Doping in de sport - 2012
In België werden 221.397 dopingproducten in beslag genomen, een verdubbeling in vergelijking met 2011.
In november besliste het Australisch Olympisch Comité dat sporters die geselecteerd werden voor Olympische Spelen een contract moesten ondertekenen, waarin ze verklaarden dat ze nooit met doping in aanraking waren geweest. Weigeraars werden uit de selectie geschrapt.
In België werden 1.389 dopingcontroles uitgevoerd in wedstrijdverband, waarvan 4,1% positief waren. Buiten wedstrijdverband waren er 672 testen, met twee positeve gevallen. De controleurs gingen ook langs bij fitnesscentra, van de 105 testen was 28,6% positief. Anabolica en testosteron waren verantwoordelijk voor 39 %, cannabis voor 23 % en stimulantia zoals amfetamines voor 21%. 26,3 % van de vastgestelde dopingpraktijken betrof weigeraars. In bodybuilding waren 33,3 % van de testen positief, in zaalvoetbal 27,8 %, in kickboksen 13,9 %, in hockey 11,1 %; in boksen 6,8 % en in wielrennen 4,9 %.
De Nederlandse Dopingautoriteit voerde 2.593 controles uit. Dat labo-onderzoek leverde in 23 gevallen het gebruik van verboden stoffen op. Vijf keer was er een weigering of gebrekkige medewerking drie keer verkeerd of niet invullen van de 'where-abouts'.
Met de aanhouding van tien verdachten rolde de Spaanse politie een dopingnetwerk op in Madrid en Barcelona. De groep begon met de handel van anabolica, groeihormoon, epo en cera in de aanloop naar de Olympische Spelen van 2008. Positieve tests tijdens de Ronde van Portugal van 2009 en de Vuelta en Spaanse atletiekkampioenschappen van 2010 brachten de politie op het spoor. Op 5 maart werd een Spaans-Colombiaanse arts, die de spil was van het hele gebeuren, aangehouden op het Madrileense vliegveld Barajas met dopingproducten in zijn bezit.
In december 2012 stuurde de Russische discuswerpster Darya Pishchalnikova (1985-) een e-mail naar het WADA, waarin ze beweerde dat ze gedetaileerde bewijzen kon leveren over gecontroleerd dopinggebruik van Russische atleten onder toezicht van Russische sport- en antidopingautoriteiten. Drie topfunctionarissen van het WADA wilden er niet op ingaan en stuurden de mail door naar de Russische atletiekbond. In mei 2012 was Pishchalnikova betrapt op het gebruik van oxandrolon, waarop de IAAF een schorsing uitsprak van twee jaar. In april 2013 raakte bekend dat ze een tweede dopingcontrole had gemist. De Russische atletiekfederatie schorste haar tien jaar, volgens de Amerikaanse krant The New York Times ging het om een vergelding.
Professor Klaus-Dieter Schlüter van het departement Fysiologie van de Justus-Liebig-Universität Gießen publiceerde een studie over Duitse Olympiadeelnemers. Uit die studie bleek dat atleten, wielrenners en krachtatleten vaker dan gemiddeld sterven aan hartproblemen en dat ze een lagere levensverwachting hebben dan sporters uit andere disciplines. Met betrekking tot de jaren 2000 tot 2011, toen de levensverwachting van de totale bevolking 76,2 jaar was, was dit voor deze groep 70,4 jaar. Uitzonderingen waren de roeiers, kanovaarders, zwemmers en gymnasten die een verwachting hadden van 82,6 jaar. Schlüter stelde:
"Dood door hartaandoeningen draagt bij tot een bovengemiddelde sterfte van wedstrijdsporters uit aan doping gerelateerde sporten, en dit draagt bij tot een lagere totale levensverwachting van deze groep."
De Franse Academie voor Geneeskunde riep in een rapport op om bij de plotse dood van amateur-sporters systematisch een autopsie uit te voeren, omdat vermoed werd dat er dikwijls doping mee gemoeid was. Volgens rapporteur Professor Patrice Queneau (1938-) was het de bedoeling om duidelijkheid te scheppen over de werkelijke oorzaak van plotse dood. Op de Franse sportvelden stierven jaarlijks 800 sporters, 95% waren mannen van gemiddeld 46 jaar zonder cardiovasculaire voorgeschiedenis.
Het WADA publiceerde een nieuwe lijst van verboden producten, die inging op 1 januari 2012. Zo was het gebruik van alcohol niet meer verboden in kegelen en bowling. Vanaf die datum mochten in bobslee, skeleton, curling, moderne vijfkamp, motorsport, zeilen en worstelen opnieuw betablockers geslikt worden.
Naar aanleiding van de Olympische Winterspelen voor de Jeugd verklaarde David Howman, de Nieuw-Zeelandse Directeur-Generaal van het WADA, dat amper 2% van de gedopeerden betrapt werd. Van de 254.000 afgenomen stalen uit 2011 waren er amper 36 positief. Hij pleitte voor een effectievere en efficiëntere werkmethode, want die 254.000 stalen hadden 254 miljoen Dollar gekost. Ook verklaarde hij dat de strijd tegen doping nooit kon gewonnen worden, maar dat het altijd de moeite bleef om er achter aan te gaan.
Eind januari verspreidde het Duitse anti-doping agentschap een persbericht, waarin gemeld werd dat er een onderzoek gestart werd naar een dopingschandaal. Er moest nagegaan worden of atleten een bloedtransfusie hadden gekregen van de Duitse sportarts Andreas Franke (1958-), die in Erfurt aktief was in het opleidingscentrum voor topsporters van de Deutsche Olympic Sports Confederation (DOSB). Franke werd ervan verdacht dat hij de sporters bloed aftapte, het vervolgens met ultraviolet licht behandelde om het daarna terug in te spuiten, een procedure die door het Wereld Anti-Doping Agentschap (WADA) verboden is.
TV-omroep ARD meldde dat 28 atleten bij het schandaal betrokken waren. Onder hen voormalig Olympisch schaatskampioene Claudia Pechstein (1972-), voormalig Olympisch 800m-kampioen Nils Schumann (1978-), het Duitse wielertalent Marcel Kittel (1988-) en de Jamaicaanse verspringer James Beckford (1975-), in 1996 zilver in Atlanta. Van de niet genoemde atleten zouden er verschillende minderjarig zijn.
American Football
D.J. Williams (1982-), Ryan McBean (1984-) en Virgil Green (1988-) speelden bij de Denver Broncos toen zij positief reageerden bij een dopingcontrole. Williams en McBean werden zes wedstrijden geschorst, Green vier, waarop het Broncos-bestuur Ryan McBean aan de deur smeet. In 2011 werd hij al eens gearresteerd en beboet wegens het stalken van zijn ex. Williams van zijn kant werd tijdens een nacht in november 2010 tegengehouden door de politie omdat hij zonder lichten reed. Bovendien zat hij onder invloed achter het stuur en vermits dit al de tweede keer was werd hij tien dagen opgesloten in de gevangenis.
Nadat hij een contract had getekend bij de Washington Redskins, werd Tanard Jackson (1985-) in augustus op het gebruik van verboden middelen gepakt en een jaar geschorst. In juli 2014 werd hij opnieuw geklist en definitief geschorst, omdat later bleek dat het al zijn vijfde overtreding was.
Atletiek
Wegens haar gebruik van anabole steroïden legde het Britse antidopingbureau sprintster Bernice Wilson (1984-) de maximale schorsing op van vier jaar.
"Dit is een heel slechte zaak. In plaats van schuld te bekennen, probeerde ze haar fout op anderen af te schuiven."
De Russische atletiekbond schorste haar verspringster Irina Meleshina (1982-) twee jaar, nadat ze bij een controle buiten competitie betrapt werd op het gebruik van testosteron.
In januari 2012 werd de Marokkaanse verspringer Yahya Berrabah (1981-) twee jaar geschorst omwille van een positieve test op EPO. Die schorsing werd later verdubbeld toen uitkwam dat hij in 2009 al eens betrapt werd op het gebruik van cannabis.
