Doping in de sport - 2005

61% van de 2.667 ondervraagde Duitse sportartsen bevestigde dat ze in hun dagelijkse praktijk over doping werden aangesproken, zowel door recreanten als door competitiesporters.

In 2005 werden in België 2.281 dopingcontroles uitgevoerd, waarvan er 101 of 4,4% positief waren.

Doping in de DDR

Als gevolg van het Doping-Opfer-Hilfe-Gesetz van 2002 werden 194 voormalige DDR-atleten als dopingslachtoffer erkend en elk van hen ontving een eenmalige vergoeding. Voor diegenen die niet meer in staat waren om te werken en hoge medische kosten hadden, was die uitkering echter onvoldoende. Daarom werd vanuit verschillende politieke kringen en vanuit meerdere sportinstanties nagedacht over een bijkomend pensioen, maar die piste werd nooit serieus nagestreefd

De voormalige zwemster Karen König (1969-) startte een rechtszaak tegen het Duits Olympisch Comité, omdat die organisatie na de hereniging meer dan 2,5 miljoen Dollar aan activa had overgenomen van Oost-Duitsland en daardoor de verantwoordelijkheid droeg om voormalige Oost-Duitse atleten te helpen. In deze test-case eiste König 12.500 Dollar, liefst 140 voormalige Oost-Duitse atleten volgden nadien haar voorbeeld. Later werd alles in der minne geregeld. In een interview verklaarde advocaat Jens Steinigen (1966-), in 1992 winnaar van de Olympische estafette 4 x 7,5km cross country skiën, dat hij de mogelijkheid onderzocht om ook het farmaceutische bedrijf VEB Jenapharm te dagvaarden.

“We kunnen deze mistoestanden niet ongedaan maken, maar de atleten kunnen het geld goed gebruiken om hun medicijnen of therapie te betalern.”

Toen Rica Reinisch (1965-) veertien werd, moest de beloftevolle Oost Duitse zwemster na iedere training blauwe pillen slikken.

“Na een van mijn oefensessies gaf de coach me een tablet: ‘slik dit, het is goed voor je lichaam, het zal sneller herstellen’. Hij vertelde dit op zulk een manier alsof het de normaalste zaak van de wereld was.”

Vlak voor de Olympiade van 1980 in Moskou stopten de innames. Ze was toen amper vijftien, maar met vier wereldrecords werd ze de zwemrevelatie van de Spelen. In de finale van de 100m rugslag pinde ze het wereldrecord op 1.00.86, nadat ze in de reeksen al 1.01.50 had gezwommen. De 200m rugslag won ze in 2.11.77, ook al een nieuwe wereldtijd. Bovendien won ze met de estafetteploeg ook goud op 4 x 100m wisselslag. Het jaar nadien vatte ze aan met drie Europese records. In 1982 stortte ze echter in tijdens een trainingskamp in Oekraïne. Per helikopter werd ze naar het trainingscentrum in Dresden overgebracht, waar de sportarts naast hevige menstruatiepijnen ook vergrootte eierstokken vaststelde.

“De dokter keek verontrust toen hij me onderzocht en vertelde me doodleuk dat ik met topsport moest kappen. Mijn ouders waren sprakeloos."

Pas na de val van de Berlijnse Muur ontdekte Reinisch de ware toedracht van het hele verhaal. Haar voormalige trainer Uwe Neumann, bij de Stasi gekend als Holbert, had haar in opdracht van die geheime dienst volgepropt met Oral-Turinabol, de anabole steroïde van het Oost-Duitse farmaceutisch bedrijf Jenapharm. Stasi documenten toonden aan dat haar prestaties, dank zij die doping, met 6,5% verbeterd waren. Door de innames net voor de Spelen te stoppen, doorstonden Reinisch en haar ploegmaatjes de dopingcontroles. Reinisch huwde en kreeg twee miskramen. Ze had ook chronische eierstokontstekingen, hartritmestoornissen en drie keer een ontsteking van de hartspier. Zoals zoveel voormalige Oost-Duitse atleten, kreeg ook zij een financiële compensatie in de daaropvolgende rechtszaak. Nadien kreeg ze toch nog twee kinderen.

“Het ergste is toch dat ze mij nooit de kans gaven om te bewijzen dat ik ook zonder steroïden goud had kunnen winnen. Dat is voor mij het grootste verraad,” vertelde ze in een interview aan de Britse krant The Guardian

Reinisch verhuisde in 1989 naar het West-Duitse Koblenz, waar ze voor de televisie aan de slag ging als sportpresentator. Later versaste ze naar Eschweiller en werd ze hoofd van de afdeling marketing bij voetbalclub Allemania Aachen.

Op de Olympische Spelen van 1980 in Moskou won Petra Schneider (1963-) de 400m wisselslag met zo maar eventjes tien seconden voorsprong op de Britse Sharron Davies (1962-). Twee jaar voordien was ze nog derde gefinisht op het WK in Berlijn, torenhoog favoriete Tracy Caulkins (1963-) won toen goud. Maar nadien verloor ze nooit meer van de Amerikaanse en brak ze het wereldrecord van de 400m wisselslag drie keer op rij. Ze bracht het van 4.40.83 naar 4.36.10. Ze hield ook het wereldrecord 200m wisselslag, maar dat nummer werd in Moskou niet gezwommen. Op het WK van 1982 in Ecuador lukte ze die dubbel echter wel, goud op de 200 en 400m wisselslag. Door de Oost Duitse boycot kon ze vier jaar later haar Olympische titels niet verdedigen in Los Angeles niet verdedigen, waarop ze een punt zette achter haar carrière. In 1980 en 1982 werd ze door het Swimming World Magazine verkozen tot World Swimmer of the Year. Omdat ze Oost Duitse was, werden haar prestaties echter met argwaan bekeken. Terecht zo bleek nadien. Toen ze te weten kwam dat ze haar besttijden gezwommen had met behulp van anabole steroïden, vroeg ze tijdens de TV uitzending 'Kontraste' van december 2005 om haar records van de tabellen te schrappen.

In juli 2005 eiste ook 100m-loopster Ines Geipel (1960-) dat haar naam van de recordtabellen zou worden geschrapt. Het jaar nadien ging de Duitse atletiekbond in op dat verzoek en werd de naam Geipel door een sterretje vervangen achter het in 1984 gelopen wereldrecord 4 x 100m. Net zoals tienduizenden andere DDR-sporters had men haar van jongsaf aan in het dopingcircuit gedropt. Hoe verziekt het DDR-systeem was, blijkt uit haar levensverhaal. Als meisje moest Geipel op jonge leeftijd al Oral Turinabol slikken. Omdat ze zich in de jaren tachtig kritisch opstelde, werd ze door de Stasi 'kaltgestellt'. De Oost-Duitse geheime dienst zorgde ervoor dat ze ziek werd, de artsen moesten haar heimelijk met amoeben behandelen. Ze was er maanden ziek van, waardoor ze de topsport mocht vergeten. In de opgedoken rapporten uit die tijd staat onomwonden:

"We hebben bereikt wat we wilden, ze is verdwenen uit de sport."

