Doping in de sport - 2011

In 2011 werden in België 1.432 dopingcontroles uitgevoerd in wedstrijdverband, waarvan er 44 atypisch waren, 40 afwijkende resultaten hadden en 11 geweigerd werden, wat een totaal opleverde van 3,6% positieve dopingtesten. Buiten wedstrijdverband waren er 739 testen, waarvan er 30 atypisch waren. De controleurs gingen ook langs bij fitnesscentra, 106 testen resulteerden in 11 atypische waarden, 18 afwijkende resultaten en 3 weigeringen, wat een totaal gaf van 19,8% positieve testen.

In Nederland werden 2.593 dopingcontroles uitgevoerd, waarvan 23 het gebruik van verboden stoffen blootlegde, 5 geweigerd werden of een gebrekkige medewerking hadden en 3 het niet of het verkeerd invullen van de 'where-abouts' betrof.

In Spanje werden 11.200 dopingcontroles uitgevoerd, waarvan 1,1% positief was.

Denis Owald (1947-), de Zwitserse voorzitter van de Association of Summer Olympic International Federations, openbaarde dat de dopingcontroles jaarlijks 35 miljoen Euro opslorpten. Nog verontrustender was de betrouwbaarheid van de testresultaten.

"Het WADA heeft onlangs een reeks identieke stalen laten testen in twee verschillende labo's. Het eerste labo vond één positief geval, het tweede zeven. Dat is verontrustend. Het is absoluut noodzakelijk dat de stalen in ultra-performante laboratoria behandeld worden."

Volgens David Howman, de Nieuw-Zeelandse directeur-generaal van het Wereldantidopingagentschap (WADA), zou de handel in dopingproducten heel wat lucratiever zijn dan die van drugs.

"Ons grootste probleem is dat criminelen meer geld verdienen met de verkoop van steroïden dan met het verhandelen van heroïne. Bovendien is het voor hen ook veiliger, omdat sommige producten in heel wat landen legaal verkrijgbaar zijn. Daardoor maken de criminelen makkelijk honderd Dollar uit een Dollar. Ze verkopen niet alleen aan atleten, maar ook aan het leger of aan scholen."

Een studie van de Université de Besançon onderzocht de levensloop van 755 renners die tussen 1947 en 2009 de Tour de France hadden gereden. Daarbij stelde men vast dat ze allen een verhoogd risico hadden op hartritmestoornissen, door een hypertrofie van de linker hartkamer. 22% van deze renners had een pacemaker nodig.

Een groep experts beweerde dat 29% van de deelnemers toegaf dat ze op het WK atletiek van 2011 doping hadden gebruikt en dat aantal liep tijdens de Pan-Arabische Spelen op tot 45%.

Onderzoek in Frankrijk wees uit dat er tussen juni 2003 en februari 2004 vier wielrenners, drie voetballers en een basketter aan hartfalen gestorven waren. Bij die overlijdens noteerde men de profrenners Marco Pantani (1970-2004) en José Maria Jiménez (1971-2003). In diezelfde periode moesten heel wat sporters hun activiteiten stoppen door hartproblemen. Tot maart 2007 kwamen daar nog eens zes sterfgevallen bij van jonge wielrenners. In februari 2011 groeide het aantal met zeven jonge renners die stierven aan de gevolgen van een plotse hartstilstand. Vermoed werd dat al deze sterfgevallen gerelateerd waren aan doping, hoewel aangeboren hartletsels en hartspieraandoeningen als officiële oorzaak werden vermeld.

In april 2011 berichtte de Duitse radiozender Deutschlandfunk dat het artsenkabinet en de kantoren van het Olympiastützpunkt (OSP) Thüringen in Erfurt grondig doorzocht waren, omdat er een verdacht bestond over 'ongeoorloofd medicatiegebruik met dopingdoeleinden'. Het ging om een methode waarbij men de atleten 50ml bloed aftapte, dat bloed werd vervolgens met UV-licht behandeld en nadien terug ingespoten. Verder onderzoek bracht aan het licht dat het om dokter Andreas Franke (1958-) ging, die in de loop der jaren meerdere sporters met deze methode behandeld had. Veertien wielrenners, vijf atleten, snelschaatsers, een handballer en een worstelaar, waaronder heel wat minderjarigen evenals de 800m-loper Nils Schumann (1978-), de snelschaatsters Claudia Pechstein (1972-) en Judith Hesse (1982-), de wielrenners Marcel Kittel (1988-), Patrick Gretsch (1987-) en Jakob Steigmiller (1990-) en de Jamaïcaanse verspringer James Beckford (1975-) als meest bekenden. Als ontlasting voor zijn schuld haalde de arts aan dat hij slechts 50ml bloed aftapte en dat die hoeveelheid maximaal was toegelaten. Het jaar nadien kwam uit dat hij 60ml bloed gebruikte. Tijdens de hierop volgende rechtszaak werd zwaar gedebatteerd of deze methode al dan niet beschouwd moest worden als doping.

