Doping in de sport - 2016

In 2015 steeg het aantal dopinggevallen wereldwijd met 1,1%, het WADA registreerde er 3.809 op een totaal van 303.369 controles.

Bijna 500 dopingstalen van de Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn werden in 2016 opnieuw getest met verbeterde technieken.

Een studie van het Departement Sportgeneeskunde en Fysiologie van de Duitse Universität Bayreuth openbaarde dat er tussen 2000 en 2013 1.236 dopinggevallen werden gevonden bij elite-atleten. Anabole steroïden (>38%) voerden de lijst aan, gevolgd door bloeddoping (15.3%) en stimulantia (14.2%). De meeste inbreuken kwamen uit Rusland (10.4%), gevolgd door de Verenigde Staten (6.8%) en Italië (4.9%). Atletiek had de meeste overtreders (29.4%), gevolgd door gewichtheffen (21.8%) en wielrennen (13.0%). Gerelateerd aan aparte Olympische disciplines stak gewichtheffen er echter met kop en schouders bovenuit. Heel wat overtredingen werden begaan door Russische vrouwen en het hoogst aantal overtredingen kwam op conto van Russische atleten (53), gevolgd door Amerikanen (37) en Jamaïcanen (19). Vergeleken met andere jaren was de prevalentie bij de Russische atletiekdeelnemers 4,1 keer hoger tijdens de jaren van Olympische Spelen.

Met 205 dopinginbreuken in 2016 registreerde het WADA de meeste overtredingen in de atletieksport, gevolgd door bodybuilding (183), wielrennen (165), gewichtheffen (116), voetbal (79), powerlifting (70), worstelen (64), rugby (56), diverse zwemdisciplines (35) en boksen (35). Met 147 overtredingen spande Italië de kroon, voor Frankrijk (86), de Verenigde Staten (76), Australië (75), België (73) en Rusland (69). In 2016 werden er volgens het WADA wereldwijd bijna 230.000 dopingtesten uitgevoerd en dat in 117 landen en 112 sportdisciplines. Daaruit volgden 1.595 positieve resultaten.

Meldonium

Een hele reeks Russische topsporters werd op het gebruik van meldonium betrapt. Schaatser Pavel Koelizjnikov (1994-) en tennisster Maria Sjarapova (1987-) waren de bekendste namen, zeker niet de eersten en helemaal niet de laatsten.

Meldonium is een geneesmiddel tegen angina pectoris en myocardinfarct, dat in Letland geproduceerd werd. Het middel beschermt het hart tegen ischemie en vergroot bij gezonde personen het uithoudingsvermogen, waardoor het vanaf januari 2016 door het WADA op de lijst met verboden middelen werd geplaatst.

De Russische renner Eduard Vorganov (1982-), de Zweedse 1.500m-loopster Abeba Aregawi (1990-), de Ethiopische marathonloper Endeshaw Negesse (1988-), de Oekraïense biatlete Olga Abramova (1988-) en de Russische kunstrijdster Ekaterina Bobrova (1990-) werden eveneens op het gebruik van meldonium betrapt.

Ook zes Georgische gewichtheffers bleken gesjoemeld te hebben.

Net als Joelija Jefimova (1992-), de Russische wereldkampioene op de 100m schoolslag.

Vervolgens waren de Russen Semen Elistratov (1990-) en Alexander Markin (1990-) aan de beurt. Shorttracker Elistratov won goud in het aflossingsnummer tijdens de Winterspelen in Sochi en werd dat jaar ook Europees kampioen. Markin haalde met het Russische volleybalteam de kwartfinales op het EK van 2015 en pakte brons tijdens de Europese Spelen in Bakoe.

Later kwamen daar de Georgische worstelkampioen Davit Modzmanasjvili (1986-) en de Russische shorttrackster Jetakerina Konstantinova (1995-) bij.

De dag nadat bekend raakte dat de Russische 400m-loopster Nadezhda Kotlyarova (1989-) positief had getest op meldonium, brachten ook 800m-loopster Olga Vovk (1993-) en afstandsloopster Gulchat Fasletdinova (1992-) de Russische atletiekbond opnieuw in verlegenheid met een positieve test.

Biatleet Eduard Latipov (1994-) was de zoveelste Russische sporter die op het gebruik van meldonium betrapt werd. De wereldkampioen bij de junioren van 2015 reageerde positief na een wedstrijd om de IBU-cup.

De Russische renners Yuri Trofimov (1984-) en Sergey Shilov (1988-) testten eveneens positief op meldonium.

Ook de Tsjechische worstelaar Petr Novak (1988-) werd op meldoniumgebruik betrapt.

De Roemeense 400m-loopster Mirela Lavric (1991-) testte positief op meldonium tijdens het WK indoor in het Amerikaanse Portland.

Ook de Russische zwemmers Nikita Lobintsev (1988-), mede-recordhouder van de Europees besttijd 4 x 200m vrije slag en rugslagspecialist Grigory Tarasevich (1995-) hadden meldonium gebruikt.

Dmitry Shlyakhtin (1981-) wilde geen namen noemen, maar de baas van de Russische atletiekbond verklaarde wel dat de positieve gevallen los stonden van de situatie waarin zijn bond zich op dat ogenblik bevond.

"Die situatie wordt hierdoor niet beïnvloed en ze is trouwens al complex genoeg."