Na een positieve EPO-test in Arizona hing marathonloper Martin Fagan (1983-) twee jaar schorsing boven het hoofd. Aan het dagblad 'Irish Times' bekende de Ier dat hij zich met het spul had ingespoten en dat hij het product via het internet had aangekocht. Als verontschuldiging haalde hij een samenvallen aan van depressie, financiële problemen en kwetsuren:
“Ik herinner mij dat ik tijdens het inspuiten dacht: zo moeten junkies zich voelen.”
In 2010 kroonde de Litouwse Zivile Balciunaite (1979-) zich tot Europees marathonkampioene in Barcelona. In april 2011 maakte de internationale atletiekbond bekend dat ze na die titelstrijd positief had getest op anabolica, waarvoor ze twee jaar schorsing kreeg. De atlete ging hiertegen in beroep, maar dat werd begin april 2012 verworpen.
Meervoudig hordenkampioen Stanislavs Olijars (1979-) werd op het gebruik van steroïden betrapt en door zijn nationale atletiekbond voor twee jaar verbannen, waarop de Let zijn afscheid aankondigde.
Tijdens de Diamond League in Zürich verbeterde de Zwitserse estafetteploeg het nationaal record van de 4 x 100m, maar de besttijd werd van de lijsten geschrapt toen bleek dat Pascal Mancini (1989-) doping had gebruikt. Hij kwam er vanaf met een waarschuwing, maar in januari 2012 raakte bekend dat hij twee maanden voordien tweemaal positief had getest op nadrolone en daarom moest hij nu twee jaar naar de kant. In juli 2018 werd Mancini door de Swiss Athletics Federation levenslang verbannen, omdat hij de voetballers van het Franse nationale elftal na hun zege op het WK vergeleken met apen. Bovendien had hij tijdens een atletiekmeeting de anti-semitische quenelle-groet gebruikt, die ook wel de omgekeerde Hitler-groet wordt genoemd.
In oktober openbaarde een dopingcontrole dat de Zuidafrikaanse 400m-loopster Tsholofelo Thipe-Selemela (1986-) tijdens de Afrikaanse kampioenschappen norandrosteron had gebruikt, wat haar twee jaar uitsluiting opleverde. Ze schoof de schuld naar de sportarts van het nationale team, die haar de contraceptiepil Norlevo had voorgeschreven en die bevatte de verboden substantie. Bovendien kloeg ze de Zuid-Afrikaanse Atletiekliga aan, omdat die de resultaten van haar dopingcontrole had doorgespeeld aan de media, nog voor zij zich op een hoorzitting had kunnen verdedigen
De Portugese Atletiekfederatie schorste lange-afstandsloper Hélder Ornelas (1974-) vier jaar, omdat het jaar voordien afwijkende waarden werden gevonden in zijn biologisch paspoort. Na tien maanden onderzoek concludeerde een panel van drie haematologen dat natuurlijke oorzaken uitgesloten waren, maar dat aan verboden middellen of een verboden methode moest gedacht worden. Daarmee was Ornelas de eerste atleet die op basis van zijn biologisch paspoort een dopingssanktie kreeg. De Internationale Atletiekfederatie schorste hem tot januari 2016.
In India werd Pinki Pramanik (1986-), in 2006 nog winnares van het goud op de 4 x 400m tijdens de Aziatische Spelen, door een vrouw wegens aanranding aangeklaagd. Het slachtoffer beweerde dat Pramanik een man was verkleed als vrouw. De chromosoomtest nadien wees uit dat ze een 'mannelijke pseudo-afrodite' was, wat door Pramanik als volgt verklaard werd:
"Ik heb een mannelijk uiterlijk want in het kader van voor internationale wedstrijden kreeg ik tijdens mijn trainingen regelmatig testosteron ingespoten. Ze noemden dat de 'Russische geneeskunde'."
De Noorse atletiekbond schorste bondscoach Petar Vukicevic (1956-), omdat hij verdacht werd van de distributie van verboden middelen aan collega's en atleten. De Serviër was de voormalige coach van de Jamaïcaanse sprintster Merlene Ottey (1960-), maar ook de vader en trainer-coach van hordenloopster Christina Vukicevic (1987-), die in 2009 Europees kampioene werd op de 100m horden.
De Jamaicaanse atleten Dominique Blake (1987-) en Ricardo Cunningham (1982-) werden op het gebruik van doping betrapt. Blake maakte deel uit van de nationale selectie 4 x 400m, maar kwam tijdens de Olympische Spelen van Londen niet in actie. Cunningham was de regerend Jamaicaans kampioen van de 800m.
Autorennen
Op de vooravond van de GP Formule I van Abu Dhabi vroeg Mark Webber (1976-) aan het FIA om strenger op doping te controleren. Daarmee reageerde de Australiër op het nieuws dat landgenoot en motorrijder Anthony West (1981-) tijdens de GP van Frankrijk betrapt was op het gebruik van methylhexaneamine.
De Amerikaan A.J. Allmendinger (1981-) werd in juli op non actief gezet omdat hij positief plaste op amfetamine na de Coke Zero 400 race op het racecircuit van Daytona. Hij koos voor een ontwenningskuur in het Road to Recovery program, zodat hij niet levenslang zou geschorst worden maar het Penske Racing team gooide hem aan de deur.
Na de GT1-race voor het WK in Spanje testte de Tsjech Tomas Enge (1976-) positief op stimulantia. De FIA schorste de voormalige Formule I-piloot 18 maanden. Tien jaar eerder had hij de Europese tital Formule-3000 moeten inleveren omdat bij een controle sporen van cannabis werden gevonden.
Baseball
De Amerikaan Freddy Galvis (1989-) van de Philadelphia Phillies werd 50 duels geschorst, omdat men bij een dopingtest de steroïde clostebol had gevonden.
Melky Cabrera (1984-) van de San Francisco Giants moest eveneens 50 wedstrijden aan de kant blijven nadat hij betrapt werd op het gebruik van testosteron. De outfielder uit de Dominikaanse Republiek gaf het vergrijp toe:
"Ik aanvaard mijn straf. Ik heb spijt van mijn fout en verontschuldig mij bij mijn collega's, mijn club en mijn supporters."
Wegens het gebruik van testosteron werd Bartolo Colon (1973-) uit de Dominicaanse Republiek eveneens 50 wedstrijden geschorst. De pitcher van de Oakland Athletics kreeg in die periode ook geen salaris uitbetaald.
Omdat hij aan de amfetamines had gezeten zat de Panamees Carlos Ruiz (1979-) van de Philadelphia Phillies 25 wedstrijden schorsing uit.
Wegens gebruik van clenbuterol werd de Amerikaan Guillermo Mota (1973-) met onmiddellijke ingang 100 wedstrijden geschorst. Een zware straf omdat de 38-jarige Mota recidivist was. In 2006 moest hij voor een vergelijkbaar vergrijp al eens 50 duels werkloos toekijken.
Bodybuilding
Als stunt voor zijn TV-programma ‘Tomtesteron’ nam de Belgische reporter Tom Waes (1968-) deel aan het Belgisch kampioenschap bodybuilding. In minder dan acht maanden tijd bereidde hij zich voor op die titelstrijd. Na een bikkelharde training was hij inderdaad een stuk gespierder geworden, maar niet voldoende voor een podiumplaats. In de categorie tot 75kg eindigde hij zesde op zeven deelnemers. Maanden na de opname viel echter een brief in zijn brievenbus waarin de Federatie van Bodybuilders hem meedeelde dat hij uiteindelijk derde was geworden, omdat drie concurrenten op doping waren betrapt. Enkele jaren voordien had men zelfs geen kampioenen kunnen aanduiden, toen de dopingcontroleurs zich tijdens de titelstrijd aanmeldden, ontvluchtten alle deelnemers het gebouw via ramen en deuren.
Boksen
Na zijn KO zege tegen landgenoot Lorenz Larkin (1986-) kreeg de Amerikaan ‘King Mo’ Lawal (1981-) een jaar schorsing aan zijn broek voor een positieve test op drostanalone.
De Britten Enzo Maccarinelli (1980-), Larry Olubamiwo (1978-), Terry Dunstan (1968-), Michael Banbula (1980-) en Tony Dodson (1980-) werden op doping betrapt. Olubamiwo, die vier jaar naar de kant moest, bekende later dat hij op zes jaar tijd liefst dertien verschillende dopingproducten had gebruikt.