In een interview met het Duitse dagblad 'Stuttgarter Zeitung' stelde Professor Werner Franke (1940-2022), als hoogleraar verbonden aan het Deutschen Krebsforschungszentrum van de Universität Heidelberg:

"Het fenomeen van de plotse dood kan tegenwoordig voorspeld worden via DNA. Het treft mensen met een specifieke genetische constellatie. Als zo iemand ook nog hartversterkende medicatie krijgt toegediend voor dopingdoeleinden, is het hek helemaal van de dam. De schade van doping met anabole steroïden toont zich uiteraard veel later. De dood van kogelstoter Ralf Reichenbach of de plotse dood van zwemster Christel Justenl zijn hiervan een voorbeeld. Bij beiden, net als bij vele anderen kent men het dopingverhaal bijzonder goed door de verklaringen die ze zelf aflegden."

De Belgische Professor Peter Van Eenoo (1973-), hoofd van het Gentse dopinglabo, stelde dat er de volgende tien tot twintig jaar vijftig tot honderd wielrenners in levensgevaarlijke situaties zouden terechtkomen door EPO-gebruik, als men het dopinggebruik in Vlaanderen ongemoeid liet. Door EPO zou hun lichaamseigen productie van rode bloedcellen niet meer werken, waardoor ze om de drie dagen een levensreddende bloedtransfusie zouden nodig hebben.

Volgens de Italiaanse krant Gazzetta dello Sport openbaarde het onderzoek van de aanklager van Padua dat het dopingnetwerk rond de Italiaanse sportarts Michele Ferrari (1953-) een jaaromzet vertegenwoordigde van 15 miljoen euro.

Atletiek

Onderzoekers van de Duitse Universiteit van Tübingen voerden een vertrouwelijk gesprek met deelnemers van het WK in Zuid-Korea. Daaruit bleek dat in de twaalf voorafgaande maanden 29 tot 34% van de 1800 atleten de anti-dopingsregels had overtreden. Het onderzoek werd gefinancierd door het WADA, maar de IAAF stelde haar veto tegen de publicatie. Professor Rolf Ulrich (1951-), die het onderzoek leidde, klaagde erover dat het de onderzoekers verboden was om over de onderzoeksresultaten te praten en beweerde dat de IAAF het onderzoek blokkeerde.

Buiten de klassieke dopingcontroles werd op het WK in Daegu voor het eerst ook het biologisch paspoort van iedere atleet onder de loupe genomen. In totaal werden 2.000 bloedstalen afgenomen en 500 urinestalen.

Tijdens de Commonwelt Games testten acht Indische atleten positief op anabole steroïden. Onder hen de rijzende sterren van de 400m Ashwini Akkunji (1987-), Mandeep Kaur (1988-) en Sini Jose (1987-). Daarop ontsloeg Minister van Sport Ajay Maken (1964-) de Oekraïense atletiektrainer Joeri Ogrodnik, die zes van de acht gedopeerden onder zijn hoede had. Alle zes waren vrouwen die zich toelegden op de 400 meter.

De Duitse Margot Eppinger (1952-), die op de Olympische Spelen van 1972 en 1976 deelnam aan de zevenkamp, verklaarde in een interview:

"Tijdens de Spelen van München sprak men nog van enkelingen als het over doping ging, maar in Montréal barstte de hel los. In 1976 was onze sport grondig veranderd. Bij aankomst in het atletendorp lagen er scheermachientjes in de badkamer, omdat heel wat vrouwelijke atleten zich moesten scheren, maar ook opvielen door hun zware stem. Nog frustrerender waren de aanwijzigingen dat de dopingproblemen niet beperkt bleven tot het Oostblok. Op ons trainingskamp in Malaga circuleerden eveneens geruchten over dopinggebruik."

De Portugese afstandsloper Hélder Ornelas (1974-) werd vier jaar geschorst nadat men abnormale waarden vond bij het nazicht van zijn biologisch paspoort. Het was de eerste atleet die door een panel van drie hematologen schuldig werd verklaard.