Sportminister Vitali Mutko (1958-) verkondigde dat de meldoniumgevallen in de Russische atletiek niet gerelateerd waren aan de voorbereiding op de Olympische Spelen.

"Alle sporters die zich op de Spelen voorbereiden, kregen de waarschuwing dat ze continu gecontroleerd worden. De meldoniumgevallen staan los hiervan.''

Het aantal sporters dat positief testte op meldonium, groeide explosief. Volgens het WADA stond de teller na een week op 99.

Eerder onderzoek wees uit dat het geneesmiddel veelvuldig opdook. Met een frequentie van 2,2% in de urinemonsters van gecontroleerde sporters overtrof het de nummer twee op de lijst van verboden middelen met meer dan 100%. In april 2016 werden sedert de aanvang van het verbod 172 atleten op het gebruik van meldonium betrapt. President Vladimir Poetin (1952-) nam zijn atleten echter in bescherming. Volgens hem hadden de Russische officials hun huiswerk beter moeten maken, maar hij vond het onzin om het middel op de lijst van verboden middelen te plaatsen

“Voor mij is het duidelijk dat meldonium het resultaat niet beïnvloedt. Het zorgt er enkel voor dat de hartspier in goede conditie blijft bij grote belasting.''

Op 13 april kwam het WADA gedeeltelijk terug op eerder genomen beslissingen en stelde het een soort overgangsmaatregel voor. Ondanks de korte halfwaarde-tijd, blijft de stof na gebruik zeker nog enkele maanden opspoorbaar. Atleten die voor 1 maart 2016 betrapt werden en waarbij minder dan 1 µg/ml meldonium werd aangetroffen, konden dus redelijkerwijs niet weten dat er na 31 december 2015 nog restanten konden gevonden worden. Ze kwamen dan ook in aanmerking voor kwijtschelding van hun schorsing. Het uiteindelijke besluit werd overgelaten aan de lokale anti-dopingagentschappen. Uitzondering waren zij die toegaven dat ze het product gebruikt hadden tijdens de eerste maanden van 2016. Hierop vernietigde het Russische antidopingbureau Rusada de dopingschorsing van acht van haar sporters.

In 2016 testten echter meer dan tweehonderd sporters positief op meldonium.

Bonar

De Britse antidopingautoriteit UKAD opende een onderzoek naar de Britse arts Mark Bonar (1978-), die volgens de Britse krant Sunday Times, op zes jaar tijd en mits betaling van duizenden Euro’s 150 prominente Britse sporters aan EPO, steroïden en groeihormonen had geholpen in de privé kliniek Omniya in Knightsbridge. Bonar, die als arts geregistreerd stond, maar geen licentie had om geneeskunde uit te oefenen, verkondigde dit zelf tijdens een gesprek met undercoverjournalisten van de krant. De Sunday Times stuurde ook een atleet af op Bonar, die filmde met een verborgen camera hoe de arts zijn werkwijze uit de doeken deed. Onder zijn cliënten bevonden zich voetballers van Arsenal, Chelsea en Leicester City, wielrenners uit de Tour de France, tennissers, een bokskampioen en een cricketspeler. In een eerste reactie ontkenden de clubs dat ze banden hadden met Bonar. Leicester en Arsenal waren bovendien boos op de Sunday Times.

“We vinden het bijzonder teleurstellend dat zulke aantijgingen zonder concrete bewijzen gepubliceerd worden.''

De Engelse voetbalbond beloofde volledig mee te werken aan het onderzoek van UKAD en riep op dat iedereen die meer informatie had, zich moest aanmelden.

De UKAD meldde dat het de arts in 2014 al eens onderworpen had aan een onderzoek, na aantijgingen van een klokkenluider. Voormalig amateur-renner en dopingzondaar Dan Stevens (1977-) waarchuwde de UKAD wel zeven keer voor de praktijken van de dopingarts, maar zijn mails verdwenen in de prullenmand. Een onafhankelijk en diepgaand onderzoek naar het functioneren van UKAD, noemde het moeilijk om begrijpen dat er niets gebeurde met de informatie van de klokkenluider. Wij hadden daartoe geen bevoegdheid, verdedigde het UKAD zich in een verklaring. Bonar werkte namelijk op eigen houtje en was niet verbonden aan een specifieke sport.

De Britse regering gelastte een onderzoek naar de werkwijze van de antidopingautoriteit.

“We zijn geschokt en zeer bezorgd',' aldus de Britse minister van Sport John Whittingdale (1959-).

Toen hij in Manchester voor een tuchtcollege moest verschijnen, gaf Bonar afwezig. In een mailtje verklaarde hij dat hij op een onbekend adres woonde in het buitenland en dat hij niet van plan was om naar het Verenigd Koninkrijk terug te keren. Ook vroeg hij om zijn naam te schrappen uit het medisch register.

Atletiek

In het Nederlandse TV-programma ‘Andere Tijden Sport’ bekende Ria Stalman (1951-) dat ze haar Olympische titel kogelstoten van 1984 te danken had aan een dagelijkse dosis van 5 tot 10mg anabolica. Door die bekentenis werd het Nederlands record discuswerpen van de zeventienvoudige nationale kampioene van de tabellen gewist.