Net voor haar afreis naar het WK in China testte de Australische bokskampioene Bianca Elmir (1982-) positief op de vochtafdrijvende middellen furosemide en amiloride, waardoor ze twaalf maanden geschorst werd en haar Australische titel moest inleveren. Ze had de medicamenten genomen om zwelling van haar enkels tegen te gaan gedurende de lange vlucht tussen Ierland en Australië. De schorsing betekende echter ook dat ze haar deelname aan de Olympische Spelen van Londen mocht vergeten.
Cricket
Abdur Rehman (1980-), afkomstig uit Pakistan maar aktief in de Britse competitie, moest twaalf weken naar de kant toen bleek dat hij aan de cannabis had gezeten.
Gewichtheffen
De Russische gewichtheffersbond (RWF) schorste de Europese jeugdkampioene van 2008 Taisja Antonova (1989-) (foto1) tien jaar voor het overtreden van de dopingreglementen. Irina Bondarenko (1979-) (foto2), Viktoria Dostavalova (foto3) en Alexandra Fedorova moesten elk twee jaar aan de kant blijven. Verdere details werden niet vrijgegeven.
De Amerikaanse Braziliaan Patrick Mendes (1991-) werd tijdens training op het gebruik van menselijk groeihormoon betrapt en moest daarvoor twee jaar naar de kant. Tijdens de Pan American Games van 2015 liep hij een tweede keer tegen de lamp en kreeg hij levenslang.
Tijdens het WK in het Turkse Antalya won de Albanees Erkand Qerimaj (1988-) goud in het stoten en zilver in het trekken in de categorie tot 77kg. Nadien kwam uit dat hij doping had gebruikt, waarop hij geschorst werd en de medailles moest inleveren. Meteen mocht hij ook zijn deelname aan de Olympische Spelen op zijn buik schrijven.
De Let Aurimas Didžbalis (1991-) won drie medailles op het EK, maar moest die na een positieve test op dehydrochlormethyltestosterone inleveren.
IJshockey
De Canadees Brent Hughes (1982-) speelde bij de Dundee Stars in de Schotse competitie, maar werd in februari op het gebruik van furosemide betrapt, waarvoor hij zes maanden schorsing kreeg.
Kickboksen
De in Engeland geboren Nederlandse oud-wereldkampioen kickboksen Alistair Overeem (1980-) werd tijdens een controle buiten competitie met een dubbel zo hoog als normaal testosterongehalte betrapt.
Mixed Martial Arts
De Braziliaanse Cristiane Justino (1985-) sloeg haar tegenstreefster Hiroko Yamanaka (1978-) knock-out, maar vocht die wedstrijd stijf van de Stanozolol. Ze verloor haar licentie en mocht 2.500 Dollar ophoesten.
Motorsport
De Australische motorrenner Anthony West (1981-) werd tijdens de GP van Frankrijk op het gebruik van methylhexanamine betrapt. De FIM schrapte hem uit de uitslag en smeerde hem een schorsing aan van een maand. Niet voldoende oordeelde het WADA, dat de straf naar 18 maanden verhoogde. Tijdens de WK-race van 2018 in het Italiaanse Misano reageerde hij opnieuw positief op dat product en weer kreeg hij achttien maanden schorsing, waartegen hij in beroep ging. Hoewel hij geschorst was, startte West in 2019 toch in het Braziliaanse Superbike-kampioenschap, waar hij een race won en tweemaal derde werd. De FIM zorgde er toen voor dat Kawasaki de sponsoring stopte.
Paardensport
De Italiaanse topjockey Frankie Dettori (1970-) werd door de Franse federatie voor paardenrennen een half jaar geschorst na een positieve test op cocaïne.
Powerliften
In januari kreeg de Nieuw-Zeelandse power lifter Rodney Newman een levenslange schorsing, omdat hij de anti-dopingwetten liefst vijf maal aan zijn laars lapte. Ondanks twee jaar schorsing nam hij in november 2008 toch deel aan een wedstrijd en weigerde hij na afloop een urinemonster af te leveren. Tussen oktober 2006 en oktober 2009 arresteerde men hem meerdere keren met verschillende verboden middelen op zak. Nadien werden nog twee andere Nieuw-Zeelandse powerlifters betrapt, Scott Parsons kreeg vier maanden schorsing omwille van cannabis, Nigel Cordes moest achttien maanden naar de kant nadat men Methylhexaneamine had gevonden.
Roeien
De International Rowing Federation schorste zes Russische roeiers twee jaar voor het gebruik van verboden middelen. Alexander Litvinchev (1972-), Evgeny Luzyanin (1981-) en Ivan Podshivalov (1982-) hadden tijdens het WK van het jaar voordien EPO gebruikt.
Vladimir Varfolomeev (1982-), Denis Moiseev (1978-) en Svetlana Fedorova (1982-) kregen de sanctie omdat hun DNA op een installatie voor intraveneuze infusies gevonden werd, die opdook in de afvalcontainer van hun hotel. Door deze hele heisa kon de Russische vrouwenploeg van de acht met stuurman en de mannen van de dubbel-scull niet aan het WK deelnemen.
Rugby
De Brit Martin Gleeson (1980-) werd door zijn club Hull FC zeven jaar geschorst wegens het verhandelen en gebruik van methylhexaneamine. Coach Ben Cooper en bestuurslid James Rule zaten mee in het complot en kregen dezelfde straf.
Schaatsen
De internationale schaatsbond ISU schorste natuurtalent Pavel Kulizjnikov (1994-) twee jaar wegens zijn gebruik van methylhexanamine op het WK voor junioren in Japan. De Rus moest ook de gouden medaille van de 1.000m en de bronzen medaille van de 500m inleveren.
Skiën
De Russische skifederatie betrapte snowboardster Svetlana Vinogradova (1987-) op carphedon en skiër Andrei Bistrov (1991-) op marihuana. Beiden werden twee jaar geschorst, waardoor ze de Winterspelen van 2014 misliepen in eigen land.
Taekwondo
Begin februari kreeg Jimmy Gariépy, een taekwondo trainer uit het Canadese Québec, vijf jaar schorsing omdat hij de 16-jarige Caroline Pyzik (1996-) een diureticum had gegeven. Dit kwam uit bij een dopingcontrole na het Canadese kampioenschap, waar Pyzik gewonnen had in haar gewichtscategorie. De atlete zelf werd later twee jaar geschorst toen uitkwam dat ze haar trainer een middeltje had gevraagd om haar gewicht te behouden.
Tennis
De Zwitser Roger Federer (1981-) en de Brit Andy Murray (1987-) kloegen het lakse dopingbeleid aan in het tennis, er waren namelijk minder controles dan zeven jaar voordien.
"Het is van levensbelang dat onze sport zuiver blijft, dat moet hoe dan ook. We hebben een goede reputatie, en we willen ervoor zorgen dat dat zo blijft."
De Bulgaar Dimitar Kutrovsky (1987-) reageerde positief op methylhexaneamine tijdens het indoortornooi van San Jose, California en werd daarvoor twee jaar aan de kant geschoven. Later werd die straf naar vijftien maanden herleid.
De Britse rolstoelatleet Anthony Carter (1988-) kreeg drie maanden schorsing omdat de controle na de National Wheelchair Tennis Championships het gebruik van cannabis onthulde.
Trampoline
Op de Trampoline World Cup in het Portugese Loulé leverde de Rus Andrey Krylov (1988-) een positieve dopingtest af, waarvoor hij twaalf maanden geschorst werd.
Triathlon
Wegens het gebruik van EPO werd de Amerikaanse voormalige nummer 1 Mark Fretta (1975-) door het USADA vier jaar geschorst met terugwerkende kracht, waardoor hij zijn zege in de triathlon van Chicago uit 2010 verloor.
Voetbal
Het Bulgaars olympisch comité schorste Kostadin Stoyanov (1986-), Rumen Trifonov (1985-) en Todor Jantsyev (1976-) van CSKA Sofia drie maanden omdat ze eind oktober positief hadden getest op methylhexanamine. De maand voordien had de club ploegarts Milcho Krajnov wandelen gestuurd toen hij toegaf dat hij de spelers het product had toegediend.
De tuchtcommissie van de Europese voetbalbond UEFA schorste doelman Oleksandr Ribka (1987-) van Sjachtar Donetsk twee jaar, omdat hij na de wedstrijd tegen Karpaty Lwiw positief reageerde op een verboden vochtafdrijvend middel. Door die schorsing kon hij op het EK van 2012 het doel van het Oekraïnse elftal niet verdedigen.