Zowel op het WK, als het EK en de Olympische Spelen won de Kroatische Sandra Perkovic (1990-) goud in het discuswerpen. In juni kwam de mare dat ze tijdens de Shanghai Golden Grand Prix en het Golden Gala in Rome betrapt was op het gebruik van methylhexanamine. Haar excuus was dat ze Nox Pump had gedronken, niet wetende dat die Amerikaanse energiedrank verboden producten bevatte. Ze vroeg wel geen tegenexpertise. De Kroatische Atletiekfederatie schorste haar zes maanden en de IAAF ging akkoord met die milde straf, omdat ze ervan overtuigd was dat Perkovic inderdaad geen weet had van verboden stoffen in die energiedrank. Het nadeel was dan weer dat ze door die schorsing het WK van 2011 miste.

De Russische 100m loopster Anna Gurova (1981-) had methyltestosteron gebruikt, waardoor ze twee jaar naar de kant moest.

Op het EK indoor won de Russische Yevgeniya Zinurova (1982-) de 800m , maar ze moest het goud inleveren toen haar biologisch paspoort het gebruik van doping aangaf. Ook de daaraan verbonden twee jaar schorsing kreeg ze aangesmeerd.

In augustus liep de Amerikaan Mike Rodgers (1985-) de 100m op de meeting van Lignano. Na afloop raakte bekend dat Rodgers negen maanden geschorst werd wegens een positieve test op anabolica.

Net voor aanvang van de Pan American Games in Guadalajara wees een dopingtest uit dat de Braziliaanse loopster Simone Alves da Silva (1984-) EPO had gebruikt tijdens de Troféu Brasil de Atletism, waardoor ze haar deelname aan die Spelen mocht vergeten.

De Venezolaanse Marielys Rojas (1986-) won zilver in het hoogspringen tijdens de Pan American Games in Guadalagara. De dopingcontrole nadien toonde aan dat ze aan de norandrosteron had gezeten. Inleveren van de medaille, schrapping uit de uitslag en twee jaar schorsing luidde het verdict van het WADA.

Toen voormalig hamerslingeraar David Chaussinand (1973-) door de Franse douane over zijn bezit van prestatiebevorderende middelen ondervraagd werd, beweerde de Fransman dat die grote hoeveelheid voor eigen gebruik was en zeker niet zou doorverkocht worden

"Het gaat om producten waarvoor ik me psychologisch laat begeleiden."

Chaussinand eindigde elfde op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney, maar nadien bleek dat zijn persoonlijk record van 80m99 gelinkt was aan metenolone en clenbuterol. Hiervoor werd hij overigens drie jaar geschorst, waarop hij zijn sportieve carrière beëindigde. In 2002 publiceerde hij het boek 'Confession d'un dopé'.

De Jamaicaanse sprinter Steve Mullings (1982-) werd na het nationaal kampioenschap levenslang geschorst, omdat hij positief testte op een maskeringsmiddel. Dat betekende het einde van zijn carrière omdat hij in 2004 en 2005 vanwege te hoge testosteronwaarden ook al eens twee jaar geschorst werd.

Nadat hij in december 2010 werd opgepakt in het kader van Operatie Galgo, een grootschalig onderzoek van het Spaanse gerecht naar het dopinggebruik in de atletiek, bekende Alemayehu Bezabeh Desta (1986-) dat hij de bij hem gevonden zak met bloed bij zichzelf wilde injecteren. Het kostte de Spaanse 5.000m loper van Ethiopische afkomst twee jaar schorsing.

Vanwege testosteron- en clenbuterolgebruik werd de Britse atlete Bernice Wilson (1984-) twee jaar geschorst. Grote boosdoener was haar Griekse geliefde en trainer George Skafidas die haar de doping had opgedrongen. In 2015 vloog ze opnieuw tegen de lamp en weer was het George die haar dat flikte, hij had haar vitaminepillen vervangen door anabolica. In 2016 werd Skafidas levenslang geschorst.

De Nigeriaans-Spaanse hordenloopster Josephine Onyia (1986-) gebruikte dimethylpentylamine, waarvoor ze twee jaar geschorst werd. Het was niet haar eerste overtreding. In oktober 2009 maakte het Internationaal Sporttribunaal (CAS) bekend, dat ze wegens twee positieve controles op methylhexanamine twee jaar geschorst werd. Elf dagen later, na haar winst op de 100m horden tijdens de wereldatletiekfinale in het Duitse Stuttgart, testte ze positief op clenbuterol. Tijdens het Spaans kampioenschap van 2015 testte ze opnieuw positief en dat betekende een levenslange schorsing.

