstrijd in het mountainbiken, niet was komen opdagen voor de dopingcontrole. Basson ging tegen die straf in beroep, omdat hij twintig kilometer voor de finish had opgegeven en pas twee en een half uur later te horen kreeg dat hij was opgeroepen voor een controle. De Fransman was inmiddels bijna thuis en het Gerecht oordeelde dat dit een aanvaardbare uitleg was. Basson reed voor Festina toen die ploeg wegens EPO-gebruik in 1998 uit Tour de France werd gezet. In die tijd veroordeelde de Fransman openlijk elk dopinggebruik en noemde hij zichzelf ‘Mister Proper’.

In 2018 registreerde men zestien dopinggevallen in de wielersport, met tien overtredingen in het wegrennen. De Spanjaard Jaime Rosón (1993-), Igor Merino (1990-) en Ibai Salas (1991-) de Kazak Kanstantsin Siutsou (1982-), de Italiaan Rémy Di Gregorio (1985-), de Argentijnen Gonzalo Najar (1993-), Exequiel Falon (1990-) en Gaston Emiliano Javier (1993-) en de Sloveen Janez Brajkovic (1983-).

Mattias Skjelmose (2000-) werd tijdens de Tour du Pays de Vaud betrapt op op het gebruik van methylhexanamine. De Deen kreeg tien maanden schorsing.

Voor zijn inbreuken tegen de anti-dopingwetgeving in het semi-professionele en het amateur-wielrennen veroordeelde het hof van beroep van het Franse Caen Bernard Sainz (1943-) tot een gevangenisstraf van twaalf maanden met uitstel. Daarmee kwam ‘Dokter Mabuse’ goed weg, want twee jaar voordien had de correctionele rechtbank van Caen hem voor dezelfde feiten nog tot negen maanden cel veroordeeld en een boete van 20.000 euro. Voor het stimuleren van dopinggebruik kreeg de Franse arts in 2014 al eens een celstraf van twee jaar, waarvan twintig maanden voorwaardelijk. Het jaar daarvoor moest hij drieduizend euro boete betalen in een zaak rond verboden middelen in de paardensport.

In het onderzoek Operation Aderlass ontdekte men dat ook heel wat renners betrokken waren bij de bloeddoping van de Duitse sportarts Mark Schmidt (1958-). Bij een inval in zijn kabinet ontdekte de politie veertig bloedzakken in de koelkast, elk voorzien van een codenaam. Schmidt werd al eens beschuldigd van betrokkenheid bij doping, de Duitser Bernhard Kohl (1982-) wees zijn vroegere teamarts aan als de man die de dopingpraktijken organiseerde bij het Gerolsteiner-wielerteam, maar dat werd destijds door Schmidt ontkend.

Met hun onderzoek wilden de rechercheurs van Operation Aderlass een wereldwijd netwerk oprollen. Schmidt werd gearresteerd samen met twee assistenten. De Duitse arts had de apparatuur voor bloeddoping overgenomen van de Oostenrijkse ritselaar Stefan Matschiner (1975-). Hij behandelde ook voetballers, zwemmers, gewichtheffers, handballers en atleten.

De Oostenrijker Stefan Denifl (1987-) bekende meteen dat hij klant was bij Schmidt, landgenoot Georg Preidler (1990-) volgde even later.

“Ik maakte een fout en wil eerlijk zijn. Het was de grootste misstap uit mijn leven. Al wat ik nu kan zeggen is, dat ik niet meer kan leven met de wetenschap dat ik vals heb gespeeld. De laatste dagen waren een nachtmerrie. Ik at niet meer en sliep niet meer.”

De wielerunie UCI schorste beide renners. Preidler zelf leverde zijn contract in bij Groupama-FDJ en Denifl was al sedert het begin van dat jaar zonder ploeg.

Volgens ‘Le Monde’ waren Georg Preidler en Stefan Denifl niet de enige renners in het dossier van Operation Aderlass. De Franse krant openbaarde dat de 40 bloedzakken uit de koelkast van de Duitse dopingdokter geïdentificeerd waren en dat het dopingnetwerk groter was dan eerst gedacht. Schmidt zette een gestructureerde organisatie op, die in meerdere landen actief was in verschillende sporten. De autoriteiten vergeleken de organisatie zelfs met de Russische of de Balkan maffia.