BALCO affaire

In 1984 startte de Amerikaan Victor Conte (1950-) ) de firma Bay Area Laboratory Co-Operative in het Californische Burlingame, die onder haar afkorting BALCO wereldwijd bekend/berucht zou worden. Officieel was het bedrijf gespecialiseerd in sportvoeding, maar vrij vlug bleek dat de commerciële bedoelingen gefocust waren op iets anders.

Met de hulp van chemicus en bodybuilder Patrick Arnold (1966-) ontwikkelde BALCO de anabole steroïde tetrahydrogestrinone, kortweg THG genoemd. Langzaam maar zeker werden heel wat sportvedetten met het goedje 'geholpen', tot de zaak ontplofte. Conte en zijn handlangers werden aangeklaagd. Na een deal met de federale aanklager pleitte Conti in juli 2005 schuldig aan de distributie van steroïden en het witwassen van geld. Op 18 oktober 2005 werd hij veroordeeld tot vier maanden gevangenis en nog eens vier maanden huisarrest.

De in Oekraïne geboren Remi Korchemny (1932-) loodste de Russische atleet Valeri Borzov (1949-) in 1971 naar de Europese titels en in 1972 naar de Olympische titels van de 100 en 200m. Na die Spelen week hij uit naar de Verenigde Staten waar hij heel wat elite atleten onder zijn hoede kreeg: Kelli White (1977-), Chryste Gaines (1970-), Dwain Chambers (1978-) en de tweeling Alvin (1974-) en Calvin Harrison (1974-). Verder ook nog de Canadese ijshockeyspeler Chris Philips (1978-) en de Jamaïcaanse sprintster Grace Jackson (1961-). Samen met Conte stichtte hij atletiekclub ZMA. Op 25 juli pleitte ook hij schuldig aan het verspreiden van de anabole steroïde Modafinil. Omdat hij meewerkte aan het onderzoek kreeg hij slechts een jaar voorwaardelijk, maar moest hij ook beloven zich nooit meer met sport in te laten.

Tijdens zijn verhoor wees Conte vice-president James Valente aan als de verantwoordelijke van BALCO voor baseballspelers. Op 15 juli 2005 pleitte Valente schuldig voor het illegaal verspreiden van steroïden en werd hij veroordeeld tot drie jaar voorwaardelijk.

De Amerikaan Greg F. Anderson (1966-) was als trainer in het BALCO dossier verwikkeld. Hij verstrekte de verboden producten aan de baseballspelers Barry Bonds (1964-), Jason Giambi (1971-) en Gary Sheffield (1968-). Na een deal met de federale aanklagers bekende ook Anderson op 15 juli 2005 schuld aan het verspreiden van anabole steroïden en het witwassen van geld. De Rechtbank veroordeelde hem tot drie maanden cel en drie maanden huisarrest. Op 5 juli 2006 werd Anderson schuldig bevonden aan ‘minachting van de rechtbank’, omdat hij weigerde te getuigen in het onderzoek naar de meineed van baseballspeler Barry Bonds (1964-). Bonds beweerde namelijk dat hij nooit verboden middelen had gebruikt. Anderson weigerde ook de borgtocht te betalen en werd opgesloten in de gevangenis van Dublin, Californië. Zijn advocaat Mark Geragos (1957-) ging hiertegen in beroep, omdat de dagvaarding het gerechtelijk akkoord had geschonden. Op 20 juli 2006 werd Anderson vrijgelaten, maar meteen daarna moest hij opnieuw getuigen voor een nieuwe Grand Jury. Ook dat weigerde hij waarop hij een tweede keer veroordeeld werd voor het ‘minachten van de Rechtbank’, waardoor hij nog maar eens achter de tralies belandde. Op 28 januari 2009 vielen twintig federale agenten het huis van zijn schoonmoeder binnen, omdat zij samen met haar dochter verdacht werd van belastingfraude. Volgens Anderson's advocaat was die aanklacht een vergelding voor de voortdurende weigeringen van zijn cliënt. Op vraag van de federale aanklager werd Anderson voor de duur van het proces opgesloten. Op 8 april 2011 kwam hij vrij.

Baseballspeler Barry Bonds (1964-) was een van de topatleten die meerdere keren gelinkt werd aan de BALCO affaire, maar die officieel nooit in staat van beschuldiging werd gesteld. Voor de Grand Jury verklaarde hij wel dat hij onwetend steroïden had gebruikt. Het dagblad Chronicle bracht uit dat ook drie van zijn teammaats bij de San Francisco Giants aan de verboden snoepjes hadden gezeten. In 2011 werd Bonds veroordeeld tot twee jaar voorwaardelijk, 30 dagen huisarrest en 250 uur gemeenschapsdienst, bovendien moest hij een boete van 4.000 Dollar betalen. De Rechtbank van San Francisco sprak hem vrij in 2015, omdat zijn misleidende en ontwijkende antwoorden van 2003 geen wezenlijke invloed hadden gehad op het onderzoek in de BALCO affaire.

Ploegmaat Armando Rios (1971-) gaf zijn dopinggebruik toe, nadat hij aan de knie, schouder en elleboog geopereerd werd.

Benito Santiago (1965-) werd al in 2003 vernoemd in een FBI onderzoek naar anabole steroïden. Op 13 december 2007 noteerde het Mitchell Report, het verslag van een 21 maanden durend onafhankelijk onderzoek van de Amerikaanse Senator George John Mitchell (1933-):

“Op het einde van het seizoen 2003 vond Mike Murphy, de concierge van het Giants clubhuis, een verzegelde verpakking met spuiten bij het opruimen van Santiago’s kast. Murphy bracht de spuiten naar de trainingsruimte, gaf ze aan Conte en vertelde hem dat hij ze gevonden had in de kast van Santiago. Conte antwoordde dat hij er ‘voor zou zorgen’. Murphy herinnerde zich ook dat assistent-trainer Dave Groeschner aanwezig was bij het gesprek.”

Bobby Estalella (1974-) tenslotte was de derde speler van de San Francisco Giants die via gelekte bekentenissen aan het BALCO schandaal gelinkt werd. Op 13 december 2007 werd ook hij als gebruiker vernoemd in het Mitchell Report. Op 29 januari 2009 bekende Estalella zijn dopinggebruik aan een Federale Jury.

Op 17 maart 2005 kwam een hele rist voormalige topspelers over het steroïdengebruik in baseball getuigen voor het House Government Reform Committee. Mark McGwire (1963-), Jose Canseco (1964-), Curt Schilling (1966-), Sammy Sosa (1968-) en Rafael Palmeiro (1964-) tekenden present, terwijl Frank Thomas (1968-) via satellietverbinding getuigde. Barry Bonds (1964-) en Jason Giambi (1971-) werden niet uitgenodigd, omdat ze betrokken waren bij het lopende onderzoek.

Tijdens zijn getuigenis ontkende Rafael Palmeiro (1964-) met klem dat hij steroïden had gebruikt en onder ede verklaarde hij:

“Laat me beginnen met u dit te vertellen: ik heb nooit steroïden gebruikt. Punt. Ik weet niet hoe ik u dat duidelijker kan zeggen. Nooit.”