In 2012 werden de bloed- en urinestalen van het WK in Daegu met nieuwere technieken opnieuw onderzocht. Daarbij kwam aan het licht dat de Bulgaarse sprintster Inna Eftimova (1988-) groeihormonen had gebruikt en de Oekraïnse 1500m-loopster Nataliya Tobias (1980-) samen met haar landgenote de 400m specialiste Antonina Yefremova (1981-) testosteron. Alle drie werden ze twee jaar geschorst, waardoor ze een kruis mochten maken over hun deelname aan de Olympische Spelen van 2012 in Londen.

Baseball

In augustus moest de Amerikaan Mike Jacobs (1980-) de eerste vijftig wedstrijden van de Colorado Springs Sky Sox missen omdat hij het groeihormoon hCH had gebruikt, waarop zijn team hem aan de deur zette.

In december vond men waanzinnig hoge concentraties testosteron in de urine van de Amerikaan Ryan Braun (1983-), waardoor hij vijftig wedstrijden naar de kant moest zonder wedde. Braun vocht die beslissing aan en was de eerste baseballspeler die zijn gelijk haalde. Met twee tegen een sprak een commissie van drie experts hem in februari 2012 vrij, omdat de controleprocedure niet correct was uitgevoerd. Even later verscheen echter het bericht dat de naam Braun drie keer was opgedoken in de administratieve lijsten van het Amerikaanse verjongingsinstituut Biogenesis. De Coral Gables kliniek van Miami was een onderdeel van die keten en Braun zou er twintig- en dertigduizend Dollar hebben gespendeerd aan groeihormonen. De speler ontkende in alle tonen, maar in juli 2013 werd hij 65 wedstrijden geschorst met alle wedstrijden van het naseizoen, watvoor hem  een aderlating betekende van 3,25 miljoen dollar.

De Venezolaan Eliezer Alfonzo (1979-) van de Colorado Rockies werd 100 wedstrijden geschorst toen hij voor de tweede keer betrapt werd op het gebruik van verboden middelen. Drie jaar eerder, toen hij in dienst was bij de San Francisco Giants, had hij al eens 50 duels moeten toekijken.

Basketbal

O. J. Mayo (1987-), guard bij de Memphis Grizleys, werd tien wedstrijden geschorst en kreeg in die periode zijn loon van 405.109 Dollar niet uitbetaald, omdat hij positief testte op dehydroepiandrosterone (DHEA). Mayo stak de schuld op een over-the-counter (OTC) -product, maar weigerde te zeggen wat hij genomen had. Na een nieuwe dopingovertreding in 2016 werd hij definitief uit de NBA verbannen.

Cricket

Na de halve finale van de World Cup tegen Nieuw Zeeland plaste Upul Tharanga (1985-) positief op Prednisone en Prednisolone. De cricketspeler uit Sri-Lanka kreeg slechts drie maanden schorsing, omdat hij die producten nodig had voor de behandeling van zijn astma.

Gewichtheffen

Chinthana Vidanage (1981-) uit Sri Lanka, op de Commonwealth Games van 2006 nog goed voor het goud in de categorie tot 62 kg, werd vier jaar geschorst na een positieve dopingtest op methylhexanamine tijdens de Asian Weightlifting Championships in China

Op het EK in Kasan won Dmitry Lapikov (1982-) de titel in de categorie boven 105kg. Na afloop testte de Rus positief en moest hij het goud inleveren met twee jaar schorsing bovenop. Bovendien bleek even later dat het niet zijn eerste misstap was. In 2016, bij het hertesten van de stalen van de Olympische Spelen van 2008, kwam uit dat hij de bronzen medaille gewonnen had met behulp van stanozolol. Ook dat kleinood moest hij inleveren.

Net voor aanvang van de Pan American Games in Guadalajara testte de Chileen Cristián Escalante (1976-) positief op methylhexaneamine, waardoor hij zijn deelname aan die Spelen mochten vergeten.

Mixed Martial Arts

De Braziliaan Thiago Silva (1982-) won zijn gevecht tegen de Amerikaan Brandon Vera (1977-), maar bij de controle nadien bleek dat de afgeleverde urine niet van menselijke origine was. Hij werd tijdelijk geschorst en gaf tijdens de hoorzitting toe dat hij synthetische urine had afgeleverd om de injecties met anabolica te verdoezelen. 33.750 Dollar boete en een jaar schorsing luidde het verdict.

Powerlifting

Bij controles uitgevoerd in opdracht van de International Powerlifting Federation werden 88 positieve gevallen geregistreerd.

Rugby

Toen de Japanner Ryohei Yamanaka (1988-) op het gebruik van anabolica werd betrapt, had hij een leuk excuus: hij nam ze om een snor te kweken.