Atletiekcoach Sjef Swinkels (1943-1990) beschuldigde haar als eerste van dopinggebruik. Haar voormalige manager Raymond de Vries (1953-) deed dat eveneens in zijn autobiografie uit 1992. Volgens de Belgische journalist Paul Keysers (1958-) werd Stalman, kort voor de Olympische Spelen van 1984, aan de grens tussen Amerika en Mexico aangehouden met een grote voorraad Winstrol, maar kon ze de douane ervan overtuigen dat het pillen waren voor eigen gebruik. In de ’Krant op Zondag’ verklapte drievoudig Nederlands zevenkamp-kampioene Jennifer Smit (1958-) dat haar kamergenote Stalman Winstrol-pillen slikte waarin stanozolol zit.

Volgens Stalman was dopinggebruik ontzettend eenvoudig in die tijd, omdat er op training nooit gecontroleerd werd. Ze wilde kost wat kost olympisch kampioen worden en voelde zich dus genoodzaakt om hetzelfde te doen als de atleten uit de DDR en andere Oostbloklanden. Volgens haar gebruikten ook atleten van de Amerikaanse westkust doping.

“If you can't beat them, join them. En dat heb ik gedaan.”

De Spaanse politie arresteerde de gerenommeerde atletiektrainer Jama Aden (1962-), nadat bij een inval in zijn hotelkamer heel wat verboden producten werden gevonden. De arrestatie was het resultaat van een onderzoek dat begon in 2013 en waarbij de IAAF nauw samenwerkte met de Spaanse politie, Interpol en het Spaanse anti-dopingagentschap. De Somaliër had 20 tot 30 atleten onder zijn hoede, waarvan de Ethiopische wereldkampioene en wereldrecordhoudster op de 1500m Genzebe Dibaba (1991-) de meest bekende was. Een andere atleet uit de stal van Aden was Ayanleh Souleiman (1992-) uit Djibouti, die enkele maanden voordien het wereldrecord indoor van de 1.000m had scherper gesteld.

In 2015 werden al eens twee atleten van Aden wegens doping geschorst, de Française Laila Traby (1979-) en Hamza Driouch (1994-) uit Qatar. Driouch tijdens de Olympische Spelen van 2012 in Londen voor onregelmatigheden in zijn biologisch paspoort. Traby voor EPO-gebruik, nadat de Franse politie het product in haar appartement  had gevonden in Font-Romeu en waarop ze toen ook positief had getest.

In januari legde de ethische commissie van de IAAF een levenslange schorsing op aan het voormalige hoofd van de Russische atletiekfederatie Valentin Balakhnichev (1949-), aan de Russische topcoach Aleksey Melnikov (1952-) en aan Massata Diack (1954-) de zoon van voormalig IAAF-chef Lamine Diack (1933-2021).

De Fransman Gabriel Dollé (1941-2021), het voormalige hoofd van de anti-dopingcommissie van de IAAF, werd vijf jaar geschorst. Om positieve dopingtests te verduisteren hadden de vier geld afgetroggeld van de atleten .

De Russische klokkenluidster Lilia Sjoboechova (1977-), die als hardloopster een positieve test afkocht, ging vrijuit in de zaak, omdat ze volgens het rapport 'slachtoffer' was van het corrupte systeem.

Daarop stelde de Britse atletiekbond voor om te herbeginnen met een schone lei en een streep te trekken door alle bestaande wereldrecords. Bovendien moest een betrapte atleet minstens acht jaar schorsting krijgen en moesten alle dopingcontroles in een openbaar register geplaatst worden.

Paula Radcliffe (1973-) verzette zich tegen het voorstel van haar atletiekbond. Volgens de Britse hardloopster, die met een chrono van 2.15.25 sedert 2003 in het bezit was van de beste wereldtijd op de marathon, strafte je daarmee vooral onschuldige atleten.

De Russische hamerslingeraar Kirill Ikonnikov (1984-) werd door zijn nationale atletiekbond levenslang geschorst, omdat hij opnieuw op het gebruik van verboden middelen werd betrapt. Ikonnikov eindigde vijfde op de Olympische Spelen van 2012. Drie maanden later liep hij tegen de lamp.

Bij een hernieuwde analyse van de WK-stalen uit 2009, bleek dat het biologisch paspoort van de Russische zevenkampster Tatyana Chernova (1988-) en dat van haar landgenoten, middenafstandsloopsters Yekaterina Sjarmina (1986-) en Kristina Ugarova (1987-) afwijkende waarden vertoonde. Wegens bloeddoping werden ze dan ook alle drie geschorst.

Het Russisch Olympisch Comité (ROC) schorste nog vier andere atletes wegens dopinggebruik: Irina Maratsjeva (1984-) die op het EK van 2012 zilver won op de 800m. snelwandelaarster Anna Lukyanova (1991-), 400m-loopster Elena Nikulina (1995-) en 800m-loopster Maria Nikolaeva (1994-).

 Het ROC schorste ook de zeventienjarige hordenloper Maksim Kosyukov (1998-) vier jaar, omdat hij tijdens de nationale kampioenschappen betrapt werd op methenolon.

De Nederlandse sprinter Brian Mariano (1985-) testte positief na de meeting in het Franse Mondeville en kreeg daarvoor vier jaar schorsing. In 2012 was hij in Curaçao al eens in opspraak gekomen, toen men cocaïne vond in zijn bagage. Dat leverde hem toen een gevangenisstraf op van twaalf maanden, waarvan zes voorwaardelijk.