In augustus van datzelfde jaar werd hij tien dagen geschorst toen bleek dat hij op 4 mei een positieve test op steroïden had afgeleverd. De Washington Post meldde dat de gevonden steroïde in het lichaam van Palmeiro een ‘serieuze’ was en volgens The New York Times ging het om stanozolol. Toen hij na zijn schorsing voor het eerst weer aantrad in Toronto, droeg hij oordopjes om het luide boegeroep van de lokale fans niet te moeten aanhoren. In zijn boek ‘Juiced: Wild Times, Rampant 'Roids, Smash Hits & How Baseball Got Big’ noemde zijn voormalige teamgenoot Jose Canseco (1964-) hem een ‘collega steroïdengebruiker’ en hij beweerde ook dat hij Palmeiro persoonlijk had ingespoten met steroïden. In december 2007 werd Palmeiro als gebruiker van prestatiebevorderende middelen vermeld in het Mitchell Report. Het rapport leverde geen nieuwe bewijzen en bevatte enkel de verklaringen van Jose Canseco, Palmeiro's verschijning voor het Congres en zijn daaropvolgende mislukte drugstest.

Het rapport vermeldde ook een gesprek met baseballspeler Larry Bigbie (1977-) die beweerde dat Palmeiro hem gepeild had naar zijn leverancier en hem gevraagd had hoe steroïden en groeihormonen aanvoelen.

Die leverancier was Kirk Radomski (1969-), die in april 2007 schuld bekende voor het witwassen van geld en voor de illegale distributie van anabole steroïden, menselijk groeihormoon, clenbuterol, amfetaminen en andere drugs aan 'tientallen huidige en voormalige Major League Baseball-spelers en -partners'. Daarmee keek hij aan tegen 25 jaar cel en een boete van 500.000 Dollar. Omdat hij nauw samenwerkte met justitie werd hij slechts tot 5 jaar probatie veroordeeld en een boete van 18.575 Dollar.

in een niet bevestigde verklaring van oud-speler Jason Grimsley (1967-) werd Palmeiro in december 2007 vernoemd als amfetaminegebruiker, nog voor deze producten door de MLB verboden werden.

De vroegere homerun specialist José Canseco (1964-), ook wel de ‘The Bad Boy of Baseball’ genoemd en zelfs ‘The Godfather of Steroids’ deed in zijn boek ‘Juiced: Wild Times, Rampant 'Roids, Smash Hits & How Baseball Got Big’ zijn eigen ervaringen uit de doeken over zestien jaar professioneel baseball. Zo bekende hij dat hij jarenlang anabole steroïden en groeihormonen had gebruikt om zijn lichaam te versterken en zijn prestaties te verbeteren. Daardoor lukte hij in 1988 42 home runs en stal hij veertig bases, nooit eerder gezien. Het ontlokte hem de bemerking:

“Zonder steroïden zou ik het nooit tot speler van de Major League hebben geschopt.”

Begin 1988 circuleerden al geruchten over zijn anabolicagebruik, die hij echter ontkende. Wel werd hij meerdere keren gearresteerd wegens agressie. Agressie kan een gevolg zijn van anabolicagebruik, specialisten noemen dit de 'roid rage’. Na een achtervolging van vijftien mijl werd Canseco op 10 februari 1989 aangehouden voor roekeloos rijgedrag. In april 1989 arresteerde men hem in California met een semi-automatisch wapen in zijn auto. In 1992 ramde hij met zijn Porsche de BMW van zijn toenmalige vrouw Esther. In november 1997 vloog hij achter de tralies omdat hij zijn bruid had neergeslagen. In november 2001 werd hij samen met zijn broer gearresteerd, toen ze ruzie zochten in een nachtclub in Miami Beach. Ze hadden twee toeristen aangevallen, waarvan er eentje een gebroken neus aan over hield en de andere twintig hechtingen aan de lip. In maart 2003 kreeg hij twee jaar huisarrest wegens echtelijke twisten. In juni 2003 werd hij gearresteerd omdat hij zijn probatie had geschonden en testte hij opnieuw positief op steroïden. In 2005 bekende Canseco het gebruik van anabole steroïden maar praatte hij ook ex-clubmakers aan de galg. Zo beweerde hij dat 85% van de Major League spelers steroïden gebruikte. In mei 2008 moest hij zo'n acht miljoen Dollar alimentatiegeld betalen voor elk van zijn twee echtscheidingen. In mei 2008 bleek dat hij zijn huis in Encino, Californië kwijt was. Op 10 oktober 2008 betrapten immigratie-ambtenaren hem aan de grensovergang van San Diego toen hij vanuit Mexico medicamenten het land wilde binnensmokkelen.

Jason Giambi (1971-) bekende het gebruik van menselijk groeihormoon en steroïden en bevestigde dat hij de producten kocht van Greg Anderson (1966-). In 2004 diagnosticeerden de artsen een tumor van de hypofyse, een van de drugs die hij gebruikte kan die tumor veroorzaken. Op een persconferentie net voor aanvang van het seizoen 2005 verontschuldigde Giambi zich bij de media en bij zijn fans, hoewel hij niet specifiëerde waarom. De advocaat die de getuigenis illegaal had gelekt pleitte schuldig en werd tot twee en een half jaar gevangenis veroordeeld. Op 16 mei 2007 verontschuldigde Giambi zich een tweede keer, dit keer voor het gebruik van steroïden.

“Het was fout om dit spul te gebruiken,” zei hij in de Amerikaanse krant USA Today, "we hadden veel langer moeten opstaan, zowel spelers als eigenaars evenals alle betrokkenen en we hadden moeten toegeven dat we een fout hebben gemaakt.”

Op de vraag waarom hij steroïden gebruikte, antwoordde Giambi:

“Misschien praat ik er ooit eens over, maar nu nog niet.”

Daartoe gedwongen door Bud Selig (1934-), Commissioner of Major League Baseball, sprak Giambi tenslotte met Senator George J. Mitchell (1933-), die in het Mitchell Report bevestigde dat zowel Jason Giambi als zijn broer Jeremy Giambi (1974-) het gebruik van steroïden hadden bekend.

Tijdens een controle op de McCarran International Airport van Las Vegas werd Jeremy Giambi (1974-) in december 2001 al eens opgepakt voor het bezit van marihuana. Op 13 maart 2005 berichtte The Kansas City Star dat ook hij anabole steroïden had gebruikt.

American Football

Heel wat football spelers werden geklist.

Chris Cooper (1977-), defensive lineman van de Oakland Raiders, testte positief op THG en moest zijn salaris van drie wedstrijden inleveren.