De Brit Martin Gleeson (1980-) speelde voor eersteklasser Salford Manchester en werd ook verschillende keren voor het Engelse team geselecteerd. Nadat hij positief testte op methylhexaneamine kreeg hij drie jaar schorsing aan zijn been.

Schaatsen

Het Arbitragehof van de Sport (CAS) schorste Wesley Lommers (1993-) twee jaar, waarvan een jaar voorwaardelijk en legde hem een boete op van 3.000 Zwitserse Frank. Een en ander was het gevolg van het feit dat de Nederlander in beroep was gegaan tegen de schorsing van twee jaar, die de Nederlandse bond hem had opgelegd voor zijn anabolicagebruik tijdens het Nederlands kampioenschap van 2009. Bovendien eiste hij toen 1,5 miljoen Euro schadevergoeding.

Skiën

De Est Andrus Veerpalu (1971-), tijdens het WK van 2001 in het Finse Lahti goud op de 30km, maar ook winnaar van de 15km op de Spelen van 2002 en 2006, kondigde in februari aan dat hij stopte met langlaufen. Een virusinfectie zou oorzaak zijn voor zijn forfait voor het WK in Oslo, later kwam uit dat hij de week voor de aankondiging van zijn afscheid betrapt was op het gebruik van groeihormonen.

Het Oekraïnse biathlonteam haalde zilver op het WK maar werd later gediskwalificeerd omdat hoge concentraties efedrine werden gevonden in het bloed van Oksana Khvostenko (1977-).

In 2009 werd langlaufer Christian Hoffmann (1974-) wegens dopinggebruik voorlopig geschorst. De dag van de uitspraak kondigde de Oostenrijker zijn afscheid aan. In december 2011 volgde de definitieve beslissing, hij kreeg zes jaar aan zijn broek maar die straf werd in juli 2012 verminderd tot twee jaar. De maand nadien kwam Hoffman terug op zijn eerdere beslissing en nam hij deel aan het nationaal kampioenschap 50km. Begin januari 2013 won hij de Mountain Attack in Saalbach-Hinterglemm met vier minuten voorsprong.

Tennis

De Amerikaan Robert Kendrick (1979-) werd na de French Open op Roland Garros een jaar geschorst wegens een positieve test op methylhexanamine. Ook moest hij het gewonnen prijzengeld inleveren.

In de Franse krant Le Monde pleitte de Franse ex-tennisser Yannick Noah (1960-) voor het legaliseren van doping in de sportwereld.

"Laten we stoppen met hypocriet te zijn.... Het is het best dat we doping legaliseren, zodat iedereen de 'toverdrank' kan gebruiken."

Noah beschuldigde ook de Spaanse voetballers, wielrenners en basketters.

"Het kan toch niet dat ze trainingsmethodes ontdekten waar tot nog toe niemand anders is opgekomen? De Spanjaarden hebben de laatste jaren wel wat overdreven."

Triathlon

In november kreeg de Oostenrijker Michael Weiss (1981-) twee jaar schorsing omdat hij voor een mountainbikewedstrijd in 2005 bloeddoping had toegepast.

Voetbal

Bij een interne controle betrapte AS Roma drie 16-jarige spelertjes op het gebruik van doping.

Tijdens het WK voor vrouwen werden vijf speelsters van het Noord-Koreaanse elftal achttien maanden geschorst omdat men tijdens de controle anabole steroïden had gevonden. De vrouwelijke teamarts die het product had ingespoten kreeg zes jaar, de ploeg mocht niet deelnemen aan het WK van 2015 en de Noord-Koreaanse voetbalbond kreeg een boete van 400.000 Dollar.

Tijdens het WK -17 in Mexico testten liefst 109 spelers positief op clenbuterol.

"Dit is geen dopingprobleem maar een gezondheidsprobleem," aldus de woordvoerder van de FIFA, "In Mexico krijgen kalveren vaak clenbuterol toegediend, waardoor topsporters het gevaar lopen te veel clenbuterol in hun lijf te hebben na het eten van dergelijk vlees. Dat is hoogst waarschijnlijk de oorzaak van dit ongewoon hoge aantal 'dopinggevallen'."

In de Mexicaanse selectie die zich voor de halve finale van de Gold Cup kwalificeerde, moesten doelman Guillermo Ochoa (1985-) en de spelers Francisco Javier Rodriguez (1981-), Edgar Duenas (1983-), Antonio Naelson (1975-) en Christian Bermudez (1987-) vervangen worden nadat ze betrapt werden op het gebruik van Clenbuterol.