In januari raakte bekend dat de Jamaïcaan Mark Marshall (1987-) geschorst was door zijn club Barnet omdat men bij een controle methylhexaneamine had gevonden. De Britse voetbalbond maakte er twee jaar van, waarop Barnet hem ontsloeg.
Hope Solo (1981-), de doelvrouw van de Amerikaanse ploeg, leverde een positieve plas af op het diureticum Canrenon, waardoor ze drie maanden naar de kant vloog. In de nasleep van de MeToo-campagne na het Weinstein-schandaal beschuldigde ze in 2017 voormalig FIFA-president Sepp Blatter (1936-) dat hij haar betast had.
Amanda Sister (1990-) testte positief tijdens het Afrikaans voetbalkampioenschap en werd een jaar geschorst. De teamarts van het Zuid-Afrikaanse Banyana Banyana vloog vier jaar naar de kant omdat hij haar het spul bezorgd had.
Na de kwalificatiewedstrijd van zijn nationaal elftal tegen Bolivië testte de Peruviaan Joel Melchor Sánchez Alegría (1989-) positief op methylhexanamine waarvoor hij twee jaar schorsing kreeg.
Wielrennen
Net na de jaarwende schorste het UCI zeven Zuid-Amerikaanse renners. De Brazilianen Tiago Damasceno (1989-), Flavio Reblin (1988-), Wagner Alves (1980-) en Elton Silva (1977-), de Chileen Manuel Villalobos (1983-), de Peruviaan Ronald Luza (1985-) en de Boliviaan Fernando Espindola (1989-) waren het jaar voordien op doping betrapt.
De Franse baanwielrenner Grégory Baugé (1985-) moest zijn wereldtitel sprint inleveren maar ook het behaalde goud van de teamsprint. De ster van de WK overtrad de dopingregels drie keer. In een tijdspanne van achttien maanden miste Baugé eerst een dopingtest en was hij daarna twee keer niet beschikbaar waarop de Franse wielerbond FFC hem met terugwerkende kracht een jaar schorste.
Omwille van een positieve dopingtest schorste het Italiaans Olympisch Comité CONI Mattia Gavazzi (1983-) 2,5 jaar. De Italiaan werd tijdens de Wielerweek van Lombardije betrapt op het gebruik van cocaïne. De zoon van de winnaar van Milaan-Sanremo uit 1980, Pierino Gavazzi (1950-), had als amateur al problemen met het gebruik van cocaïne en werd in 2004 14 maanden geschorst. Nu kreeg hij eerst zes jaar schorsing, maar die werden nu tot 2,5 jaar gereduceerd omdat hij goed meewerkte aan het onderzoek. In april 2016 raakte bekend dat Gavazzi in de zomer van 2015 opnieuw positief had getest op cocaïne.
In januari kreeg liefhebber Alexandre Dougnier (1993-) drie jaar schorsing van de Franse federatie, omdat zijn urine zo maar eventjes twaalf verboden stoffen bevatte: 3'HydroxyStanozolol, 16B-HydroxyStanozolol, 4B-HydroxyStanozolol, 4-Méyhylhexaneamine, Prednisone, Prednisolone, Oxandrolone, Epioxandrolone, Tuaminoheptane, Triamcinolone Acétonide, 6B-HydroxyMéthandiénone en 17-Epiméthandiénon.
Begin februari kreeg de Spanjaard Alberto Contador (1982-) twee jaar schorsing met terugwerkende kracht, omdat men in zijn urine sporen van Clenbuterol had gevonden tijdens de Tour van 2010. De Spanjaard ging hiertegen niet in beroep.
Bijna gelijktijdig met de schorsing van Contador kwam uit de Verenigde Staten het verrassende nieuws dat de Federale aanklagers hun onderzoek naar de vermeende dopingpraktijken van Lance Amstrong (1971-) hadden stopgezet, omdat er na twee jaar onderzoek onvoldoende bewijzen gevonden werden tegen de zevenvoudige Tour-winnaar.
De reactie van Armstrong loog er niet om:
“Ik ben blij dat de US Attorney's Office het onderzoek afsluit. Het is de juiste beslissing en ik wil hen daarvoor bedanken. Nu kijk ik ernaar uit om mijn leven als vader, als atleet en als verdediger van de strijd tegen kanker verder te zetten, zonder hierbij afgeleid te worden.”
Begin februari besliste het Arbitragehof van het Sporttribunaal dat Tourwinnaar Jan Ullrich (1973-) twee jaar schorsing kreeg wegens bloeddoping. De Wielerunie had levenslang geëist, maar dat werd niet aanvaard. Na de uitspraak bekende Ulrich meteen ook zijn bezoeken aan de Spaanse sportarts Eufemiano Fuentes (1955-).
Patrice Ciprelli (1954-), echtgenoot en trainer van de Franse wielerlegende Jeannie Longo (1958-), werd op 8 februari gearresteerd nadat hij in China EPO had gekocht. Daarmee steeg het aantal dopingzaken waarvan hij verdacht werd tot zes. Ciprelli kon niet anders dan de aankoop bevestigen, maar voegde eraan toe dat het spul diende voor eigen gebruik en dat zijn vrouw er helemaal niets van wist. Het Franse gerecht veroordeelde hem In 2017 tot een jaar voorwaardelijk en een boete van 5.800 Euro.
Samen met Ciprelli werd ook zijn vriend Michel Lucatelli (1967-) gearresteerd, omdat de EPO die Ciprelli bestelde bij de directeur van de Franse ski-crossploeg werd afgeleverd.
De Duitser Patrik Sinkewitz (1980-) ging in beroep tegen de beslissingen van de Internationale Wielerunie en zijn team Farnese Vini. Hij was in 2011 twee jaar op non actief gezet wegens een positieve test op het groeihormoon hGH na de Grote Prijs van Lugano. Volgens de Duitser stond de nieuwe testmethode nog helemaal niet op punt. Het Duitse Arbitrage-instituut gaf hem in 2012 gelijk en hief zijn schorsing op. De Duitse wielerbond vocht deze beslissing aan bij het TAS en kreeg in 2014 gelijk, waarop Sinkewitz als recidivist acht jaar geschorst werd met een boete van € 38.500,- bovenop.
De Spaanse krant El País bracht uit dat de Spaans-Columbiaanse arts Alberto Beltrán Niño op 7 maart gearresteerd werd op de luchthaven van Madrid met verschillende dopingproducten van de nieuwste generatie op zak, onder andere TB-500 en Aicar. Omdat het een lichaamseigen stof is, was Aicar op dat ogernblik het meest renderende, niet-traceerbare dopingmiddel in het peloton. De arts met de Spaanse en Columbiaanse nationaliteit, die werkzaam was in de Parijse ziekenhuizen l'hôpital Cochin en la Pitié Salpétrière, was overigens niet aan zijn proefstuk toe. In 2001, toen hij ploegarts was bij het Italiaanse Selle Italia, had men al een impressionante hoeveelheid medicamenten gevonden in zijn auto. Als excuus haalde 'Le Roi du dopage' toen aan dat al die medicamenten bedoeld waren voor zijn patiënten in Columbia, maar het Italiaanse team bedankte hem toch voor bewezen diensten.
Nadat de Spanjaard David Garcia (1977-) in 2010 positief had getest op HES en EPO tijdens de Ronde van Spanje en hij aan de speurders verklapte dat hij de producten van Beltrán had gekocht, startte de Spaanse politie onder de noemer Operación Puerto een onderzoek naar de handel en wandel van de arts. Beltrán werkte bij een aantal bescheiden ploegen, waaronder Selle Italia, Kaiku, Xacobeo en Liberty. Bij dat laatste Portugese team plasten in 2009 drie renners positief op CERA tijdens de Ronde van Portugal, onder hen ook eindwinnaar Nuno Ribeiro (1977-). Op vraag van de Spaanse autoriteiten werd Beltrán als hoofd van een goed georganiseerde dopingtrafiek in juni 2016 door Interpol in Columbia in de boeien geslagen.