Barret Robbins (1973-) werd door de Raiders  doorgestuurd toen hij in 2004 positief testte op de steroïde van het BALCO labo. Een paar maanden later werd hij op kerstavond in San Francisco gearresteerd, toen hij de veiligheidsagent afranselde die hem de toegang  weigerde tot de bar van het Sir Francis Drake Hotel. In januari 2005 schoot Robbins drie keer op politieagenten van Miami Beach tijdens een vechtpartij, waardoor hij beschuldigd werd van moordpoging. Robbins pleitte schuldig voor vijf betichtingen, met inbegrip van de moordpoging en werd veroordeeld tot vijf jaar voorwaardelijk. Hij moest zijn bipolaire stoornis laten behandelen en mocht geen alcohol meer drinken. In een interview met Real Sports HBO's, vertelde hij in 2009 aan TV-journaliste Andrea Kremer (1959-) dat hij, vooraleer men zijn bipolaire stoornis diagnosticeerde, zijn stemmingswisselingen behandelde met alcohol, cocaïne, marihuana en steroïden. In dezelfde reportage vertelde zijn ex-vrouw Marisa, dat hij op sommige dagen na het ontbijt zijn bed terug inkroop. Begin 2010 hield een politieagent hem tegen in de buurt van Dallas, in zijn auto vond men crack/cocaïne. In maart 2011 werd Robbins in Florida tot vijf jaar cel veroordeeld, omdat hij zijn drugsgerelateerde proeftijd overtreden had. In augustus 2016 sloeg hij een moeder en haar dochter, wat hem een nieuwe arrestatie opleverde, waarna hij gecolloceerd werd in een psychiatrische instelling.

Dana Stubblefield (1970-) testte positief op THG, waarop zijn salaris van drie wedstrijden werd ingehouden. Eerst ontkende hij alles, maar in januari 2008 dwong hij een regeling af door mee te werken met de politie. Hij overhandigde de onderzoekers de namen van spelers, agenten en trainers, die bij dopingtransacties betrokken waren. Om die reden kreeg hij een zeer lichte straf van twee jaar voorwaardelijk. In december 2010 vloog hij in San Francisco negentig dagen achter de tralies, omdat hij een vals adres had opgegeven, waardoor hij de post van zijn voormalige vriendin kon stelen. In mei 2016 werd hij beschuldigd van seksueel misbruik op een gehandicapte vrouw, zijn borgtocht werd vastgesteld op 250.000 Dollar. In 2020 vloog hij hiervoor vijftien jaar achter de tralies.

Tijdens de TV-uitzending '60 Minutes' bekende Bill Romanowski (1966-) dat hij twee jaar lang steroïden had gebruikt, die hij kocht bij Victor Conte (1950-). Romanowski, een van de vuilste spelers uit de NFL, was betrokken bij heel wat krakeel met tegenstanders en ploegmaats. In 1995 werd hij van het veld gestuurd en vervolgens beboet met 4.500 Dollar, omdat hij zijn tegenstrever Larry Centers (1968-) op het hoofd had geslagen. In 1997 kreeg hij een boete van twintigduizend Dollar na een helm-op-helm slag, waaraan quarterback Kerry Collins (1972-) een kaakbreuk overhield. Later dat jaar spuwde hij J.J. Stokes (1972-) in het gezicht omdat die hem treiterde. Twee jaar nadien kreeg hij een boete van 42.500 Dollar omdat hij Tony Gonzalez (1976-) sloeg en een bal naar de edele delen van Bryan Cox (1968-) wierp. In 2003 verpletterde hij met zijn helm de oogkas van ploegmaat Marcus Williams (1977-). Williams kloeg hem daarvoor aan en eiste 3,4 miljoen Dollar schadevergoeding, met het argument dat Romanowski last had van 'roid rage', een gekende nevenwerking van anabolicagebruik. Uiteindelijk kreeg Williams 340.000 Dollar.

Matt Lehr (1979-) speelde guard bij de Atlanta Falcons, toen hij in 2005 vier wedstrijden schorsing kreeg omdat hij aan de steroïden had gezeten. Hij stopte met football en begon met bodybuilding.

Een zaak moet je de Luis Castillo (1983-) nageven, hij is goudeerlijk. Nadat bleek dat hij aan de verboden middelen had gezeten schreef hij in 2005 een brief aan de 32 teams uit de NFL waarin hij het gebruik van androstedione bekende omdat hij tijdens zijn eerste jaar bij de ‘groten’ wilde genezen van een blessure.

Michael L. Jameson, Jr (1979-) van de Cleveland Browns werd in september 2005 vier wedstrijden geschorst wegens het gebruik van verboden middelen.

Atletiek

Wegens een positieve dopingtest mocht de Oekraïnse speerwerpster Oksana Yarygina (1972-), die voor Rusland goud won tijdens de Aziatische Spelen van 1994, van augustus 2005 tot augustus 2007 aan geen enkele competitie deelnemen.

Tijdens de Chinese atletiekkampioenschappen van 2005 eindigde Sun Yingjie (1979-) tweede op de 10.000m, maar de test nadien reveleerde het gebruik van androsteron. Ze beschuldigde een concurrente ervan dat die het product in haar drinken had gedaan. Voor een civiele Rechtbank werd die concurrente ook veroordeeld, maar de Chinese Atletiekbond oordeelde dat Yingjie instond voor haar eigen welzijn. Ze werd uit de uitslag geschrapt en twee jaar geschorst. Haar coach Wang Dexian kreeg een levenslange schorsing.

Na de finale van de 60m op het EK indoor in Madrid testte de Brit Mark Lewis-Francis (1982-) positief op cannabis, waardoor hij het zilver moest inleveren. Het jaar nadien werd zijn schorsing opgeheven, omdat hij de cannabis niet als prestatiebevorderend middel had gebruikt.

De Russische zevenkampster Yelena Prokhorova (1978-) testte positief bij een dopingcontrole buiten competitie en kreeg daarvoor een jaar wedstrijdverbod.

Tijdens het Russisch kampioenschap werden sporen van pemoline gevonden bij de Russische 400m loopster Darya Safonova (1981-), wat haar twee jaar schorsing opleverde

De Zuidafrikaanse 800m specialist Hezekiél Sepeng (1974-) werd twee jaar van de atletiekpiste verbannen nadat hij begin 2005 op het gebruik van Nandrolon werd betrapt.

Op de Olympische Spelen van 2004 in Athene won de Russische Olga Kuzenkova (1970-) goud in het hamerslingeren en een jaartje later kroonde ze zich in Helsinki ook tot wereldkampioene in het nummer. Via vernieuwde opsporingsmiddelen vond het labo van het IOC in 2012 dat ze in beide gevallen aan de anabolica had gezeten. Twee jaar schorsing met terugwerkende kracht, inleveren van de medailles en schrapping van de erelijsten luidde het verdict.

Baseball

Mark McGwire (1963-), 'Big Mac' voor de supporters en beroemd om zijn record aantal homeruns in één seizoen, bekende dat hij in 1998 androstenedione had gebruikt. McGwire was een van de elf baseballspelers die voor het Amerikaanse Congres moesten getuigen over steroïdengebruik. Tijdens zijn getuigenis van 17 maart 2005 weigerde hij echter de vragen onder ede te beantwoorden. Op 11 januari 2010 bekende McGwire dat hij tien jaar lang anabolica had gebruikt, maar hij voegde eraan toe dat hij dat deed om te herstellen van blessures. De beslissing om uiteindelijk toch over te gaan tot bekentenissen, was omdat hij hoofdcoach wilde worden van de St. Louis Cardinals.