De Chinese afstandsloopster Wang Junxia (1973-) bekende in 2016 dat haar coach Ma Junren (1944-) zijn atleten systematisch dopeerde. De internationale atletiekfederatie IAAF startte een onderzoek naar deze ophefmakende bekentenis. Wang Junxia maakte deel uit van het beroemde 'Leger van Ma Junren', maar ging bij hem weg toen bleek dat hij haar wedstrijdpremies achterhield. In de jaren negentig had de atletiekcoach een bijzonder succesvolle groep atletes onder zijn hoede, die de lange afstanden domineerde. Volgens Wang injecteerde Junren zijn pupillen persoonlijk. De coach ontkende het dopinggebruik formeel en schreef de toptijden van zijn atletes toe aan wondercocktails van onder meer plantenextracten en schildpaddenbloed.

Der Braziliaanse sprintster Claudia Lemos (1985-) testte positief op oxandrolon.

De Amerikaanse polsstokspringer Nick Mossberg (1986-), de Amerikaanse sprinter Cody Bidlow (1992-) en de Amerikaanse 800m-loper Thomas Cawley (1959-) kregen vier jaar schorsing wegens het bezit en het gebruik van groeihormonen.

De Ethiopische lange-afstandsloper Gebo Burka Gameda (1987-) werd achttien maanden geschorst voor prednison-gebruik tijdens de Houston Marathon.

De Amerikaanse hordenloopster Liz Palmer (1960-) testte positief op methandion tijdens de USA Track & Field Masters Indoor Championships in Albuquerque, waardoor ze vier jaar naar de kant moest.

De Amerikaanse sprinter Gregory Pizza (1958-) kreeg twintig maanden schorsing wegens zijn anabolicagebruik tijdens de Masters National Track & Field Championships in Jacksonville, Florida van 2015.

De Amerikaanse hamerslingeraarster Gwen Berry (1989-) moest drie maanden naar de bank wegens gebruik van het beta-sympathomimeticum vilanterol.

Op de Aziatische Spelen won Mohammed Yunus Lasalleh (1989-) de 4 x 400m met zijn Maleisische ploegmaats, maar nadien moest hij dat goud inleveren wegens een positief plasje.

Later bekende Yunus dat dopinggebruik, maar samen met nog andere atleten en trainers verklaarde hij onder ede dat de voorzitter van de Malaysian Ath­le­tic Union, Datuk Karim Ibrahim (1957-), hem de pillen berzorgde via een Bulgaarse arts.

Australian football

De Australian Sports Anti-Doping Authority (ASADA) bevestigde het besluit van het Arbitragehof voor Sport (CAS) om 34 spelers van de Essendon Football Club twee jaar te schorsen wegens het gebruik van Thymosin Beta 4.T.

Badminton

De Chinese badminton-speelster Yu Xiaohan (1994-) kreeg zeven maanden schorsing na haar positieve test op sibutramin tijdens de Universiade van 2015 in Singapore.

Baseball

Abraham Almonte (1989-) uit de Dominikaanse Republiek speelde voor de Cleveland Indians. Hij werd 80 wedstrijden geschorst na een positieve test op boldenone.

Dee Gordon (1988-), de tweede honkman van Miami Marlins, werd 80 wedstrijden geschorst zonder uitbetaling van loon, omdat hij positief testte op testosteron en clostebol. Het betekende voor hem een financieel verlies van $1.65 miljoen.

Boksen

Na de finale van het nationaal kampioenschap werd de Nederlandse bokser Wouter Djokic (1995-) op het gebruik van stanozolol betrapt en daarvoor geschorst, waardoor hij zijn deelname aan de Olympische Spelen mocht vergeten.

De Britse profbokser Tyson Fury (1988-) werd geschorst wegens cocaïnegebruik.

De wereldkampioen bij de super-middelgewichten Lucian Bute (1980-) testte positief op ostarine na zijn kamp tegen de Zweed Badou Jack (1983-), wat de Roemeense-Canadees zes maanden schorsing opleverde en een boete van $ 50.000.

De dag voor zijn kamp om de wereldtitel bij de zwaargewichten tegen de Rus Alexandre Povetkin (1979-), testte de Haïtiaanse Canadees Bermane Stiverne (1978-) positief op methylhexaneamine, wat hem een boete opleverde van $75.000. Het gevecht mocht doorgaan, maar Stiverne weigerde af te reizen naar St-Petersburg. Reden was dat Povertkin eerder dat jaar, na zijn gevecht tegen de Amerikaan Deontay Leshun Wilder (1985-), positief had getest op melodium en dus werd het duel uitgesteld.

Cricket

Na de interland in Abu Dhabi testte de Pakistaanse leg-spinner Yasir Shah (1986-) positief op het diureticum chlortalidone, waardoor hij drie maanden naar de kant moest.