Na een te hoge hematocriettest werd Nuno Ribeiro (1977-) net voor de Giro van 2005 door het Spaanse Liberty-Seguros op staande voet ontslagen. Vier jaar later werd hij dus opnieuw betrapt en schrapte men hem uit de eindrangschikking met twee jaar schorsing bovenop.
De Spaanse krant El Pais meldde dat de advocaten van Eufemiano Fuentes (1955-), de spilfiguur in de Spaanse dopingzaak Operación Puerto, hadden toegegeven dat hun cliënt bloedtransfusies had uitgevoerd bij professionele sporters. Ze argumenteerden dat de arts daarbij geen enkele wet had overtreden en dat de transfusies door Fuentes en zijn collega hematoloog José Luis Merino Batres in hotelkamers werden uitgevoerd.
"De renners ondergingen deze transfusies op vrijwillige basis en wilden niet dat ze in een ziekenhuis werden uitgevoerd, omdat ze logischerwijze discretie wensten om niet betrapt te worden," klonk de verklaring, "geen enkele renner klaagde over de veiligheid van de transfusies. Dokter Fuentes werkte namelijk volgens dezelfde methode en met dezelfde machines als in een ziekenhuis."
De Internationale Wielerunie schorste Denis Galimzyanov (1987-) twee jaar nadat bij een controle buiten competitie EPO werd gevonden in zijn urine. De Russische spurter had het jaar voordien Parijs-Brussel gewonnen.
Op 19 april raakte bekend dat het Italiaans antidopingtribunaal Riccardo Riccò (1983-) twaalf jaar geschorst had, omdat hij zichzelf een bloedtransfusie had toegediend. In februari 2011 was de Italiaan namelijk namelijk in het ziekenhuis met ernstig nierfalen, waar hij de auto-transfusie aan de artsen bekende. Het was reeds zijn tweede schorsing, na de Tour de France van 2008 moest hij voor een positieve test op CERA twintig maanden naar de kant. In 2014 veroordeelde het Franse gerecht hem voor dezelfde feiten tot twee maanden gevangenis en een boete van 3.000 Euro.
Rond hetzelfde tijdstip bracht de Brit David Millar (1977-) 'Koersen in het Duister' uit, de Nederlandse vertaling van zijn boek 'Racing through the dark'. Bij het Italiaanse team Cofidis was ex-gebruiker Millar ploegmaat geweest van Frank Vandenbroucke (1974-2009) en Marco Pantani (1970-2004). Op de persconferentie stelde hij onomwonden dat beiden nog in leven zouden zijn, als ze niet met doping begonnen waren.
Op 5 mei verscheen een artikel in het Nederlandse dagblad 'De Volkskrant' waarin de manager van Oostenrijker Bernhard Kohl (1982-) verklapte dat Rabobank het dopinggebruik oogluikend had toegestaan tot 2007. De manager betichtte oud-renner Michael Boogerd (1972-) van bloeddoping wat de Nederlander echter met klem ontkende. Toenmalig sportbestuurder Theo de Rooij (1957-) bevestigde de geruchten echter:
"Als het gebeurde, was het een weloverwogen beslissing van de medische staf," aldus de Rooij, die ook meegaf dat hij sommige renners tot de orde moest roepen omdat zij op eigen houtje een medische begeleiding organiseerden. "Wat dat betreft was Rasmussen niet de eerste de beste, ik had hem eerder al eens disciplinair gestraft."
Onder leiding van de Rooij werd de Deense gele truidrager Michael Rasmussen (1974-) in 2007 uit de Tour de France gezet omdat hij gelogen had over zijn where-abouts.
Bernhard Kohl (1982-) van zijn kant werd in de Tour de France van 2008 op het gebruik van CERA betrapt. Hij moest de bolletjestrui inleveren en verloor de derde plaats in de eindrangschikking. Wat later bekende hij zijn dopinggebruik, hij werd twee jaar geschorst en kondigde in 2009 zijn afscheid aan.
"Ik heb vrijwillig gebruikt in een systeem waar je zonder doping niet kan winnen. Voor mij hoeft dat op leugens gebaseerde dubbelleven niet meer. Het is voorbij," aldus Kohl, die daarmee zijn contract voor 2009 bij Silence-Lotto verloor.
In juli was er een volledige ommezwaai in het 'geval Amstrong'. De Anti-Doping Review Board besliste dat het Amerikaans Antidopingagentschap USADA de aanklacht tegen Lance Armstrong (1971-) over vermeend dopinggebruik mocht verderzetten. De zevenvoudige Tourwinnaar werd formeel van dopinggebruik beschuldigd voor de periode van 1998 tot 2011. Het net rond Armstrong spande zich langzaam maar zeker, maar aanvankelijk wilden zijn ex-ploegmaats uit de Tour de France van 2012 niet reageren. 'No Comment' luidde het. Bij zijn comeback zou men sporen van EPO en bloedtransfusies hebben gevonden in de bloedstalen van Armstrong. Bovendien beschikte het USADA over getuigenissen die 'The Boss', de Italiaanse arts Michele Ferrari (1953-), Johan Bruyneel (1964-) en drie andere trainers aan een grootschalig dopingnetwerk linkten bij het toenmalige US Postal team.
Tijdens de Tour de France viel de politie op 10 juli het hotel binnen van de Cofidis ploeg en sloeg ze de Fransman Rémy Di Gregorio (1985-) in de boeien, een gevolg van de dopingaffaire van het jaar voordien toen hij nog voor Astana reed. Het jaar nadien sprak Het Hof van Beroep uit Aix-en-Provence hem echter vrij, omdat de verdachte producten vitaminen bleken te zijn. In 2018 testte hij tijdens Parijs-Nice echter positief op EPO en dat betekende het einde van zijn sportcarrière.
Wegens hun aandeel in meerdere dopingschandalen sprak het USADA op 10 juli een levenslange schorsing uit voor de Italiaanse sportarts Michele Ferrari (1953-) (foto 1), de Spaanse sportarts Luis Garcia del Moral en de Spaanse trainer Jose Pepe Marti (samen op foto 2).
Als klap op de vuurpijl leverde de Luxemburger Frank Schleck (1980-) op 17 juli na de dertiende Touretappe een positieve plas af op Xipamide. Xipamide is een vochtafdrijvend middel dat gebruikt wordt om doping te maskeren. Hiervoor werd hij in 2013 met terugwerkende kracht een jaar geschorst.
Op 18 juli werd aangekondigd dat de Bulgaar Ivailo Gabrovski (1978-) na zijn overwinning in de derde rit van de Ronde van Turkije positief had getest op EPO. Hij won die ronde ook, maar toen ook het B-staal positief was ontnam men hem de zege en kreeg hij twee jaar schorsing.
Op diezelfde 18 juli werd meegedeeld dat ook Rasa Leleyvite (1988-) een positieve EPO plas had afgeleverd bij een test buiten competitie, wat haar twee jaar schorsing opleverde waardoor ze niet naar de Olympische Spelen van Londen kon. De Litouwse werd in 2006 wereldkampioene bij de junioren.
De Amerikaan Jonathan Vaughters (1973-), die in het seizoen 1998-1999 actief was in het US Postal Service team van Lance Amstrong (1971-), de twee seizoenen nadien bij Crédit Agricole en verder bij heel wat kleinere ploegen, bekende in augustus aan The New York Times dat hij dopinggebruiker was. Nochtans was hij geen hoogvlieger, hij reed vier keer de Tour de France en zijn knapste prestatie was de Amerikaanse titel tijdrijden uit 1997. Na zijn sportieve carrière werd hij ploegleider bij Garmin-Sharp.
"Ik moest kiezen tussen vals spelen of mijn droom opgeven. Ik koos voor het vals spelen. Ik haatte het, maar ik was ambitieus. Mijn schuldgevoel noopte mij om te stoppen met koersen en een professioneel wielerteam te starten waar ik die keuze niet moest maken".
Omdat de federale rechtbank van het Texaanse Austin de klacht van Lance Armstrong (1971-) tegen het Amerikaanse antidopingagentschap USADA verwierp, zag de Amerikaan in augustus af van verdere procedures. Het USADA beschuldigde hem van dopinggebruik in de periode van 1999 tot 2005. Daarmee kwam een einde aan een reeks jarenlange vermoedens en beschuldigingen. Zijn beslissing betekende ook dat hij de zeven gele truien moest inleveren die hij in evenveel Tours de France gewonnen had, evenals zijn bronzen medaille van de Olympische Spelen 2000 en het prijzengeld, alle titels en onderscheidingen die hij sedert 1998 had binnengereven. Bovendien kreeg hij een levenslang verbod om atleten te coachen of enige andere sport te beoefenen.