Alexander Rybka (1987-), doelverdediger van Schachtjor Donezk en van de Oekraïnsche nationale ploeg, testte positief op diuretica en vloog twee jaar naar de kant.

Dino Najdoski (1992-) en Milovan Petrovik (1990-) van de Macedonische eersteklasser Rabotnicki testten positief op 4-Methyl-2-hexanamine na de EK-wedstrijd tegen Lazio Roma. Enkele dagen later meldde de clubleiding dat het hele elftal dat product had ingenomen en dat ze om die reden haar medische staf had afgedankt. De UEFA schorste beide spelers een jaar, kinesist Darko Velcevski kreeg drie jaar en teamarts Mihajlo Ivanovski twee jaar. De club kreeg een boete van 30.000 Dollar en mocht een jaar niet deelnemen aan UEFA-wedstrijden, maar dat werd later omgezet naar vier jaar voorwaardelijk.

In een interview met het Duitse dagblad 'Die Welt' onthulde Diego Maradona (1960-2020) dat de Argentijnse spelers in 1993, net voor de beslissende WK-kwalificatie tegen Australië, een dopingproduct in hun koffie kregen toegediend, waardoor ze sneller konden lopen. Dank zij die doping plaatste Argentinië zich met 1-0. Julio Grondona (1931-2014), de Argentijnse vice-president van de FIFA, wist daarvan en zou het bevel hebben gegeven om na die wedstrijd geen controles uit te voeren.

Na deze verklaring beet de brave man uiteraard van zich af:

"We hebben onze spelers nooit iets gegeven. Dat er geen controles gebeurden, was enkel en alleen om Maradona te beschermen, gezien hij toen reeds drugproblemen had."

In zijn boek 'Red' verklapte de Britse international Gary Neville (1975-) hoe sommige Britse spelers tijdens het WK van 1998, voor aanvang van de wedstrijd tegen Argentinië, een inspuiting kregen met een verbazingwekkende uitwerking:

"... sommige spelers begonnen met injecties van Glenn’s favoriete arts, de Fransman Rougier. Het was anders dan hetgeen we gewoon waren bij Manchester United. Na enkele spuiten voelden sommige jongens een heuse uitbarsting van energie."

De Ivoriaan Kolo Touré (1981-) verhuisde voor zestien miljoen Euro van Arsenal naar Manchester United. Maar in mei werd hij op het gebruik van verboden middelen betrapt, waardoor hij zes maanden geschorst werd.

In het sportprogramma 'La Tribune' van de Belgische TV-zender RTBF onthulde Bertrand Crasson (1971-) heel wat details over het dopinggebruik in het Italiaanse voetbal, waar hij van 1996 tot 1998 voor Napoli speelde.

"Alessandro Del Piero, de spits van Juventus won in die periode heel wat aan spiermassa en Gianluca Vialli moest tijdens de rust van de wedstrijden zelfs aan de zuurstof. Maar toen mocht dat allemaal. Ikzelf kreeg twee keer per week een infuus. Ze zeiden dat het om minerale zouten ging, maar wat als dat een leugen was?”

Waaraan commentator Rodrigo Beenkens (1963-) toevoegde dat ‘La Gazzetta dello Sport’ onthuld had dat 39 oud-spelers uit het Calcio gestorven waren aan de ziekte van Charcot, een aandoening van het perifere zenuwstelsel die de kracht en de omvang van spieren vermindert.

Yineth Varón (1982-) verdedigde het Colombiaanse doel en dat van CD Generaciones Palmiranas. In juni, tijdens de World Cup in Duitsland,werd ze door de FIFA huiswaarts gestuurd na een positieve controle op nandrolon. Nadien kreeg ze twee jaar schorsing.

In december 2011 testte de in Duitsland geboren Brit Simon Mensing (1982-) positief op methylhexaneamine in de Schotse competitie, waarvoor hij vier weken geschorst werd.

De Tsjech David Bystron (1982-2017) leverde na de UEFA Cup wedstrijd tegen het Russische FC BATE Borisov een positieve plas af op metamfetamine, toen het B-staal dit bevestigde kreeg hij twee jaar schorsing waarop zijn club FC Viktoria Plzen zijn contract ontbond. In 2017 pleegde hijn zelfmoord. 

Wielrennen

In een uitgelekt, vertrouwelijk document over de individuele beoordeling van de 198 renners die voor aanvang van de Tour de France van 2010 gecontroleerd werden, kreeg elke renner een 'verdenkingsindex' van 0 tot 10. Hoe hoger het getal, hoe groter het vermoeden van doping. Twee renners scoorden een 10, de Spanjaard Carlos Barredo (1981-) en de Oekraïner Jaroslav Popovych (1980-). De Zwitser Fabian Cancellara (1981-) en de Fransman Thomas Voeckler (1979-) met nog achttien andere landgenoten scoorden 0. De uiteindelijke winnaar Alberto Contador (1982-) had een 5 gekregen, maar uiteindelijk liep hij tegen de lamp toen sporen van Clenbuterol werden gevonden.