Gewichtheffen

De internationale gewichtheffersbond IWF publiceerde een nieuw lijstje met geschorste atleten:

• Twee jaar voor Genesis Lourdes Rodriguez Gomez (1994-) uit Venezuela
• Vier jaar voor Malvina Soledad Veron (1989-) uit Argentinië, Stanislau Chadovic (1996-) uit Belarus, Tomasz Bernard Zielinski (1990-) uit Polen, Moises Cartagena (1975-) uit Puerto Rico, Alina-Alexandra Popvici (2000-) uit Roemenië, Ya-Fang Hsiao (1998-) uit Taiwan en Adham Badr Masood (1986-) uit Yemen..
• Vijf jaar voor Ahmed Emad Gouda (1999-) en Alaa Yasser Zaki Othman (1998-) uit Egypte
• Zes jaar voor Elmar Aliyev (1987-) uit Azerbeidjan
• Acht jaar voor Esmatullah Rustam Khil (1989-) uit Afghanistan, Kareem Hashim Abdulkareem (1997-) uit Irak, Sergei Dolgalev (1992-) uit Kirgizië en Krzysztof Jakub Szramiak (1984-) uit Polen
• Negen jaar voor Ali Moftah Said Elkekli (1989-) uit Brazzaville

De Amerikaanse Antidopingscommissie schorste Brandon Reyes (1996-), Nicole Moore (1991-), Crystal Riggs (1989-) en Chris Hyun (1990-) (geen foto) zes maanden wegens gebruik van verboden middelen,

Rizelyx Rivera (1987-) kreeg een jaar, Ryan Hudson (1978-), Daniel Lehr (1985-) en Landon De Castroverde (1994-) elk vier jaar. Hudson werd na het uitzitten van zijn schorsing opnieuw betrapt en kreeg daarvoor nog maar eens vier jaar aan zijn broek.

Het Russische antidopingagentschap Rusada schorste de voormalige Europees kampioen U23 Alexei Selyutin (1993-) vier jaar en de Russische kampioene Yekaterina Vlasova (1995-) achttien maanden wegens dopinggebruik.

De Russische trainers Alexander Venkova en Alexander Vidov werden aan de kant gezet, omdat twee vrouwen en twee mannen na het WK op het gebruik van doping werden betrapt, onder wie wereldkampioen en wereldrecordhouder Aleksey Lovchev (1989-) (foto).

Wat later raakten ook de resultaten bekend van het hertesten van de stalen van 2012 in Londen, waardoor het aantal betrapten steeg tot 46. Onder meer de Kazakse Olympisch kampioenen Ilja Iljin (1988-) (foto1) en Maja Manesa (1985-) (foto2)  en de bronzen medaillewinnaars Grispime Churschudjan (1987-) uit Armenië en Iryna Kulescha (1986-) (foto3) uit Wit-Rusland.

Waren die testen eerder gebeurd, dan hadden de gewichtheffers uit Kazakstan, Wit-Rusland, Armenië, China, Moldavië, Turkije en Oekraïne niet mogen deelnemen aan de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro. Rusland, Azerdbeidjan en Bulgarije daarentegen mochten niet aantreden.

Tijdens de SEA Games in Indonesië won Firdaus Abdul Razak (1988-) de bronzen medaille in de categorie tot 105 kg, maar nadien testte de man uit Maleisië positief op drostanolone, een zeer gegeerd product bij bodybuilders.

Handbal

De Amerikaan Joseph Lamour (1992-) werd twee jaar geschorst omwille van amfetaminegebruik.

Rusada legde handbalster Galina Nikiforova (1996-) twee jaar schorsing op.

Kano

Rusada schorste kanovaarder Dmitri Ekimov (1985-) en trainer Vadim Karasev (1956-) vier jaar en Andrei Korabelnikov (1986-) 3,5 jaar.

Karate

De Amerikaan Gino Bough (1981-) moest een jaar vanop de zijlijn toekijken, omdat hij driemaal zijn Where-about’s niet had ingevuld.

Mixed Martial Arts

De USADA sprak straffen uit voor de volgende ‘fighters’:

• Zes maanden voor de Amerikanen BJ Penn (1978-) en Tim Means (1984-) en de Cubaan Yoel Romero (1977-),
• Negen maanden voor de Braziliaan Diego Brandao (1987-),
• Een jaar voor de Amerikanen George Sullivan (1981-) en Jon Jones (1987-),
• 15 maanden voor de Rus Abdul-Kerim Edilov (1991-),
• 17 maanden voor de Braziliaan Carlos Diego Ferreira (1985-),
• 18 maanden voor de Japans-Braziliaanse Lyoto Machida (1978-),
• Twee jaar voor de Brazilianen  Ricardo Abrey (1969-) en Gleison Tibau (1983- en de Amerikaan Chad Mendes (1985-).

De Braziliaan Ricardo Abrey (1969-) werd in 2017 tijdens zijn schorsing opnieuw betrapt en besloot daarop om te stoppen met MMA.

Kevin Randleman (1971-2016) leverde eind december 2015 een plasje af zonder hormonen. Was dus duidelijk een ‘fake sample’. De maand nadien werd de Amerikaanse kampioen bij de zwaargewichten gehospitaliseerd wegens een ernstige nierbeschadiging , volgens hem het gevolg van de grote hoeveelheid pijnstillers en antibiotica. Hierop werd zijn licentie zes maanden ingetrokken. In februari 2016 overleed hij aan hartfalen.