De Cubaan Alexis Sánchez (1976-) werd  op 3 april 2005 tien dagen geschorst wegens anabolicagebruik, ook moest hij aan zijn club Tampa Bay Devil Rays een boete van 32.787 Dollar betalen. Volgens Sánchez zat het verboden product in een van de voedingssupplementen die hij gekocht had in een drogisterij.

Jorge Piedra (1979-) van de Colorado Rockies en Agustín Montero (1977-) van de Chicago White Sox werden na een positieve anabolicatest eveneens tien dagen geschorst en ook zij moesten tien dagen loon inleveren.

Op 26 april werd outfielder Jamal Strong (1978-) van de Seattle Mariners betrapt op het gebruik van anabolica.

Op 2 mei 2005 was Juan Rincon (1979-) van de Minnesota Twins aan de beurt.

De volgende in de rij was Rafael Betancourt (1975-) van de Cleveland Indians op 8 juli.

Ryan Franklin (1973-) van de Seattle Mariners testte positief op 2 augustus, op 7 september deed zijn ploegmaat Michael Morse (1982-) hem dat na.

Carlos Almanzar (1973-) van de Texas Rangers werd op 4 oktober positief bevonden.

Félix Pérez (1975-) uit de Dominicaanse Republiek en de Amerikaan Grant Roberts (1977-) speelden bij de New York Nets, toen zij wegens anabolicagebruik tien dagen werden geschorst.

Op 2 november werd Matt Lawton (1971-) op het gebruik van boldenone betrapt, een anabolicum bedoeld voor dieren. De Chicago Cubbs schorsten hem tien dagen. In een verklaring aan Associated Press verontschuldigde hij zich bij alle mensen die hij ‘in de steek had gelaten’.

Tom Evans (1974-) van de Altoona Curves werd vijftien wedstrijden geschorst na een positieve test op steroïden. Bovendien moest hij verplicht een ontwenningprogramma volgen.

Clay Hensley (1979-) was pitcher bij de Milwaukee Browns toen hij op het gebruik van anabolica werd betrapt. Vijftien dagen naar de zijlijn luidde het verdict.

Nadat hij een contract had getekend bij de Pittsburgh Pirates, werd Brian Mallette (1975-) in april 2005 dertig wedstrijden geschorst omdat hij een tweede keer betrapt werd op gebruik van verboden middelen. Voor hem reden genoeg om te kappen met competitiesport.

Darnell McDonald (1978-) moest bij de Cleveland Indians vijftien wedstrijden naar de kant toen hij in mei 2005 betrapt werd op het gebruik van anabolica.

Jon Nunnally (1971-) van de Indianapolis Indians moest vijftien wedstrijden naar de kant na een positieve test op anabolica. Meteen ook het einde van zijn professionele loopbaan.

Christian Parker (1975-) van de Colorado Springs Sky Sox, moest in mei 2005 vijftien wedstrijden naar de kant nadat met sporen van anabolica in zijn urine had gevonden. Bovendien kieperde zijn team hem op straat.

Basketbal

De Fransman Joseph N’Sima (1979-) testte positief op efedrine en werd een jaar geschorst.

Cricket

Asim Butt (1967-2009) had de dubbele Schots-Pakistaanse nationaliteit. Na afloop van een van zijn drie interlands met de Schotse ploeg testte hij positief op Extasy, waarvoor hij een jaar geschorst werd. In 2009 overleed hij in zijn slaap.

De Brit Graham Wagg (1983-) werd betrapt op het gebruik van cocaïne, wat hem een jaar schorsing opleverde en het ontslag bij zijn ploeg Warwickshare.

Kano

De Australische drievoudige wereldkampioen kajak Nathan Baggaley (1975-), die ook twee keer zilver haalde op Olympische Spelen, testte in september 2005 positief op stanozolol en methandienone. De Australian Canoe Federation schorste hem 15 maanden, maar de International Canoe Federation verhoogde die straf naar twee jaar. Na zijn schorsing werd hij in oktober 2007 gearresteerd met canabis en 762 XTC-tabletten in zijn bezit. In februari 2009 pleitte Baggaley schuldig voor het aanmaken van 1509 XTC-tabletten, zijn jongere broer Dru Anthony Baggaley (1982-) vervaardigde 13.500 tabletten van het goedje. Nathan Baggaley werd veroordeeld tot negen jaar gevangenis. In juni 2010 werd hij opnieuw aangeklaagd, dit keer omdat men anabolica had gevonden in zijn cel, reden waarom hij naar het Metropolitan Remand and Reception Centre werd overgeplaatst. Na het uitzitten van zijn straf, arresteerde men hem in november 2013 opnieuw voor het invoeren van drugs en het aanmaken van verboden substanties. In februari 2015 pleitte hij schuldig en werd hij tot 27 maanden cel veroordeeld. In augustus 2018 arresteerde men zijn broer Dru, toen die 600 kilo cocaÎne Australië trachtte binnen te smokkelen.

Rugby

De Brit Ryan Hudson (1979-) van de Bradford Bulls kreeg twee jaar schorsing omdat hij op het gebruik van Stanozolol was betrapt.

Sean Penkywicz (1982-) speelde in de Engelse rugby league bij Hudderfield toen hij in 2005 op het gebruik van stanozolol werd betrapt. Hij werd meteen voor twee jaar geschorst.

Skeleton

Zach Lund (1979-) mocht niet naar de Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn omdat hij in 2005 tijdens de World Cup Skeleton betrapt was op het gebruik van Finasteride. Hij moest het zilver inleveren en kreeg een jaar schorsing. De Amerikaan beweerde dat hij het middel al zeven jaar gebruikte om kaalheid tegen te gaan. Na 2005 werd het product van de dopinglijsten geschrapt, de beroepscommissie geloofde de argumenten van Lund maar schreef in haar besluit:

“Wij zijn zeer verheugd dat Mr. Lund ons niet bedroog, spijtig genoeg maakte hij in 2005 een foutje."

Skiën

De Poolse langlaufster Justyna Kowalczyk (1983-) vloog tegen de lamp voor het gebruik van Dexamethason, een verboden pijnstillend middel, waarvoor ze twee jaar geschorst werd. De straf werd later herleid tot zes maanden, omdat Kowalczyk ter goeder trouw had gehandeld. In 2010 beschuldigde ze op haar website haar Noorse rivale Marit Björgen (1980-), dat die dankzij een geneesmiddel voor de behandeling van astma twee keer olympisch goud had gewonnen.

Surfen

Langzaam maar zeker breidde het dopinggebruik zich uit naar andere sporten. Zo werd de Braziliaan Neco Padaratz (1976-) in juli 2005 zes maanden geschorst voor zijn gebruik van anabolica, en was hij alle gewonnen ASP punten kwijt. Padaratz, die meewerkte aan het onderzoek, verklaarde dat hij het middel slikte voor het behandelen van zijn chronische rugpijn.