Volgens voormalig renner Michael Rasmussen (1974-) bewees het schandaal dat het biologische paspoort niet goed genoeg werkte. De Deen had het jaar voordien al aan de alarmbel getrokken. In zijn column voor de Deense krant Ekstrabladet beweerde hij toen dat er nog steeds bloeddoping werd gebruikt in het wielermilieu. Deense onderzoekers had vastgesteld dat het toedienen van microdosissen bloed moeilijk opspoorbaar is in het biologisch paspoort van topsporters. Volgens dat onderzoek zouden de schommelingen in de bloedwaarden te klein zijn.

“In het licht van de recente dopingonthullingen in de ski- en wielersport, is het vrij duidelijk dat het biologisch paspoort helemaal geen garantie biedt op zuivere sport. Dat heb ik al meermaals gezegd.”

Rasmussen postte daarbij zijn bloedwaarden door de jaren heen, die volgens hem allemaal de test met het bloedpaspoort zouden doorstaan.

In een interview met de Duitse TV-zender ARD bekende Danilo Hondo (1974-) dat hij tijdens zijn carrière aan bloeddoping had gedaan. De voormalige renner maakte eveneens deel uit van het dopingnetwerk uit Erfurt. Na zijn onthullingen kreeg de Duitser op staande voet zijn ontslag als Zwitserse bondscoach. In 2005 had Hondo bij Gerolsteiner al eens positief getest op carphedon, in 2014 zette hij een punt achter zijn profcarrière.

"Het was een moment van zwakte. Waarom? Die vraag zal me waarschijnlijk mijn hele leven blijven achtervolgen. Toen ik instemde met bloeddoping, voelde ik me verschrikkelijk en twijfelde ik, maar dokter Schmidt kon mij op de hem eigen manier overtuigen."

Hondo stond zo'n viertal keer bloed af en kreeg dat aangesterkte bloed telkens opnieuw ingespoten. Dat gebeurde in het jaar 2011, net voor Milaan-Sanremo en in de Tour de France. Hiervoor betaalde hij de arts minstens 30.000 Euro.

Uit 'betrouwbare bron' vernam de Franse krant Le Monde dat er eveneens een onderzoek liep naar de Italiaan Alessandro Petacchi (1974-). De voormalige topspurter zou ook bij het schandaal van de Duitse arts Mark Schmidt betrokken zijn. Petacchi reageerde in de Italiaanse krant Corriere della Serra op de verdenkingen.

"Ik ben nooit in Schmidt's kabinet geweest en heb nooit bloedtransfusies gekregen. Ik begrijp niet waarom nu plots mijn naam opduikt. Dat Schmidt ploegarts was toen ik voor Milram reed, ontdek ik nu pas. Misschien volgde hij de Duitse renners, maar ik heb hem nooit gezien of gekend."

Petacchi werd in 2007 al eens een jaar geschorst voor salbutamol. De UCI gaf hem nu twee jaar schorsing met terugwerkende kracht, maar de Italiaan was inmiddels gestopt met koersen.

De Operation Aderlass bleef de wielerwereld beroeren. Nadat de Sloveen Kristijan Koren (1986-) van Bahrain Merida in de Giro d'Italia voorlopig werd geschorst wegens mogelijke betrokkenheid, bevestigde de UCI aan het Britse Cyclingnews dat ook de rol van manager Milan Eržen (1971-) onderzocht werd. Tevens liep er een onderzoek naar de Sloveense oud-renner Borut Bozic (1980-), die nu sportdirecteur was bij Bahrain Merida.

Eind mei schorste de UCI Christina Kollmann-Forstner (1988-) vier jaar, omdat haar naam tweemaal in Operation Aderlass opdook. De Oostenrijkse mountainbikester had in april haar pensioen aangekondigd, twee maanden na het losbartsen van de dopingaffaire. Naast bloeddoping maakte ze zich ook schuldig aan het gebruik van groeihormonen. Door haar schorsing raakte ze al haar uitslagen kwijt, met inbegrip van haar Europese titel uit 2017.

