Doping in de sport - 2001

Berekeningen toonden aan dat de prijs van een EPO-behandeling in het wielrennen jaarlijks rond de vijftigduizend Euro per renner lag.

De wereldwijde omzet van doping in alle betroffen disciplines zou op jaarbasis zo'n acht miljard Euro vertegenwoordigen.

In 2001 verschenen de beta blockers op het menu van de golfspelers, deze geneesmiddelen verminderen immers de effecten van adrenaline en vertragen de hartslag.

De Belgische arts Georges Mouton (1948-), ook bekend als ‘Dr Seringue’ (Dokter Spuit), werd wegens illegale drugshandel op 26 september 2001 opgesloten in de gevangenis van Lantin. Het ging om EPO, DHEA, het schildklierhormoon Elthyrone en cortisonepreparaten. Mouton wordt als de beroemdste (of is het meest beruchte) Belgische sportarts beschouwd en maakte lange tijd deel uit van de Société du Tour de France. Hij hield praktijk in Luik, in Brussel en in Madrid.

Tijdens een tv-show onthulde de Deense ex-prof Brian Dalgaard (1972-) in maart 2000 dat minstens dertien Deense renners vaste klant waren bij Mouton. Wat door de betrokkenen uiteraard ontkend werd.

Op pagina 76 van zijn boek 'Prisonnier du Dopage' (Gevangene van de doping) schreef ex-wielrenner Philippe Gaumont (1973-2013) over Mouton het volgende:

“Vrij vlug besefte ik dat hij nergens bang voor is en ik twijfelde er geen moment aan dat hij op zekere dag problemen zou krijgen... Hij verkocht mij een centrifuge, die toen tussen de drie- en vierduizend Belgische Frank kostte... Heel wat renners bezochten hem, vooral Belgen... Telkens ik zijn praktijk in Luik verliet, vertrok ik met een volle karton medicatie, voldoende voor een hele maand. Hij leverde alles, ook creatine en eiwitten voor regeneratie.”

Gaumont vond het niet veilig om met al die geneesmiddelen de grens over te steken en kwam tot het besef dat hij die producten ook kon krijgen zonder arts.

“Om wat EPO, groeihormonen of corticosteroïden te nemen, heeft men geen arts nodig.”

In 1996 en 1998 testte hij positief op Nandrolone, in 1999 werden sporen van amfetamine gevonden in zijn urine. Begin 2004 kwam hij opnieuw in opspraak, ditmaal bekende hij zijn EPO gebruik, waarop zijn ploeg hem ontsloeg en hij zijn carrière beëindigde.

In zijn boek noemde Gaumont nog andere klanten van Mouton. De Marokkaanse atleet Saïd Aouita (1959-) bijvoorbeeld, die op de 3.000m als eerste onder 7min30 dook en de Marokkaanse Belg Mohammed Mourhit (1970-), in 2002 Europees recordhouder op 3.000 en 5.000 meter. In mei 2013 raakte Gaumont in een coma na een hartinfarct, enkele dagen later overleed hij.

In zijn autobiografie uit 2009 beschreef de Franse 1500m loper Fouad Chouki (1978-) hoe hij in 2002 bij Mouton belandde en hoe hij via hem aan EPO geraakte. Zijn trainer Hassan El-Idrissi had hem geadviseerd om de Belgische arts te bezoeken. Mouton stelde hem een bloed-diagnostisch programma op en daarop bouwend schreef hij een uitgebreide hoeveelheid voedingssupplementen en medicamenten voor. Het uiteindelijk doel was om het hormonale evenwicht te herstellen, de stofwisseling te harmoniseren en de tekorten te compenseren. Tijdens de behandelingen kwam ook doping ter sprake en vooral EPO. Fouad Chouki liet zich overhalen. Wat de andere middelen betrof bleef hij echter sceptisch, omdat hij bang was voor mogelijke nevenwerkingen. Langzaam maar zeker maakte de arts hem duidelijk dat zijn concurrenten zich ook dopeerden en dat hij dus niets onrechtvaardigs deed. Mouton leverde de EPO nooit zelf en spoot ze ook nooit zelf in, hij gaf enkel gedetailleerde instructies over de toepassing ervan. In 2003 werd Chouki betrapt op EPO, hoewel hij beweerde dat hij de voorafgaande tien dagen geen EPO meer gekregen had. Volgens Mouton zou er immers geen gevaar bestaan gezien de korte detectiemogelijkheden.

American Football

Darrell Russell (1976-2005) was offensive lineman bij de Oakland Riders en de Washington Redskins in de Amerikaanse National Football League. In 2001 testte hij positief op verboden producten en moest hij vier wedstrijden naar de kant. Kort daarna gebeurde dat een tweede keer en werd hij een jaar geschorst. In 2003 moest hij achttien maanden naar de kant en de zevende overtreding in 2004 leverde hem een levenslange schorsing op. In 2005 stierf hij in de buurt van Los Angeles bij een auto-ongeval.