Tennis

De Argentijn Mariano Puerta (1978-) wilde absoluut bij de wereldtop horen, maar werd in 2003 op het gebruik van Clenbuterol betrapt, waarvoor hij negen maanden schorsing kreeg. Eind 2005 raakte bekend dat hij positief had getest op efedrine tijdens Roland Garros. Omdat het zijn tweede overtreding was kreeg hij acht jaar schorsing en moest hij zijn prijzenpot van 440.000 Euro inleveren. Met succes tekende hij beroep aan bij het CAS in Lausanne, dat zijn schorsing reduceerde tot twee jaar.

De Canadees Simon Larose (1978-) kreeg na het ATP tornooi in Boekarest twee jaar schorsing voor zijn positieve test op cocaïne. Meteen ook het einde van zijn professionele sportcarrière.

De Argentijn Mariano Hood (1973-) werd door de ITF geschorst omdat hij tijdens de French Open op Roland Garros positief testte op Finasteride.

De Argentijn Guillermo Cañas (1977-) werd in augustus 2005 twee jaar geschorst en moest het prijzengeld van 276.070 Dollar terugstorten aan het ATP nadat men hydrochlorothiazide in zijn urine aantrof, een diureticum dat de inname van verboden producten maskeert. Cañas, die op dat ogenblik achtste stond op de wereldlijst, schreeuwde zijn onschuld uit en beweerde dat de ATP artsen Mercader en Chinchilla hem een product tegen verkoudheid hadden voorgeschreven waar het gevonden diureticum inzat. Hij sleepte de zaak voor het Beroepshof van het Sporttribunaal dat hem gedeeltelijk gelijk gaf, het product was wel degelijk aanwezig in een voorgeschreven geneesmiddel maar hij had maar voorzichtiger moeten zijn en het voor inname moeten checken. Hij kreeg toelating om in september terug te keren naar het circuit en kreeg zijn prijzengeld terug

De Russische Amerikaan Alex Bogomolov (1983-) werd in 2005 anderhalve maand geschorst nadat men tijdens de Australian Open salbutamol had aangetroffen bij een dopingcontrole. Bogie gaf toe dat hij het product via een inhaler gebruikte om zijn inspanningsastma te behandelen, maar hij had dit vergeten aan te geven op de daartoe bestemde documenten. Het sporttribunaal vond deze uitleg plausibel om hem geen twee jaar te moeten schorsen.

Triathlon

De Baskische Virginia Berasategui (1975-) leverde na de Ironman op Lazarote een positieve plas af op EPO. De beschuldiging werd echter geklasseerd omdat men op dat ogenblik twijfels had over de waarde van de toenmalige dopingtesten. In juni 2013 won Berasategui de halve triatlhon van Bilbao, maar na afloop bleek de dopingtest opnieuw positief. Twee weken later bekende ze de feiten en ootmoedig verklaarde ze dat dit de ergste misstap is die een atlete kan begaan. Ze kondigde meteen ook haar afscheid aan van de competitiesport.

Bij een onaangekondigde controle in juli 2005 bleek dat de Zwitserse Brigitte McMahon-Huber (1967-) EPO gebruikte. Ze verklaarde dat ze daarmee begonnen was na haar Olympische gouden medaille van 2000. Omdat ze twee jaar schorsing kreeg kondigde ze meteen haar afscheid aan aan de topsport. Na haar schorsing kwam ze daar echter op terug en in 2017 werd ze zelfs wereldkampioene in de leeftijdscategorie van 50 tot 54 jaar.

"In een moment van zwakte heb ik een verkeerde beslissing genomen. Ik ben steeds voor dopingvrije sport geweest en verzeker u dat mijn Olympisch goud in Sydney niets met doping te maken had."

Voetbal

De IJslander Ole Gottskálksson (1968-) was niet alleen de doelverdediger van zijn nationale voetbalploeg, hij vertegenwoordigde zijn land ook in het basketbal. In 2004 wierf het Britse Torquay United hem aan, maar na vijftien wedstrijden sloeg hij op de vlucht bij de aankomst van dopingcontroleurs. In juni 2005 werd hij door de Engelse voetbalbond voor onbepaalde tijd geschorst. In maart 2010 vloog hij in IJsland tien maanden achter de tralies wegens inbraak, diefstal en geweldadig gedrag. In oktober 2011 moest hij voor gelijkaardige feiten vier maanden brommen. In juli 2016 werd hij gearresteerd na een politie-achtervolging, hij zat dronken achter het stuur met zijn vijfjarige zoon op de achterbank. Een maand later meldde hij zich aan voor een ontwenningskuur, maar twee dagen later werd hij met spoed en met interne bloedingen en gebroken ribben overgebracht naar het National University Hospital van Reykjavik, hij beweerde dat hij die verwondingen had opgelopen bij de arrestatie door de politie.

De Braziliaanse Spanjaard Everton Giovanella (1970-) van de Spaanse eersteklasser Celta de Vigo werd twee jaar geschorst na een positieve test op Nandrolone.

De Griek Nikos Spyropoulos (1983-) werd op het gebruik van testosteron betrapt, waarop Panathinaikos Athene hem ontsloeg.

Harry Milanzi (1978-) en Francis Kombe (1985-) van het Zambiaanse elftal, werden op het gebruik van cannabis betrapt en daarvoor respektievelijk zes maanden en een jaar geschorst. De zaak werd een staatsaangelegenheid in zoverre dat President Mwanawasa (1948-2008) zeshonderduizend Dollar vrijmaakte voor de bestrijding van het druggebruik in de sport.

Ijah Anderson (1975-) verdedigde de kleuren van Swansea City toen hij in 2005 betrapt werd op het gebruik van cocaïne, waarvoor de Brit zes maanden geschorst werd. Het betekende meteen ook het einde van zijn professionele voetballoopbaan.

De Portugees Nuno Assis (1977-) speelde aanvallende middenvelder bij Benfica Lissabon, maar werd na de competitiewedstrijd tegen CS Maritmo schuldig bevonden aan het gebruik van 19-norandrosteron. De UEFA schorste de speler voor al haar officiële wedstrijden, terwijl de Portugese bond hem zes maanden spelverbod oplegde. Na klacht van de Benficavoorzitter dat de onderzoeksprocedure niet volgens het boekje was verlopen, verminderde de Portugese bond de straf met een maand. Benfica dreigde met gerechtszaken en kloeg zelfs het labo aan dat de testen had uitgevoerd. Door die hele heisa trok het WADA de zaak naar zich toe en na grondig onderzoek kreeg de speler plots een jaar schorsing.

De Mexicanen Salvador Carmona (1975-) en Aarón Galindo (1982-) werden na de Confederations Cup van 2005 een jaar geschorst wegens inname van prestatiebevorderende middelen. Carmona, die 85 keer voor het Mexicaanse elftal werd opgeroepen, waaronder de WK’s van 1998 en 2002, kreeg in 2007 een levenslange verbanning na een tweede overtreding.