Op basis van informatie en documenten die het van de Oostenrijkse justitie over de dopingzaak Operation Aderlass ontving, vroeg het UCI eind november dat de Cycling Anti Doping Foundation (CADF) alle urine- en bloedstalen uit 2016 en 2017 opnieuw zou testen.

Met EPO, groeihormoon en cortisone wilde Kenneth Mercken (1977-) profrenner worden. Maar voor zijn wielergekke vader Mathieu (1934-) ging dat niet ver genoeg. Over die moeilijke vader-zoonrelatie en de onfrisse praktijken uit het wielerpeloton draaide de Belg de langspeelfilm ‘Coureur’. Nadat hij in 2000 Belgisch kampioen werd bij de elite zonder contract, trok hij naar Italië in de hoop om daar een profcontract te kunnen versieren. Ondanks hij stevig graaide in de dopingpot, bleef de grote doorbraak uit.

Daniel Zamora (1987-) van Agrupacion Virgen de Fatima testte positief op EPO na de rit van San José de Jáchal naar Villa San Agustín. De Argentijnse bergkoning van de Vuelta a San Juan wachtte zijn schorsing niet af, maar hing zijn fiets aan de haak.

Na de Wereldbekermanche in Hoogerheide testte de Nederlandse veldrijdster Denise Betsema (1993-) positief op anabole steroïden. Dat seizoen had ze al vijftien wedstrijden gewonnen, door haar schorsing van zes maanden werden vijf ervan geschrapt. Volgense Betsema kreeg ze de anabolica binnen via gecontamineerde voedingssupplementen.

Na twee dagen in de Ronde van de Haut-Var leverde Jarlinson Pantano (1988-) een positieve EPO-test af. Zijn ploeg Trek-Segafredo plaatste hem meteen op non-actief. De Columbiaan kreeg vier jaar schorsing en zette met onmiddellijke ingang een punt achter zijn wielercarrière.

“Ik heb beslist om geen gevecht aan te gaan met de UCI, want dat kost alleen maar geld. Ik denk niet dat het de moeite loont om het geld dat ik voor mijn familie verdiende, te spenderen aan een procedure die lang kan aanslepen en waarvan we de uitkomst pas over één of twee jaar zullen kennen. Ik had nooit gedacht dat mijn carrière op zo’n manier zou eindigen. Ik voel me verraden. Excuses zullen er ook niet volgen, want in deze zaak tref ik geen schuld.”

Wegens gebruik van het groeihormoon GRHP-2 werd de Spanjaard Samuel Sanchez (1978-) twee jaar geschorst met terugwerkende kracht. Werkgever BMC ontsloeg hem op staande voet.

Na een interne “gezondheidscontrole” In de Giro d'Italia, werd de Colombiaan Juan Sebastian Molano (1994-) op non-actief gezet door zijn team.

In een interview met de Amerikaanse sportzender NBC Sports, blikte Lance Armstrong (1971-) terug op zijn dopingverleden. Tussen 1999 en 2005 won de Amerikaan de Tour de France zeven keer op rij, maar na zijn toegegeven gebruik moest hij die zeges inleveren.

“Moest ik alles mogen herdoen, zou ik niets veranderen. Als ik niet gerept had over mijn dopinggebruik, was er niets gebeurd, helemaal niets. Maar ik was een makkelijke prooi, het was net alsof ik betrapt wilde worden. Het is een complexe zaak, maar aan de manier waarop ik handelde zou ik niets wijzigen. Ik zou ook niets veranderen aan de lessen die ik geleerd heb. En die heb ik geleerd door te doen wat ik gedaan heb.”

De Colombiaanse pro-continentale wielerploeg Manzana Postobon werd door de Internationale Wielerunie UCI geschorst, nadat een van haar renners voor de tweede keer op een jaar tijd betrapt werd op dopinggebruik. Na de Colombiaan Wilmar Paredes (1996-) in april 2019 (EPO), bleek dat zijn landgenoot Juan José Amador (1998-) boldenone had gebruikt. Omdat Paredes in het verleden al een paar keer tegen de lamp vloog, ontsloeg zijn ploeg hem op staande voet. Bovendien hield de Colombiaanse pro-continentale wielerploeg het na tien jaar activiteit voor bekeken.