Op 29 augustus testte de 47-jarige Soren Svenningsen (1965-) positief op drie verschillende middelen na een liefhebberswedstrijd. Het dramatische van de zaak was dat hij bestuurslid was van de Deense Wielerbond en van het Clearidium anti-doping agency. Hij nam uit al die functies dan ook meteen ontslag.
Begin september raakte bekend dat het Amerikaanse antidopingagentschap USADA in oude bloedstalen van Lance Armstrong (1971-) sporen had gevonden van doping via een nieuwe onderzoeksmethode.
Enkele dagen voordien riep de gewezen Belgische wereldkampioen Johan Museeuw (1965-) alle betrokkenen op tot een 'collectieve schuldbekentenis'. Volgens hem de enige manier om komaf te maken met de tijd waarin het gebruik van EPO, bloedtransfusies en groeihormonen tot de dagelijkse routine van heel wat renners behoorde.
“We moeten met deze hypocrisie breken. De enige manier om uit die moordende spiraal te komen is af te rekenen met de voortdurende ontkenning, het stilzwijgen dat ons maar blijft achtervolgen. Ik ben de eerste die het openlijk toegeeft en misschien zullen veel mensen het mij kwalijk nemen dat ik de stilte doorbreek, maar het moet, voor nagenoeg iedereen hoorde dopinggebruik er destijds gewoon bij."
Gebaseerd op zijn gecodeerd sms-verkeer had de tuchtcommissie van de Belgische wielrijdersbond Museeuw in oktober 2004 twee jaar geschorst wegens vermeend gebruik van verboden middelen. In 2005 werd hij aangeklaagd voor mogelijk bezit van EPO, Aranesp en dexamethason. In januari 2007 nam hij ontslag als PR-verantwoordelijke van de ploeg Quickstep-Inergetic nadat hij op een persconferentie in Kortrijk het dopinggebruik op het einde van zijn carrière toegaf. Door deze bekentenis liep Johan Museeuw in 2008 een correctionele veroordeling op en kreeg hij een voorwaardelijke geldboete en gevangenisstraf.
Na een positieve EPO-test werd de Fransman Steve Houanard (1986-) door het UCI op 9 oktober twee jaar geschorst.
Op woensdag 10 oktober meldde 'The New York Times' dat het Amerikaans Anti-Doping Agentschap had laten weten dat Lance Armstrong (1971-) de draaischijf was van het meest geavanceerde en professionele dopingprogramma van de voorbije sportgeschiedenis en dat het binnen de kortste keren met meer details naar buiten zou komen.
Zo zou Armstrong meer dan een miljoen Dollar betaald hebben aan de beruchte Italiaanse dopingarts Michele Ferrari (1953-). Het hele dossier was gebaseerd op de getuigenis van 26 personen, waaronder zestien renners waarvan er elf voor US Postal hadden gereden, de voormalige ploeg van Armstrong.
Het USADA schorste op staande voet zes voormalige ploegmaats van Armstrong. Levi Leipheimer (1973-), Christian Vande Velde (1976-), David Zabriskie (1979-), Tom Danielson (1978-), Michael Barry (1975-) en George Hincapie (1973-) hadden het gebruik van verboden middelen toegegeven. Als bewijsmateriaal werden e-mails, financiële transacties, wetenschappelijke gegevens en laboanalyses bovengehaald en de Belgische ploegleider en oud-renner Johan Bruyneel (1954-) zou de spilfiguur zijn van het hele gebeuren.
Op de volgende webpagina vind je de samenvatting van het 1000 pagina's tellende rapport: http://www.scribd.com/doc/109637096/Lance-Armstrong-USADA-report
Het rapport van het USADA sloeg in als een bom en veroorzaakte een sneeuwbaleffect.
12 oktober
Een vroegere masseuse van Lance Armstrong (1971-) verklaarde dat je aan heel wat kleine details kon merken dat US Postal doping gebruikte. Zo dienden de spijkers van schilderijen in hotelkamers om baxters op te hangen.
12 oktober
De topman van het WADA David Howman beweerde dat Armstrong tijdens zijn carrière hoogst waarschijnlijk hulp had gekregen van bepaalde dopingcontroleurs.
12 oktober
De Belg Johan Bruyneel (1954-), gewezen ploegleider van Armstrong, kreeg van Radio Shack zijn ontslagbrief.
13 oktober
Matthew White (1974-) stapte bij Orica GreenEdge op als ploegleider en legde ook zijn functies bij de Australische wielerbond neer. Net als heel wat gewezen teamgenoten had ook White zijn dopinggebruik bekend.
"Ik heb spijt dat ik deel uitmaakte van een team waar doping een onderdeel was van de strategie. Ik ben er helemaal niet trots op en ik verontschuldig mij bij de fans, de media, mijn familie en vrienden die mij allen vertrouwden. Ook aan de renners die er voor kozen om zich niet te doperen bied ik mijn excuses aan."
De Australiër reed voor US Postal (2001-2003), Cofidis (2004-2005) en Discovery Channel (2006-2007), niet toevallig drie ploegen met een verdacht verleden en ook niet toevallig twee ex-teams van Lance Armstrong..
13 oktober
Net als vele ex-ploegmaats praatte ook Tyler Hamilton (1971-) Armstrong aan de galg. In een interview met CNN verklaarde hij medelijden te hebben met zijn gewezen kopman.
"Ik weet hoe zwaar het is. Ook ik heb héél lang gelogen. Op zeker ogenblik begin je je eigen leugens te geloven. Ik heb medelijden met de man. Ik loog sinds mijn positieve test in 2004. Deels om de omerta niet te doorbreken, de wet van het zwijgen die geldt in de Europese wielrennerij. Eigenlijk is het een soort maffia. Als je iets ongepast zegt, heb je het jaar nadien geen contract meer en weigeren alle ploegen je."
In een interview met BBC-radio onthulde hij dan weer dat Armstrong in 1999 een gouden Rolex plus een bedrag van 15.000 tot 20.000 dollar overhad voor het vervoer en de afgifte van EPO. Een mysterieuze motorrijder volgde de US Postal-ploeg overal en voorzag Armstrong en co op gezette tijden van de nodige EPO, die moest dienen om sneller en beter te recupereren van alle inspanningen van die dag.
"Die motorrijder bleef tijdens de Tour steeds bij ons in de buurt. We wisten dat andere teams ook risico's namen. Daarom deden wij het ook. Er is is dus iemand op de wereld die dank zij ons een gouden Rolex draagt."
16 oktober
Na de bekendmaking van het USADA-rapport eiste verzekeringsmaatschappij SCA Promotions zo'n zes miljoen Euro terug van Armstrong. Na zijn tweede Tourzege in 2000 had hij samen met zijn ploeg US Postal een riante deal afgesloten met SCA: een bedrag van 3,47 miljoen Euro in ruil voor een premie van 324.000 Euro als The Boss ook de Touredities van 2001, 2002 en 2003 zou winnen. Met een bonus bovenop als hij dat ook in 2004 zou doen. Armstrong slaagde in zijn opzet, maar toen getuigen hem van dopinggebruik beschuldigden weigerde SCA te betalen. Voor de rechter verklaarde de Texaan toen onder ede dat hij nooit doping had gebruikt, zodat SCA het afgesproken bedrag van 5,79 miljoen euro toch moest afdokken. Na het rapport van de USADA kwam de verzekeringsmaatschappij haar geld opnieuw opeisen.
16 oktober
Nadat hij het dopinggebruik in zijn US Postal periode had toegegeven ontsloeg wielerploeg Omega Pharma-Quick.Step de Amerikaan Levi Leipheimer (1973-) met onmiddellijke ingang, .
"Ik gebruikte doping omdat ik mijn droom wilde waarmaken om de Tour de France te rijden. Het was 'doe het of ga naar huis' en dat laatste was geen optie voor mij. Doping was de norm, niet de uitzondering."