Na afloop van de UEFA cup wedstrijd tussen zijn ploeg Middlesborough FC en het Griekse Skoda Xanthi testte de Portugees Abel Xavier (1972-) positief op dianabol. Hij kreeg achttien maanden spelverbod, maar die straf werd later herleid tot twaalf maanden.

De Italiaanse televisiezender RAI zond een reportage uit waarin getoond werd hoe Fabio Cannavaro (1973-) in 1999, de avond voor het UEFA cup treffen tussen zijn club Parma en l'Olympique de Marseille, een intraveneuze inspuiting kreeg van een van de verzorgers. Het product bleek Neoton, een cardiotonicum, dat wel niet op de lijst van verboden producten stond. De vraag waarom hij dit product kreeg ingespoten werd nooit beantwoord.

Wielrennen

In Cahors arresteerde de Franse politie op 19 januari 2005 zeven personen. Zij werden verdacht van het verhandelen van 'pot belge', een in het wielermilieu geliefde cocktail van dopingproducten. De sleutelfiguur van het Frans-Belgische dopingnetwerk was de vroegere ARD soigneur Freddy Sergant (1942-). De speurders kwamen hem op het spoor toen de Franse oud-renner Laurent Roux (1972-) en zijn broer Fabien (1948-) aan justitie bekenden dat zij verboden producten bij hem aankochten. Ook de Franse renners Eddy Lembo (1980-) en Jean-Marie Vernie (1960-) waren betrokken bij de handel. Bij de arrestaties werden 93 flacons 'pot belge' gevonden.

De wielerfederatie van Guatemala schorste haar coach levenslang, nadat enkele van zijn renners positief hadden getest op EPO tijdens de Vuelta a Guatemala van 2004. De renners zelf kregen mildere straffen: David Calanche (1977-) moest twee maanden naar de kant, Lizandro Ajcú (1982-) en Nery Velásquez (1980-) twee jaar en Abel Jocholá (1978-) een jaar. Buiten de vier Guatemaltesen liepen ook de Columbiaan Federico Muñoz (1963-), de Mexicaan Carlos López González (1981-2018), de Venezolanen Yeisson Delgado (1977-) en Noel Armando Vazquez Mendoza (1976-) en de Spanjaard José Reynaldo Murillo (1982-) tegen de lamp.

Na zijn schorsing won Nery Velásquez in 2009 vier etappes in de Vuelta a Guatemala, maar plaste hij opnieuw positief en dat betekende een levenslange verbanning.

In 2005 betichtte het Franse sportblad l’Equipe Lance Armstrong (1971-) ervan dat hij zich tijdens de Tour de France van 1999 gedopeerd had met EPO. Dat product kon toen nog niet worden opgespoord, maar de afgenomen urinestalen werden voor wetenschappelijk onderzoek ingevroren, meer bepaald om de testen te verbeteren. In 2005 gaven twaalf van die monsters een positief resultaat aan voor EPO, zes ervan zouden toebhoren aan Armstrong. Het Franse weekblad 'Le Journal du Dimanche' meldde dat de andere positieve stalen afkomstig waren van de Spanjaard Manuel Beltrán (1971-), de Deen Bo Hamburger (1970-) en de Columbiaan Joaquim Castelblanco (1969-).

Beltrán testte positief na de eerste rit van de Tour de France 2008. Hij werd twee jaar geschorst, buitengegooid bij Liquigas en moest dat team honderduizend Euro schadevergoeding betalen.

Bo Hamburger werd door CSC in 2001 aan de deur gezet wegens een positieve test na de Waalse Pijl en de Deense Wielerbond riep hem niet meer op voor de nationale ploeg. In november 2007 publiceerde hij het boek ‘Den største pris - en cykelrytters bekendelser’ (De Grootste Prijs – Bekentenis van een wielrenner), waarin hij toegaf dat hij van 1995 tot 1997 EPO en groeihormonen had gebruikt. Midden 2008, was hij in Denemarken betrokken bij een piramidenspel. De tabloid 'Ekstra Bladet' meldde dit na een video-opname waarin duidelijk te zien was hoe Hamburger en een handlanger de videocamera van de journalist trachtten te stelen. Castelblanco werd in 2004 zes maanden geschorst na een positieve test op testosteron in de door hem gewonnen Ronde van Colombia.

De Spanjaard Roberto Heras (1974-) won de afsluitende tijdrit van de Vuelta, maar werd enkele maanden later uit de uitslag geschrapt omdat hij betrapt was op het gebruik van EPO. Begin 2006 kreeg hij daarvoor ook nog eens een schorsing van twee jaar. Eind 2007 kondigde hij zijn afscheid aan. In juni 2011 raakte bekend dat Heras zijn zege van 2005 terugkreeg, omdat een Spaanse Rechtbank oordeelde dat de bloedstalen niet correct werden bewaard en dus geen bewijs konden opleveren. Heras startte daarop een procedure voor schadevergoeding, en in mei 2017 kende het Hooggerechtshof hem een bedrag toe van € 725.000 of de helft van zijn jaarsalaris van 2005.

In maart 2005 tijdens de Ronde van Valladolid werd de Nederlander Erwin Bakker (1979-) betrapt met een te hoge T/E ratio in het bloed, hetgeen wijst op testosterongebruik. Toen men de maand nadien bij een onaangekondigde controle in zijn urine sporen van EPO aantrof, kreeg hij twee jaar schorsing en stuurde zijn team hem de laan uit. Hij kon het echter niet laten en reed wedstrijden onder de naam van zijn broer Jaro. Nadat zijn zege in Duitsland, herkende een journalist hem op de huldigingsfoto, het internationaal sporttribunaal TAS schorste hem daarop levenslang.

De Nederlander Marc Lotz (1973-) kreeg de politie over de vloer en die vond EPO bij die huiszoeking. Tijdens het verhoor verklaarde Lotz dat hij met dat product begonnen was wegens de enorme druk die het team en zijn omgeving hem oplegden.

"Ik wilde meer zijn dan de eeuwige helper. Met medische hulp kon ik misschien winnen... Ik verklap liever niet waar ik het spul haalde, ik wil de jeugd niet op slechte gedachten brengen. Moeilijk is het in ieder geval niet om aan EPO te komen."

Begin oktober 2008 veroordeeld de Rechtbank van Tongeren hem tot een boete van 16.500 Euro en werd hij twee jaar geschorst, waarvan de helft voorwaardelijk.

In 1992 werd Jens Fiedler (1970-) Olympisch sprintkampioen in Barcelona, het jaar nadat hij zich in die discipline tot wereldkampioen had gekroond bij de liefhebbers. In 1993 waagde de Duitser de overstap naar de profs en in 1995 veroverde hij zijn eerste wereldtitel. In 1996 hernieuwde hij zijn Olympische titel in Atlanta en in 1998 en in 1999 won hij de wereldtitel keirin. Op de Spelen van Sydney stelde hij teleur, hij veroverde slechts brons in zowel de sprint als de keirin. De meest spectaculaire medaille won hij nochtans op het WK van 2001 in Antwerpen. Met een halve ronde te gaan kwakte hij tegen het canvas samen met drie van de zes andere keirin finalisten. Met een verhakkeld rijwiel liep hij over de meet en dat leverde hem brons op. Het reglement bepaalt immers dat een renner de meet moet overschrijden met een fiets. Samen met zijn teammaats René Wolff (1978-) en Stefan Nimke (1978-) veroverde hij goud in het sprintnummer per ploeg tijdens de Spelen van 2004 in Athene. Klap op de vuurpijl was echter zijn positieve test op amfetamine tijdens zijn afscheidstournee van 2005 in Manchester.