De UCI schorste de Colombiaan Alex Cano (1983-) wegens onregelmatigheden in zijn bloedpaspoort.

De UCI schorste Juan José Cobo (1981-) drie jaar vanwege afwijkingen in zijn bloedpaspoort. De schorsing betekende dat alle resultaten van de Spanjaard tussen 2009 en 2011 geschrapt werden en hij dus zijn eindzege in de Vuelta kwijtraakte.

Jack Bobridge (1989-) kreeg van het Australisch gerecht een celstraf van 4,5 jaar. De Australiër werd beschuldigd van het verhandelen van xtc. De drievoudige wereldkampioen op de piste bekende dat hij samen met twee ploegmakkers xtc en cocaïne gebruikte, toen hij tussen 2010 en 2016 wegwedstrijden betwistte in Europa. Hij beweerde dat fans hem de drugs bezorgden en dat die producten hem hielpen om zijn artritis-pijn te bestrijden. Hij werd in 2017 een eerste keer gearresteerd toen hij “grote hoeveelheden” xtc had verkocht aan de voormalige Nieuw-Zeelandse profrenner Alex McGregor (1995-).

Bij het WADA heerste Aicar-alarm. Volgens de Nederlandse krant ‘De Telegraaf’ werden verschillende dopinglabo’s verzocht om onderzoek te doen naar het spierversterkend en vetverbrandend dopingproduct, omdat het in poedervorm gretig werd gebruikt in het peloton. Net als bij EPO zorgt het middel voor een toename van het aantal rode bloedcellen en een verhoogde vet- en koolhydratenverbranding. Tijdens labo-testen met Aicar verhoogde het uithoudingsvermogen met liefst 68%.

De Belgische professor ­Peter Van Eenoo (1973-) bevestigde aan de Nederlandse krant dat de aandacht in het onderzoek naar Aicar verhoogd was.

“Het is niet toevallig dat enkele WADA-­laboratoria onlangs gewaarschuwd werden over Aicar en dat er nu ook geluiden komen vanuit het wielrennen. Er kwam een verzoek om grotere inspanningen te doen in het opsporen van Aicar. Wij hadden het onderzoek naar dit product juist op een laag pitje gezet, omdat we het niet meer beschouwden als een groot probleem.”

Aicar is moeilijk opspoorbaar omdat het een lichaamseigen stof. Via een vetparameter kan het getraceerd worden in het biologisch paspoort, maar dat blijkt geen sinecure te zijn.

“De lichaamseigenwaarde van Aicar kan heel erg schommelen. Ook niet-gebruikers kunnen hoge waarden hebben, daarom ligt de drempelwaarde vrij hoog. De labo’s kunnen heel beperkt gebruikers van dit product aanduiden. Alleen als de waarde echt uit de pan swingt kunnen we verder gaan onderzoeken,” aldus Van Eenoo in De Telegraaf.

Aicar was vrij eenvoudig via het internet verkrijgbaar, de prijs voor 5 mg bedroeg zo’n 70 euro.

Richard Freeman (1959-) verkocht in het verleden al meerdere malen leugens als het over doping ging, verklaarde zijn advocate Mary O’Rourke (1959-) voor een medische commissie in Manchester. De voormalige ploegarts van Team Sky en van de Britse wielerbond had de jaren voordien een dubieuze rol vertolkt in verschillende dopingverhalen uit het Britse wielrennen. Hij werkte ook samen met de Britse atletiekbond.

Zo was hij verantwoordelijk voor het mysterieuze pakje dat Bradley Wiggins (1980-) ontving in de Dauphiné van 2011, net als voor de testosteronpleisters die datzelfde jaar toekwamen op het hoofdkwartier van Team Sky.