De Cubaan Yoel Romero (1977-) verklaarde dat hij een besmet voedingssupplement had binnengekregen. Zijn team en USADA stuurden het supplement voor analyse naar een labo. Daar werd bevestigd dat het supplement een verboden stof bevatte, die niet vermeld stond op het etiket. De naam van het supplement of de stof werden niet vrijgegeven zolang USADA de kwestie onderzocht. Op 23 maart kondigde Romero aan dat hij tegen tegen zijn schorsing in beroep ging. Zijn entourage en USADA bereikten een akkoord over een schorsing van zes maanden. Romero ondernam daarop gerechtelijke stappen tegen de fabrikant van het voedingssupplement, waardoor hij $ 27 miljoen schadevergoeding kreeg.

Rolschaatsen

De Amerikaanse rol-hockeyer Joseph Mazzie (1987-) werd vier jaar geschorst wegens het gebruik van anabolica en groeihormonen.

Rugby

De Amerikaanse Nia Williams (1983-) testte positief op nandrolon en drostanolon, waarvoor ze vier jaar geschorst werd.

Schaatsen

De Nederlandse marathonschaatser Thom van Beek (1991-) werd tijdens de marathons van Groningen en van Zweden op het gebruik van EPO betrapt. De tuchtcommissie van de KNSB sprak hem vrij, omdat zij geen overtuigend bewijs vond, maar ook omdat de procedure niet correct verlopen was. In 2018 werd die beslissing door de Beroepscommissie van de KNSB herroepen, waardoor Van Beek tot 2020 werd uitgesloten voor alle wedstrijden.

Taekwondo

Wegens het gebruik van canabis werd de Amerikaan James Howe (1987-) zes maanden geschorst, waarvan drie met uitstel.

Triathlon

De Amerikaanse Ashley Paulson (1982-) werd bij een controle buiten competitie op het gebruik van ostarine betrapt, waarvoor ze zes maanden schorsing kreeg.

De Australische Lisa Marangon (1980-) moest vier jaar aan de kant, omdat ze na haar vijfde plaats in de Challenge Melbourne event positief testte op ostarine.

Voetbal

Frankfurt-verdediger Marco Russ (1985-) moest behandeld worden voor een tumor. Eigenaardig genoeg kwam de ziekte aan het licht nadat de speler van Eintracht Frankfurt een positieve dopingtest afleverde op hCG. Daardoor ontdekten de artsen dat hij een zaadbal-tumor had. Diezelfde maand werd hij geopereerd en op 28 februari 2017 stond hij terug op het veld.

Een vrouwelijke arts diende Samir Nasri (1987-) van FC Sevilla kreeg een verboden infuus toe. Dit kwam aan het licht omdat de arts op internet een foto van de behandeling postte. De Franse voetballer van Algerijnse afkomst kreeg zes maanden schorsing, maar die werd naar achttien maanden vermeerderd, toen men hem een tweede keer betrapte.

De Franse verdediger van FC Liverpool Mamadou Sakho (1990-) bleek aan de efidrine gezeten te hebben. Volgens de Franse radiozender RMC ging het om een vet-verbrandingsmiddel voor gewichtsverlies.

De Chinese speler van Koreaanse afkomst Jin Jingdao (1992-) van Shandong Luneng kreeg acht maanden schorsing nadat hij positief testte op clenbuterol. Later werd die schorsing herleid tot drie maanden.

Wielrennen

Het anti-dopinglaboratorium van Lausanne ontmaskerde meer dan dertig sporters, die de dopingdiensten van de Spaanse sportarts Eufemiano Fuentes (1955-) gebruikten. In 2006 deed de Spaanse politie een inval bij Fuentes en zijn handlangers, onder de noemer Operación Puerto. Bij die inval werden meer dan 200 bloedzakken in beslag genomen. Het bloed behoorde toe aan 36 sporters, bij wie het later terug zou ingebracht worden via een illegale bloedtransfusie. Op de bloedzakken stonden codenamen genoteerd, maar de onderzoekers slaagden erin om de betrokkenheid van onder meer de Italiaan Ivan Basso (1977-), de Duitser Jan Ullrich (1973-) en de Spanjaard Alejandro Valverde (1980-) aan te tonen. De Nederlander Thomas Dekker (1984) van zijn kant, bekende dat hij een klant was van Fuentes. Na het jarenlange proces werd Fuentes schuldig verklaard aan het in gevaar brengen van de volksgezondheid. Het openbaar ministerie eiste een gevangenisstraf van een jaar voorwaardelijk en hij zou vier jaar niet meer actief mogen zijn als arts. In beroep werd hij echter vrijgesproken, omdat de destijds geldende wetgeving geen straf rechtvaardigde. De diverse bonden konden de vernietiging van de bloedzakken voorkomen.

De Amerikaan Thomas Luton (1975-), die beroepshalve spoedarts was, kreeg vier jaar schorsing omdat hij EPO, groeihormonen en testosteron had gebruikt.

De Amerikaan Tim Root (1967-) werd vier jaar geschorst omdat hij na het Anderson Banducci Twilight Criterium in Boise, Idaho een dopingcontrole weigerde.

Na de Tour of Corsicana Bike Race testten de Amerikanen Jeff Schwab (1971-) en Robert Baatz (1968-) positief op anabole steroïden, waarvoor ze twee jaar geschorst werden.

De Columbiaanse Ana Milena Fagua Raquira (1992-) leverde na de Willow Springs Road Race een positieve plas af op anabolica en kreeg daarvoor vier jaar schorsing.

Na de St. Francis Tulsa Tough leverde de Amerikaanse Kimberly Ciolli (1969-) een positieve plas af op anaboilica en propylhexadrine, een vergrijp dat haar twee jaar schorsing opleverde.