In 2005 won Álvaro Tardáguila (1975-) uit Uruguay de wielerronde in eigen land. Later dat jaar kreeg hij een schorsing van twee jaar aangesmeerd toen men bij de dopingcontrole na de Great Downer Avenue Bike Race in Milwaukee, Wisconsin sporen van EPO en anabolica vond .

De Belgische wielerbond schorste Ludovic Capelle (1976-) achttien maanden omdat hij een positieve EPO test afleverde na de Gullegem Koerse. Zijn team Landbouwkrediet-Colnago ontsloeg hem op staande voet. Wegens procedurefouten verklaarde de Raad van State de straf later ongeldig, de renner was namelijk niet door lottrekking aangeduid zoals het controleblad vermeldde. In 2006 volgde de vrijspraak door de Disciplinaire Raad van de Vlaamse Gemeenschap, maar in november 2008 zette Capelle een punt achter zijn sportloopbaan.  

In juli 2005 reageerde de Italiaan Fabrizio Guidi (1972-) positief op EPO bij een controle op training. Hij werd twee jaar geschorst en door zijn team Phonak meteen op non-aktief gezet. De contra-expertise de maand nadien leverde echter een negatief resultaat op, waarop zijn schorsing werd opgeheven.

Tijdens de Ronde van Murcia werd de Duitser Danilo Hondo (1974-) op het gebruik van carfedon gepakt, waarop Gerolsteiner hem aan de deur kieperde. Aanvankelijk kreeg hij van de Zwitserse wielerbond slechts een jaar schorsing, omdat men oordeelde dat de gevonden hoeveelheid zo klein was dat ze waarschijnlijk onwetend werd ingenomen. Het WADA ging tegen die uitspraak in beroep en het sportribunaal verdubbelde de straf. Hondo tekende op zijn beurt beroep aan en een Zwitserse rechtbank schorste de uitspraak van het WADA. Na nieuw protest werd overeengekomen dat hij nog tot maart 2006 op non-aktief moest blijven. Tenslotte kreeg hij een nieuwe schorsing die hem tot januari 2008 van de fiets hield. In het kader van de operatie 'Aderlass' bekende Hondo in 2019 dat hij gedurende zijn sportcarrière bloeddoping had gebruikt.  Met die bekentenis tekende hij zijn eigen doodvonnis, want de Zwitserse wielerbond ontsloeg hem op staande voet als coach van het nationale wielerteam.

Nog voor de start van de elfde rit werd de Italiaan Dario Frigo (1973-) uit de Tour de France gekieperd. Bij een grensoverschrijdend onderzoek vond de politie tien dosissen EPO in de auto van zijn vrouw. Het echtpaar werd gearresteerd en in september 2008 veroordeelde de Rechtbank van Albertville hen tot zes maanden cel met uitstel en een boete van € 8.757. Het was overigens niet zijn eerst misstap. Na zijn eindwinsten in Parijs-Nice en de Ronde van Romandië van 2001, was hij goed op weg om ook de Giro d'Italia te winnen, tot de carabinieri diverse dopingproducten aantroffen bij een inval in zijn hotelkamer. Frigo bekende dat de producten van hem waren, maar dat hij ze niet gebruikte, maar ze enkel bijhield  'voor het geval dat'. Frigo moest de Giro verlaten, hij werd door zijn ploeg Fassa Bortolo aan de deur gezet en kreeg van het UCI een half jaar schorsing.

Worstelen

De Turk Harun Dogan (1976-), in 1999 wereldkampioen vrij worstelen in de categorie tot 58 kg, testte tijdens zijn nationaal kampioenschap positief op de anabole steroïde metenolone. Omdat hij op het WK van 2002 al eens twee jaar geschorst werd wegens efedrinegebruik, moest hij nu levenslang naar de kant.

Zwemmen

Ook in het internationale zwemwereldje werd duchtig geëxperimenteerd met verboden producten. Het door de FINA vrijgegeven lijstje loog er niet om.

In 2005 werden de Italiaanse waterpolospeler Emilio Pagani (1973-), de Oekraïnse zwemmer Andrey Oleynik (1993-), de Britse schoonduiker Gary Hunt (1984-), de Franse waterpolospelers Yann Lejuste, Charles Roche, Romain Locher (1986-)en Jérome Cazenave geschorst na een positieve marihuanatest, de Venezolaanse zwemmer Luis Rojas Carpena (1979-) miste drie controles buiten competitie.

De Braziliaanse zwemmer Danilo Carrega de Portugese zwemmer Daniel Pereira, de Griekse zwemster Martha Matsa (1987-) en de Cypriotische zwemmer Alexandros Aresti (1983-) (foto4) werden betrapt op het gebruik van Stanozolol.

De Braziliaanse zwemster Laura Azevedo (1983-) en de de Australische waterpolospeelster Kelly Heuchan (1980-) weigerden een test, de Chinese zwemmer Zhou Jie (1990-) had aan Clenbuterol gezeten, de Duitse waterpolospeler Tobias Kreuzmann (1981-) testte positief op Finasteride, de Griekse waterpolospeler Simos Loukas en de Amerikaanse zwemster Erica Watts op Methylfenidate. de Kazakse zwemmer Oleg Shteinikov (1985-) leverde een positieve Nandrolone plas af, de Franse waterpolospeler Franck Morland had cocaïne gesnoven, de Turkse zwemmer Genco Uçan nam Metenolone en de Griekse zwemster Christina Bethani Acetazolamide, de Portugese zwemster Ana Rodrigues (1994-) (foto4) had het maskeermiddel Canrenone gebruikt, de Russische waterpolospeler Alexander Gaidukov (1974-) werd een jaar geschorst voor het gebruik van Carfedon, de Tsjechische zwemmer Zdenek Frantisak (1986-) en de Spaanse waterpolospeler Javier Cabanas (1984-) gebruikten Efedrine, de IJslandse zwemmer Ari Gunnarsson en de Egyptische zwemster Dina Ibrahim El Saved 19-Norandrosteron, de Poolse zwemmer Lukasz Gazior (1986-), de Franse zwemmer Paul Champalbert (1976-) en de Kazakse zwemmer Vitally Khan (1985-) Cannabis, de Iraanse zwemmer Achkan Sharaf Zadeh Methandienon, de Franse zwemmer Christopher Bach Prednison.

De Spanjaard David Meca (1974-) won de 25km op het WK Open Water, maar werd betrapt op het gebruik van nandrolone, wat hem een jaar schorsing opleverde.