De Spaanse politie arresteerde 26 verdachten in een grootschalig dopingonderzoek. Onder die arrestanten een manager van een topteam dat Europese- en wereldkampioenen voortbracht. Bij huiszoekingen namen de agenten 700.000 eenheden in beslag van diverse stimulerende middelen, zoals anabole steroïden, groeihormonen en EPO. In de buurt van Alicante werd zelfs een illegaal laboratorium ontmanteld.

De Franse wielerbelofte Fabien Taillefer (1989-) bekende dat hij in 2009 begon met doping. De politie was een onderzoek gestart naar de winnaar van Parijs-Roubaix bij de junioren van 2007.

"Met de hulp van een aantal mensen ben ik met doping begonnen. Aan belangrijke dingen zoals trainen, gezond eten en slapen dacht ik niet meer. Ik verving het door verboden middelen. Ik werk mee met de politie en hoop dat dit helpt om mijn straf te verminderen."

In totaal waren twaalf mensen betrokken bij dit onderzoek.

Op eigen initiatief leverde de Amerikaan Tyler Hamilton (1971-) de gouden medaille in, die hij gewonnen had in de tijdrit van de Olympische Spelen van 2004. Dat had eerder al gemoeten, maar zijn positieve test op bloeddoping kon niet herhaald worden omdat het ingevroren B-staal onbruikbaar was. Hij kreeg toen wel twee jaar schorsing. In april 2007 werd hij door het team Tinkoff Credit Systems op non-actief gezet, nadat zijn betrokkenheid in de dopingzaak Operación Puerto aan het licht kwam. Na een nieuwe positieve test in april 2009 zette Hamilton een punt achter zijn sportieve carrière. In mei 2011 bekende hij zijn hele dopingverleden en beschuldigde hij Lance Armstrong (1971-) van EPO-gebruik. Tijdens  de Spelen van 2012 besliste het IOC om Hamilton definitief van de erelijst te schrappen.

De Amerikaan David Clinger (1977-), een voormalige ploegmaat van zowel Lance Armstrong (1971-) als Floyd Landis (1975-), werd door de Usada levenslang geschorst, zoals in 2009 werd hij nu een tweede keer betrapt werd op het gebruik van anabolica.

Zonder het te weten deed de Spanjaard Xavier Tondo (1978-2011) de Spaanse sportwereld op zijn grondvesten daveren. Zeven amateursporters, waaronder wielrenners, bodybuilders en gewichtheffers werden door de Spaanse Guardia Civil gearresteerd nadat Tondo de politie een email bezorgde waarin hem EPO, groeihormonen, Nandrolon en Clenbuterol werd aangeboden. De producten werden gestolen uit ziekenhuizen in Barcelona en Portugal. Tondon stierf een dramatische dood toen hij door een garagepoort verpletterd werd.

In 2008 stopte Wim Vansevenant (1971-) zijn wieleractiviteiten en nam hij de boerderij over van zijn ouders. In juni 2011 onderschepte de douane op de luchthaven van Zaventem een aan hem geadresseerd Australisch pakje met TB500 pillen, een nieuw dopingmiddel dat de spiergroei bij paarden stimuleert en hun uithoudingsvermogen verbetert.

In september velde de correctionele rechtbank van Leuven een vonnis in de dopingzaak rond de beruchte 'pot Belge'. De voormalige verzorger Freddy Sargent (1943-) was in Frankrijk al tot vier jaar gevangenis veroordeeld en kreeg nu één jaar cel met uitstel plus een boete van 15.300 euro. Zijn vrouw kreeg zes maanden voorwaardelijk en moest dezelfde boete betalen. Tussen 1999 en 2005 hadden beiden minstens 1.227 flesjes 'pot Belge' verkocht, een cocktail van morfine, heroïne, cafeïne, cocaïne, amfetamines en corticoïden.  Ex-renner Jean-Marie Vernie (1961-) kreeg één jaar cel met uitstel en een boete van 45.000 Euro, terwijl de zoon en dochter van Sargent acht maanden voorwaardelijk kregen. Gezien ex-veldrijder Kipcho Volckaerts (1978-) één van de afnemers was, mocht hij delen in de gerechtskosten.