De Amerikaanse Mary Verrando-Higgins (1962-) testte positief op methyltestosteron en dat betekende een jaar toekijken.

De Columbiaan Camilo Ulloa (1988-) kreeg vier jaar schorsing omdat hij tijdens de Tour of America’s Dairyland in Wisconsin positief had getest op anabole steroïden en methylfenidat.

Wegens het gebruik van anabole steroïden werd de Amerikaan Tom Danielson (1978-) vier jaar geschorst, waarop zijn ploeg Cannondale hem ontsloeg. In 2012 was hij al eens zes maanden naar de kant gemoeten, toen hij het dopinggebruik uit zijn begincarrière had toegegeven.

De Amerikaan Shawn d’Orelio (1982-) kreeg vier jaar schorsing, omdat hij een dopingtest weigerde tijdens een controle buiten competitie.

Ttijdens een test buiten competitie bekende Jessica Denney Phillips (1978-), die ook aan gewichtheffen deed, dat ze intraveneus verboden stoffen had binnengekregen, waardoor de Amerikaanse veertien maanden aan de kant moest.

De Amerikaan Nick Brandt-Sorenson (1981-) kreeg levenslang rijverbod toen hij voor de derde keer een positieve test afleverde, dit keer op EPO en groeihormonen. Bovendien verdacht men hem ervan dat hij de producten ook verkocht.

Tijdens de Gran Fondo New York testte de Columbiaanse Yamile Lugo (1970-) positief op anabolica en daardoor mocht zij vier jaar toekijken.

Bij een test buiten competitie testte Michael Buckley (1975-) positief op liefst vier producten. Anabolica, anastrozol, LGD-4033 en ostarine leverden de Amerikaan vier jaar geschorst op.

De Amerikaanse baanrenner Robert Lea (1983-) kreeg oorspronkelijk vijftien maanden schorsing, omdat men sporen van noroxycodone terugvond. In beroep verminderde het CAS die straf tot zes maanden.

De Russische tijdritkampioene Tatjana Antosjina (1982-) testte positief op het groeihormoon GHRP-2. Het Astana-team ontsloeg haar op staande voet en van het UCI kreeg ze vier jaar schorsing.

Het Kazachse Astana van teambaas Aleksandr Vinokourov (1973-), dat wegens bloeddoping in 2007 uit de Tour de France werd gezet, werd nu met twee positieve tests geconfronteerd in de profploeg en met drie in de opleidingsploeg.

Toen hij  in 2004 de Trofeo Papa' Cervi di Gattatico won als amateur, werden bij Mattia Gavazzi (1983-) voor het eerst sporen van cocaïne aangetroffen. In 2010 reageerde de Italiaan opnieuw positief op dat product. Omdat hij vlot meewerkte aan het onderzoek, verminderde het Italiaans olympisch comité zijn schorsing van zes naar 2,5 jaar. Toen hij in april 2016 in China vier ritten won in de Ronde van het Ginghaimeer, was het echter weer raak. Gavazzi hield de eer aan zichzelf en stopte met wielrennen.

Wegens zijn inbreng in het dopingsysteem van het US Postal-team schorste het Amerikaanse antidopingagentschap (USADA) Luis Garcia del Moral levenslang. Aan het Internationaal Tribunaal voor de Sport (TAS) onthulde de Spaanse sportarts in 2016 dat er tussen 1993 en 1998 een dopingprogramma bestond binnen het Spaanse pisteteam. Naar eigen zeggen leverde hij het team EPO, groeihormonen en corticoïden.

De Braziliaanse formatie Funvic Soul Cycles-Carrefour mocht 55 dagen niet aan wedstrijden deelnemen, omdat drie dopinggevallen geregistreerd werden op twaalf maanden tijd.

De Colombiaan Wilson Rincon (1987-) en de Braziliaan João Gaspar (1992-) vlogen tegen de lamp tijdens de Ronde van Portugal, de Braziliaan Kleber Ramos (1985-) testte positief bij een controle buiten competitie. De drie hadden Cera gebruikt.

Omdat hij nandolone had toegediend aan zijn minderjarige zoon Jesse Muis (2001-), mocht ex-profrenner Teo Muis (1966-) van de tuchtcommissie van het Nederlandse Instituut Sportrechtspraak levenslang op geen enkele manier nog betrokken worden bij wedstrijden of trainingen. De zoon werd twee jaar geschorst.

De UCI schorste de Italiaan Samuele Conti (1991-) drie jaar en zeven maanden, nadat bij een controle buiten competitie sporen van het groeihormoon GHRP-2 werden gevonden.

Na de zesde etappe van Parijs-Nice testte Simon Yates (1992-) positief op terbutaline. Ondanks het om een administratieve fout van de teamarts ging, kreeg de Brit toch vier maanden schorsing. De teamarts was aan de organisatie vergeten melden dat de renner het middel voor de behandeling van zijn astma nam,

De Italiaan Davide Appollonio (1989-) werd vier jaar geschorst, omdat hij na zijn derde plaats in de GP Kanton Argau betrapt werd op EPO-gebruik. Dit had ook gevolgen voor zijn team Androni-Sidermec-Bottecchia. Omdat teamgenoot Fabio Taborre (1985-) enkele maanden eerder geschorst werd voor het gebruik van FG-4592, werd de Italiaanse ploeg een tijd uit competitie gehaald en kon ze niet deelnemen aan de Giro d’Italia. Daarop besliste ploegleider Gianni Savio (1948-) om elk van de betrapte renners 100.000 Euro boete op te leggen.