17 oktober
Lance Armstrong diende zelf zijn ontslag in bij Livestrong, een organisatie die hij in 1997 had opgericht in zijn strijd tegen kanker. Nadien raakte bekend dat de organisatie alle banden met Armstrong verbrak en dat de Texaanse overheid op 30 oktober aanvaardde dat de naam Lance Armstrong Foundation vervangen werd door Livestrong Foundation.
17 oktober
Ook de voormalige verzorgster bij US Postal Emma O'Reilly (1970-) gaf het dopinggebruik bij de Amerikaanse wielerploeg toe.
“Tijdens het ontbijt van de renners zag ik 'medical stuff' opduiken. Dat riep vragen op, maar ik stelde ze niet. Geen kwestie van leven en dood, vond ik toen. …. Voor een fotosessie werkte ik bij Lance ooit de priksporen van naalden weg met schmink. Ik werd een prooi voor de jager die hij was. Niet alleen ik, maar ook mijn vriend... Lance noemde mij een hoer.”
17 oktober
Ook sponsor Nike hield de samenwerking met Armstrong voor bekeken.
"Door het overweldigende bewijs dat Armstrong een dopingverleden heeft en dat hij ons daaromtrent meer dan tien jaar heeft misleid, zien we ons genoodzaakt zijn contract te verbreken. Nike wil niets met doping te maken hebben. Wat betreft Livestrong zijn we van plan om onze sponsoring verder te zetten."
18 oktober
Ook brouwerij Anheuser-Bush en fietsenfabrikant Trek verbraken de banden met Armstrong
"Na het lezen van het USADA rapport, kunnen we niet anders dan diep teleurgesteld te zijn in Armstrong. De conclusies van het USADA zijn duidelijk. We beëindigen dan ook onze jarenlange samenwerking met Armstrong."
18 oktober
De Nederlander Hein Verbruggen (1941-2017), erevoorzitter van de internationale wielerunie, bleef Armstrong echter steunen.
"Hij is nooit positief bevonden, ook niet door USADA. Er is dus geen greintje bewijs."
De vrouw van Greg Lemond (1961-) echter beschuldigde de Nederlander ervan dat hij vijfhonderdduizend Dollar van sponsor Nike had ontvangen om in 1999 een positieve dopingtest van Armstrong weg te moffelen tijdens de Ronde van Zwitserland.
19 oktober
Omwille van al die dopingperikelen besliste de Nederlandse Rabobank om na zeventien jaar te stoppen met de sponsoring van haar professionele wielerploeg.
22 oktober
In Genève maakte de Internationale Wielerunie UCI bekend dat ze het USADA-rapport in de zaak-Armstrong zou volgen en niet in beroep zou gaan bij het TAS omdat ze de sanctie aanvaardde.
“Voor mensen zoals Lance Armstrong is er in het wielrennen geen plaats meer,” aldus voorzitter Pat McQuaid (1949-). “Armstrong is zijn zeven Tourzeges kwijt en wordt levenslang geschorst. Het is niet voor het eerst dat het wielrennen voor een kruispunt staat en een nieuwe start moet nemen, daarom moeten we Lance Armstrong uit het verleden schrappen ."
Nadat het USADA Amstrong eind augustus levenslang geschorst had en het ook al zijn resultaten vanaf 1998 schrapte, waaronder zijn zeven Tourzeges en een bronzen medaille op de Olympische Spelen in Sydney, werd deze uitspraak nu dus door het UCI bevestigd. Uit het meer dan duizend pagina's tellende USADA-rapport bleek dat Armstrong met zijn team US Postal het meest ontwikkelde dopingprogramma uit de sportgeschiedenis had opgezet en uitgevoerd.
Op een persconferentie in Genève ontkende McQuaid met klem dat het UCI Armstrong geholpen had bij het vervalsen van dopingresultaten, zoals sommige bronnen suggereerden.
"Die beschuldigingen zijn vals. Daar is niets van aan. Het UCI ontkent dit formeel. We zijn vandaag aangekomen bij een mijlpaal. Het USADA-rapport gaf ons een enorme klap, maar ik ben ervan overtuigd dat we vanaf vandaag een nieuwe start nemen. Supporters en sponsors mogen op beide oren slapen, het wielrennen heeft nog een mooie toekomst. Bij mijn aantreden in 2005 werd de strijd tegen doping een prioriteit. Dat is het nog steeds. Ik geef toe dat er in onze sport een dopingcultuur was, maar daar hebben we de laatste jaren hard aan gewerkt."
Bezwarend bleef natuurlijk dat Armstrong een ruime som geld op de bankrekening van de UCI had gestort. Volgens de Belgische advocaat van de organisatie werd daarmee echter gesofisticeerde apparatuur aangekocht die het opsporen van doping vergemakkelijkte.
22 oktober
Meteen na de beslissing verbrak ook de Amerikaanse brillenfabrikant Oakley alle banden met Armstrong, de vierde sponsor al die afhaakte.
23 oktober
De dag nadat Pat McQuaid (1949-) de klokkenluiders omschreef als 'tuig', kaatste Tyler Hamilton (1971-) de bal terug en riep hij de Ier op om af te treden als voorzitter van het UCI.
"De reactie van Pat McQuaid bewijst de hypocrisie van zijn leiderschap en toont aan waarom hij niet in staat is om enige verandering van betekenis door te voeren. In plaats van deze kans te grijpen om aan de volgende generatie renners hoop te geven, blijft hij beschuldigend met de vinger wijzen en valt hij diegenen aan die spreken. Die tactiek is niet langer effectief. Pat McQuaid heeft geen plaats meer in de wielersport."
McQuaid had Hamilton en Floyd Landis (1975-) aangevallen op de persconferentie, omdat ze hun ervaringen hadden gepubliceerd, met inbegrip van de manier waarop men dopingtesten kon ontwijken.
"Landis en Hamilton worden nu tot helden verheven, maar daar zijn ze even ver van verwijderd als dag en nacht. Het zijn geen helden. Het is tuig. Het enige wat ze gedaan hebben is de wielersport beschadigen. We belden Hamilton na zijn positieve test. Hij antwoordde ons dat onze machines foute resultaten gaven. We zeiden hem ‘we gaan achter je aan'. Hij was tweemaal, misschien wel driemaal positief.”
23 oktober
Tijdens een TV-interview bekende de Noorse ex-renner Steffen Kjærgaard (1973-) dat hij van 2000 tot 2003 EPO en cortisone gebruikte toen hij voor Lance Armstrong (1971-) reed.
"In 1998 begon ik op eigen houtje met EPO en cortisonen, die kreeg ik via de Belgische dokter Georges Mouton. Na mijn overstap naar US Postal had ik geen eigen dokter meer nodig. Alles werd door het team geregeld."
Na zijn bekentenis schorste de Noorse wielerbond hem als technisch directeur.
24 oktober
Ook de Amerikaanse tweevoudige ex-wereldkampioen Greg Lemond (1961-) raadde Pat McQuaid (1949-) aan om op te stappen en postte daarvoor een open brief op zijn facebook pagina:
"Nog nooit in de geschiedenis van de wielersport zag ik zo'n machtsmisbruik. Pat neem ontslag als je van wielrennen houdt. Doe het zelfs als je de sport haat. Je weet goed genoeg wat er in de wielersport allemaal gebeurd is. Jij en Hein Verbruggen zijn het corrupte deel van de sport. Niet doping, maar wel corruptie is het probleem. Jij bent de belichaming van het woord corruptie."
LeMond beweerde eerder al dat Armstrong positief had getest tijdens zijn eerste tourzege in 1999 en verwees daarbij naar de 125.000 dollar die Armstrong de voorbije jaren aan het UCI had overgeschreven.
"Zwijggeld, net zoals bij de maffia."