In juni na de driedaagse Tulsa Tough testte de Argentijn Juan Pablo Dotti (1984-) positief op anabolica en amfetamines, wat hem twee jaar toekijken opleverde. Hij aanvaardde de straf maar startte twee maanden later opnieuw in wedstrijden. Hierdoor werd zijn schorsing met nog eens twee jaar verlengd.

Omdat hij zijn where abouts niet juist had ingevuld schorste de Franse wielerbond baanrenner Grégory Baugé (1985-) een jaar. De schorsing was met terugwerkende kracht, daardoor moest hij ook zijn wereldtitels sprint en teamsprint van 2010 inleveren.

De US Anti-Doping Agency (USADA) sprak een levenslange schorsing uit voor Phil Zajicek (1979-), nadat de Amerikaan voor de derde keer op doping was betrapt en hij aan getuigen gevraagd had om meineed te plegen.

Na zijn overwinningen in Argentinië, Chili en de Dominicaanse Republiek testte de Chileen Marco Arriagada (1975-) tijdens de Vuelta de Chile positief op stanozolol. Het leverde hem vier jaar schorsing op.

De Duitser Patrik Sinkewitz (1980-) werd tijdens de Grote Prijs van Lugano op het gebruik van menselijke groeihormonen betrapt. In 2007 was hij al eens bestraft voor testosterongebruik, waardoor hij bij T-Mobile aan de deur vloog. Omdat hij goed meewerkte aan het ondrzoek kreeg hij toen de milde straf van een jaar. Hij bekende zijn EPO-gebruik en beschuldigde ook andere renners van dopingmisbruik. Voor deze tweede overtreding moest hij nu acht jaar naar de kant.

De Italiaan Pasquale Muto (1980-) werd tijdens de Giro dell'Appennino op het gebruik van EPO betrapt. Hij kreeg twee jaar schorsing, waarop hij zijn fiets aan de haak hing.

De Belgische veldrijder Tom Vannoppen (1978-) testte na de Belgacom GP positief op cocaïne, wat hem twee jaar schorsing opleverde. In 2008 was hij ook al eens betrapt op cocaïnegebruik.

Zwemmen

De internationale zwemfederatie FINA publiceerde opnieuw een indrukwekkende lijst van dopingzondaars uit 2011.

• Kregen elk twee jaar schorsing: zwemster Ksenia Atamanskaya uit Kazakhstan voor gebruik van fenoteril, waterpolospeler Adam Maklari (1982-) uit Hongarije voor methandione, waterpolospeler Zsolt Lutter (1983-) uit Hongarije voor weigeren van een controle, zwemmer Zetao Ning (1993-) uit China voor clenbuterol, zwemmers Stachin, Surya Prasad Sharma en Nithiyanandan uit India voor stanozolol, zwemmer Juha Korhonen (1980-) uit Finland voor testosteron, waterpolospeler Alexey Bushin uit Rusland voor cannabis, zwemmer Nazih Samer (1990-) uit Jorandinië voor nandrolon, zwemmer Michal Rubacek (1986-) uit Tsjechië en zwemmer Carlos Vivieros Madariaga (1989-) uit Colombia voor methylhexaneamine.
• Een jaar schorsing voor schoonduiker Harrison Jones (1989-) uit USA voor cannabis, zwemmer Vinicius Waked (1987-) uit Brazilië voor furosemide, zwemster Mirela Olczak (1993-) uit Polen voor methylhexaneamine, zwemmer Tosan Boyo uit Nigeria voor dexamethasone.
• Acht maanden voor zwemmer Miguel Rodrigues (1983-) uit Portugal voor methylhexaneamine.
• Zes maanden voor waterpolospeler Alexander Bodyakin uit Rusland voor furomeside, zwemmer Abdul Rehman Al Bader (1989-) uit Kuwait voor methylhexaneamine en zwemmer Ashrakat Abdel El Shehawy uit Egypte voor dexamethasone.
• Vijf maanden voor waterpolospeler Botond Szalma (1982-) uit Hongarije voor cannabis.
• Vier maanden voor zwemmer Boris Loncaric (1989-) uit Kroatië voor methylhexaneamine.
• Drie maanden voor waterpolospeler Alex Popoviciu (1990-) uit Roemenië en zwemmer Muhammad Al-Ghaferi (1987-) uit Verenigde Arabische Emiraten voor methylhexaneamine, zwemmer Dinko Geshev (1987-) uit Bulgarije voor cannabis.
• Twee maanden voor zwemmer Enrico Catalano (1983-) uit Italië en waterpolospeler Jan Novak uit Tsjechoslowakije voor cannabis.