Na de proloog van de Istrian Spring Trophy in Kroatië betrapte men de Sloveen Kristjan Fajt (1982-) op EPO-gebruik, waardoor hij vier jaar naar de kant moest.

Francesco Reda (1982-) kreeg acht jaar schorsing omdat hij na zijn tweede plaats in het Italiaans kampioenschap van 2015 positief had getest op EPO. De Italiaan was in 2013 al eens veertien maanden geschorst voor het weigeren van een test.

Roberto Heras (1974-) won de rechtszaak die hij tegen de Spaanse wielerbond had aangespannen. De 41-jarige Spaanse oud-renner kreeg van de Rechtbank 724.000 Euro toegekend als compensatie van gemiste inkomsten door een dopingschorsing in 2005, die achteraf gezien niet had mogen opgelegd worden. De reden daarvoor was dat het onderzoek onzorgvuldig was verlopen, omdat de dopingstalen te laat werden overgedragen en niet op de juiste temperatuur bewaard werden.

Michael Boogerd (1972-) werd met onmiddellijke ingang twee jaar geschorst, omdat de voormalig Rabobank-renner bekende dat hij in maart 2013 doping had gebruikt.

Worstelen

De Amerikaan Michael Dunkum (1987-) kreeg vier jaar schorsing, nadat hij bekende dat hij de laatste drie jaar GH, GHRFs, GHS en GHRPs had gebruikt.

Voorzitter Mikhail Mamiashvili (1963-) van de Russische worstelbond maakte aan de media van zijn land bekend dat tientallen van zijn worstelaars op doping waren betrapt. Het grootschalig gebruik kwam aan het licht bij een uitgebreid onderzoek.Mamiashvili, die goud won op de Olympische Spelen van 1988 in Seoel, noemde de doping 'een epidemie die grenst aan een catastrofe' en verwachtte dat zijn team hierdoor niet naar de Spelen van Rio mocht. Hij noemde twee namen: Jevgeni Saleev (1989-), zilver op WK van 2014 en Sergey Semenov (1995-), de wereldkampioen bij de junioren van 2014.

Zwemmen

Het dopinggebeuren kreeg de Russische sport meer en meer in zijn greep. De Engelse krant The Times publiceerde dat na atletiek en worstelen, nu ook de Russische zwemsport jarenlang doordrenkt was van systematisch dopinggebruik. De krant noemde Sergej Portugalov (1950-) als het kwade genius. Sedert het medisch hoofd van de Russische atletiekfederatie in 2009 zijn diensten aanbood aan de zwemsport, werden er volgens The Times 23 zwemmers betrapt en geschorst.

Als een van de hoofdrolspelers in het systematische dopinggebruik in de Russische atletiek werd de arts door het mondiale antidopingbureau WADA eerder al verbannen.

"De roep om Russische zwemmers te weren voor Rio zal toenemen, nu duidelijk wordt dat Portugalov ook in het nationale zwemteam een dopingbeleid introduceerde," schreef de krant.

In een reactie wees de Russische zwembond de beschuldigingen van de hand en ontkende ze dat positieve dopinggevallen weggemoffeld werden.

In de periode van 2012 tot 2015 schorste de internationale zwemfederatie FINA enkel de Russische rugslagspecialist Vitali Melnikov (1990-) wegens dopinggebruik.

Vitalina Simonova (1992-), die tijdens het EK kortebaan van 2013 tweede eindigde op de 200 meter schoolslag, zou tot 28 juni 2019 niet meer in actie komen.

Door de opeenstapeling van positieve controles steeg het vermoeden dat er ook in de Chinese zwemwereld systematisch doping werd toegediend.

Zo lekte uit dat drievoudig olympisch kampioen Sun Yang (1991-) in 2014 in alle stilte een schorsing had uitgezeten, wegens een positieve test op trimetazidine tijdens de nationale kampioenschappen. In 2018 kwam hij opnieuw in het nieuws toen hij een urinestaal weigerde af te leveren en hij een official de opdracht gaf het reeds afgenomen bloedstaal te vernietigen met een hamer. In januari 2019 sprak het FINA hem vrij, omdat de controlevoorwaarden geschonden werden, de namen van de controleurs stonden namelijk niet genoteerd in drievoud.

Li Xuanxu (1994-), brons op de 400m wisselslag tijdens de Olympische Spelen van 2012, en Huang Chaocheng (1995-) testten positief op het diureticum hydrochlorothiazide, waarvoor ze zes maanden niet het bad in mochten.

Yang Zhixian (1992-), een specialist van de 400m wisselslag, werd samen met trainer Fen Zhen een jaar geschorst wegens misbruik van verboden producten.

In haar voorbereiding op de Olympische Spelen legde de Chinese Zwembond vlinderslagspecialiste Xinyi Chen (1998-) een schorsing op van een jaar, wegens een positieve test op hydrochlorothiazide. De Internationale Zwemfederatie verdubbelde die straf echter.

Vrije slag-specialiste Qiu Yuhan (1998-) zat eveneens aan de hydrochlorothiazide en moest negen maanden toekijken.