O’Rourke vertelde dat Freeman de veelbesproken testosteronpleisters in 2011 wel degelijk had besteld, al waren ze volgens haar bestemd niet voor de renners, maar wel voor oud-renner Shane Shutton (1957-), de toenmalige coach van Sky en de Britse wielerbond. Het tribunaal startte met 22 beschuldigingen tegen Freeman. 18 ervan bekende hij, ondermeer dat hij aan leverancier Fit4Sport gevraagd had te beweren dat de Testogel ten onrechte verzonden was. De werkneemster die de valse e-mail verstuurde, beweerde dat ze 'Dr. Freeman vertrouwde omdat hij een arts was' en ook dat de 30 Testogel-sachets nooit aan het bedrijf werden teruggegeven. Het tribunaal weigerde om de overige vier beschuldigingen te laten vallen.

Sofie De Vuyst (1987-) testte positief op steroïden bij een controle buiten competitie. Het Nederlandse wielerteam Parkhotel Valkenburg schorste de Belgische met onmiddellijke ingang

De Internationale Wielerunie UCI schorste het procontinentale Caja Rural-Seguros RGA 45 dagen, nadat voor de tweede keer op twaalf maanden tijd een renner van het Spaanse team op dopinggebruik werd betrapt. Domingos Gonçalves (1989-), het jaar voordien nog Portugees kampioen op de weg en in het tijdrijden, vertoonde in 2016 en 2018 onregelmatigheden in zijn bloedpaspoort. Eerder werd ook al de Spanjaard Jaime Roson Garcia (1993-) aan de kant geschoven, omdat de waarden in zijn bloedpaspoort uit 2017 op dopinggebruik wezen.

Zwemmen

De internationale zwemfederatie FINA berispte de Chinees Sun Yang (1991-) en de Schot Duncan Scott (1997-), omdat ze zich op het WK in Zuid-Korea misdroegen tijdens de podiumceremonie van de 200m vrije slag. Scott, die op een gedeelde derde plaats eindigde, negeerde Sun compleet en hield zich afzijdig toen de medaillewinnaars poseerden voor de fotografen. Met dreigende armgebaren beet Sun de Schot toe:

“Jij bent een loser, ik ben de winnaar.”

De aanwezigheid van de Chinees beroerde de gemoederen heftig. Heel wat zwemmers vonden het maar niets dat Sun aan het WK mocht deelnemen. In het verleden werd de drievoudig olympisch kampioen immers geschorst wegens doping en nu opnieuw was hij het onderwerp van discussies. Zo weigerde hij het jaar voordien zijn medewerking aan een onverwachte dopingcontrole.

Eerder had de Australiër Mack Horton (1996-) al een waarschuwing gekregen, omdat hij na de 400m vrije slag geen hand wilde geven aan Sun. Ook wilde hij met de wereldkampioen niet samen op de foto.

De Italiaan Andrea Vergani (1997-) leverde tijdens de nationale kampioenschappen een positieve plas af op cannabis en werd daarvoor door het Italiaanse anti-dopingagentschap geschorst. Daardoor kon hij niet naar het WK in het Zuid-Koreaanse Gwangju.

Enkele weken voor het WK trok de Australische Shayna Jack (1998-) zich  terug, omwille van ‘persoonlijke redenen’. Aanvankelijk deed de Australische delegatie mysterieus over de precieze reden, maar via de sociale media raakte bekend dat bij een out-of-competition test bij haar het anabolicum Ligandrok werd gevonden. Ze moest het trainingskamp in Japan verlaten en werd door de de eigen zwemfederatie vier jaar geschorst. Het Inernationaal Sporttribunaal TAS schroefde die schorsing eind 2020 terug naar twee jaar, omdat de zwemster het product waarschijnlijk niet opzettelijk had binnengekregen. Jack maakte deel uit van het Australische estafetteteam dat het wereldrecord van de 4 x 100m vrije slag tijdens de Commonwelth Games naar 3.30.05 had gebracht.

Conor Dwyer (1989-) stopte per direct met topsport. De Amerikaan kreeg van het USADA 20 maanden schorsing, nadat hij in november en december bij out-of-competition controles positief had getest op testosteron. Hij maakte deel uit van de Amerikaanse estafetteploeg 4 x 200m vrije slag, die goud won op de Spelen van 2012 en 2016. Op de Spelen van Rio in 2016 won hij ook brons op de 200m vrije slag.