25 oktober
De Amerikaanse ex-renner Bobby Julich (1971-) bekende dat hij van 1996 tot 1998 EPO had gebruikt. Dat laatste jaar was hij derde geëindigd in de Tour de France. Hij nam meteen ontslag als sportief coördinator van het wielerteam Sky en schreef een open brief op de website Cyclingnews:
"Beste Team Sky, familie, vrienden, fans en wielerliefhebbers,
Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik verwacht dat jullie niet alles zullen geloven wat ik nu ga vertellen. Tussen augustus 1996 en juli 1998 besliste ik meerdere malen om EPO te gebruiken. Vergeleken met nu waren het toen totaal andere tijden, maar een makkelijke keuze was het niet. Ik wist dat het fout was, maar gedurende die twee jaar was de attitude ten opzichte van EPO-gebruik in het peloton zo ingeburgerd en geaccepteerd dat ik me niet meer bewust was van de ernst van de situatie. Tijdens de Tour van 1998 kwam mijn verloofde (nu mijn vrouw) erachter via een andere rennersvrouw. Ze confronteerde mij ermee en het was één van de meest afschuwelijke momenten uit mijn leven. Ze vertelde mij toen dat onze relatie voorbij zou zijn als ik ooit nog EPO zou gebruiken. Dat was voor mij voldoende motivatie om ermee te stoppen. Ik hoop dat iedereen beseft dat het team Sky bijzonder is. Manager Dave Brailsford pakt de zaken anders aan. Ik ben zeer vereerd dat ik deel mocht uitmaken van dit team en dat ik mocht bijdragen tot het succes ervan. Ik verontschuldig me bij hen. Ik heb in het verleden foute beslissingen genomen en daar betaal ik nu een zware prijs voor. Ik hoop dat de jonge generatie renners lessen trekt uit het verleden en niet dezelfde fouten maakt als wij. Het spijt me dat jullie nu geconfronteerd worden met iets waar jullie niets mee te maken hebben."
Julich startte zijn professionele carrière bij Motorola als ploegmaat van Lance Armstrong.
26 oktober
Het UCI deelde mee dat het de overwinningen van Armstrong tussen 1998 en 2005 zou vervangen door een kruisje. Dat betekende dus dat er voor zeven Tours de France geen winnaar genoteerd werd. Bovendien werd het prijzengeld dat de Amerikaan in die periode bijeenreef teruggevorderd.
28 oktober
De Engelse krant Sunday Telegraph berichtte dat de Nederlandse ploegleider Steven de Jongh (1973-) en zijn Engelse collega Sean Yates (1960-) het wielerteam Sky gedwongen verlaten hadden. Reden van dit ontslag was hun bekentenis dat ze als renner in het verleden actief doping hadden gebruikt. De Jongh fietste bij TVM, de ploeg die wegens de beruchte EPO-affaire in 1998 uit de Tour stapte. Daarna reed hij voor het Nederlandse Rabobank (2000-2005) en het Belgische Quick.Step (2006-2009). Yates was van 1992 tot 1996 ploegmaat van Lance Armstrong bij Motorola en werd in 2005 sportdirecteur bij Discovery Channel, de toenmalige ploeg van Armstrong. Na de dopingzaak rond Armstrong stelde Sky strenge regels op, iedere werknemer moest verplicht een verklaring ondertekenen waarin hij bevestigde dat hij nooit doping had gebruikt.
"En dat kon ik niet," stelde de Jongh, "het was tijd om eerlijk te zijn. Ik had mijn mond kunnen houden, maar dit was de gelegenheid om mijn fouten toe te geven en alles in de openbaarheid te brengen. Meer dan twaalf jaar geleden ging ik in de fout, maar nu moet ik verder. Ik wil actief blijven in de wielerwereld, maar jammer genoeg kan dat niet bij Sky. Het doet pijn dat ik dit team moet verlaten, maar een andere optie is er niet. Als we eerlijk opbiechten wat er vroeger gebeurde, zal het publiek het misschien accepteren en het ons vergeven."
30 oktober
De Texaanse verzekeringsmaatschappij SCA Promotions eiste officieel dat Lance Armstrong twaalf miljoen US dollar moest terugbetalen. Indien niet dan maakte de maatschappij er een rechtszaak van.
"Meneer Armstrong is niet langer de officiële winnaar van zeven edities van de Tour de France. Het is van hem dan ook ongepast en verkeerd om de premies van SCA te houden," aldus hun advocaat.
31 oktober
Het IOC deelde mee dat het een onderzoek startte naar Lance Armstrong, maar ook naar andere renners en hun entourage en het verband met de Olympische Spelen.
31 oktober
De Ierse journalist Paul Kimmage (1962-) diende bij een Zwitserse rechtbank een klacht in tegen UCI-voorzitter Pat McQuaid (1949-) en diens medewerker Hein Verbruggen (1941-2017). Hij beschuldigde het duo van laster, eerroof en fraude. De twee hadden Kimmage en andere klokkenluiders 'leugenaars', 'lafaards', 'tuig' of 'rotzakken' genoemd.
31 oktober
Joaquim Rodriguez (1979-), de winnaar van de Ronde van Lombardije, liet journalisten verstaan dat Armstrong veel had kapot gemaakt.
“De renners van nu zijn het grootste slachtoffer van de zaak Armstrong. Wij verliezen sponsors, geld, geloofwaardigheid en de liefde van het publiek. En Lance? Die ligt op een strand en heeft er maling aan. Net op een moment dat de wielersport weer overeind aan het krabbelen was breekt die zaak van het USADA los. En kunnen we van vooraf aan opnieuw beginnen."
1 november
Het Wereldantidopingagentschap WADA maakte bekend dat het geen beroep aantekende tegen de beslissing van het USADA in de zaak rond Lance Armstrong.
"Het is niet omdat de atleet in deze zaak nooit positief testte, dat de bevoegde federatie niets meer kon doen. Het was uiteindelijk een nationaal antidopingagentschap dat met heel veel moeite bewijzen kon verzamelen. Dit resulteerde in een correcte en gepaste sanctie voor de atleet in kwestie en was een openbaring voor de sportwereld. Het USADA verdient hiervoor heel veel lof."
3 november
Als nagedachtenis van zijn mislukt complot uit 1605 tegen het parlement en koning James I (1566-1626) verbrandt het Engelse dorpje Edenbridge al eeuwenlang de beeltenis van de katholieke rebel Guy Fawkes (1570-1606) tijdens een traditioneel feest. Op zaterdag 3 november werd echter de beeltenis van Armstrong verbrand.
Nadat hij in 2001 door het gebruik van anabolica al eens zes maanden aan de kant moest blijven, werd de Let Andris Naudužs (1974-) een tweede keer betrapt.
Toen de Italiaan Michele Scarponi (1979-2017) bekende dat hij heel regelmatig de Italiaanse dopingarts Michele Ferrari (1953-) bezocht, werd hij door zijn ploeg Lampre op non-actief gezet. In december maakte het Italiaans Olympisch Comité bekend dat Scarponi drie maanden geschorst werd met terugwerkende kracht.
De Fin Matti Helminen (1975-) werd tijdens de Ronde van Luxemburg betrapt op het gebruik van het maskeringsmiddel probenecide en door de Belgische Wielerbond twee jaar geschorst.
Worstelen
Myroslav Dykun (1982-) werd geboren in Oekraïne maar verhuisde in 2003 naar Groot-Brittannië. Dat land vertegenwoordigde hij zowel in de Grieks-Romeinse als in de vrije stijl. In 2012 testte hij positief op amfetamines wat hij ook bekende en waarvoor hij twee jaar geschorst werd.
Bantamgewicht Bessarion Gotschaschwili (1983-) uit Georgië, die op meerdere EK’s medailles verzamelde, werd voor een positieve dopingtest twee jaar geschorst.
Muminjon Abdullaev (1989-) uit Uzbekistan, twee jaar voordien nog brons op de Aziatische Spelen in de categorie tot 96kg van de Grieks-Romeinse stijl, testte positief op nandrolon bij een test buiten competitie en werd daarvoor twee jaar geschorst.
Zwemmen
De Let Nauris Pundors (1983-) werd vier jaar uitgesloten van competitie nadat hij aan de verboden snoepjes had gezeten.
De Chinese Li Zhesi (1993-) kreeg twee jaar schorsing omdat ze EPO had gebruikt..
De Deen Mads Glæsner (1988-) won de 1.500m op het EK kortebaan in Istanboel en brons op de 400m vrije slag, maar moest die medailles inleveren met drie maanden schorsing bovenop nadat bleek dat hij levomethamfetamine had geslikt.
De Russische Ksenia Moskvina (1989-) hield het Europees record 100m rug korte baan. In december maakte haar zwemfederatie bekend dat ze een jaar geschorst werd omdat ze meerdere keren haar where abouts niet had ingevuld. In maart 2013 kreeg ze zes jaar omdat ze een tweede keer zondigde