In november 2001 arresteerde de politie van Louisiana Nate Newton (1961-), offensive lineman bij de Dallas Cowboys en de Carolina Panthers in de Amerikaanse National Football League, nadat men meer dan honderd kilo marihuana in zijn auto vond. Vijf weken later tijdens een controle in Texas had hij 175 kilo van het goedje bij. Voor dit alles werd hij tot dertig maanden cel veroordeeld.

Atletiek

In juli werden de Chinese atleten Liqing Song (1980-), Lili Yin (1979-)  en Yunfeng Lui (1979-) twee jaar geschorst na een positieve test op testosteron. De drie trainden onder de vleugels van de beruchte Ma Junren (1944-),

Ludmila Engquist-Leonowa (1964-), een Zweedse hordenloopster van Russische oorsprong werd in 1993 vier jaar geschorst. Toen in 1995 uitkwam dat haar voormalige echtgenoot en trainer Nikolai Naroschilenko haar zonder haar meeweten steroïden had toegediend, werd de straf opgeheven. In 1999 werd ze geopereerd voor borstkanker, na vier behandelingen stopte ze haar chemokuur omdat die met haar atletiekcarrière kon interfereren. Na drie Olympische deelnames als hordenloopster schakelde ze over op bobslee en bereidde ze zich voor op de Winterspelen van 2002 in Salt Lake City, waar ze als eerste vrouw zowel op winter- als op zomerspelen goud kon winnen. In 2001 werd ze echter betrapt op het gebruik van verboden middelen en kreeg ze twee jaar schorsing. Ze stopte haar sportcarrière en vestigde zich met haar Zweedse man Johan Engquist in Spanje.

Op de Spelen van 1984 in Los Angeles won Raymond Stewart (1965-) zilver met het Jamaicaanse estafetteteam 4 x 100m. Op het WK van 1987 in Rome finishte hij tweede op de 100m en derde met de estafetteploeg 4 x 100m. Na zijn sportieve carrière probeerde hij het als coach, maar in 2001 werd hij levenslang geschorst omdat hij zijn atleten van doping voorzag.

De Zuidafrikaanse kogelstoter Burger Lambrechts (1973-) moest van 2001 tot 2003 vanop de zijlijn toekijken, toen men na het vestigen van een nieuw nationaal record stanozolol vond in zijn urine.

Bobslee

De Let Sandis Prusis (1965-) werd geschorst voor een positieve test op anabole steroïden. Later werd hij bondscoach van zijn land.

Pavle Jovanovic (1977-2020), een Amerikaan van Servische origine, werd in december 2001 betrapt op het gebruik van norandrostenedione. Hij kreeg twee jaar schorsing en miste daardoor de Spelen van Salt Lake City.

Bodybuilding

Nadat hij in de prestigieuze wedstrijd 'Mr. O' tweede was geëindigd plaste de Amerikaan Jay Cutler (1973-) positief op diuretica. In beroep werd zijn schorsing ongedaan gemaakt omdat men niet de juiste procedure gevolgd werd.

Cricket

De Brit  Duncan Spencer (1972-) werd achttien maanden geschorst nadat hij betrapt werd op het gebruik van Nandrolone.

Gewichtheffen

De Chinezen Yang Xuewei en Qiu Xiexion kregen twee jaar schorsing na een positieve dopingtest.

De Let Viktors Šcerbatihs (1974-) waagde zich aan de anabole steroïden en werd door de eigen federatie twee jaar op non-actief geplaatst. Nadien werd hij parlementslid in eigen land.

De Armeen Sergo Chakhoyan (1969-), die Australië vertegenwoordigde op de Goodwill Games in Brisbane, testte positief op anabolica en werd daarvoor twee jaar geschorst. In 2007 was het opnieuw bingo en moest hij levenslang naar de kant.

Moderne vijfkamp

Deniss Cerkovskis (1978-) uit Litouwen, deelnemer aan de moderne vijfkamp op de Spelen van 2000, 2004 en 2008, werd betrapt op het gebruik van anabole steroïden.

Powerliften

Paralympica Sara Abbazova (1976-) uit Azerbijdjan testte positief op anabolica tijdens het WK powerliften in Hongarije en werd twee jaar uitgesloten. Vier jaar later in Athene gebeurde hetzelfde en toen kreeg ze levenslang.

Schansspringen

De Rus Dmitri Vasiljev (1979-) genoot de twijfelachtige eer om als eerste schansspringer op doping te worden betrapt. In zijn urine werd Furomeside gevonden, een diureticum dat andere verboden substanties maskeert. Twee jaar schorsing luidde het verdict en daardoor miste hij de Winterspelen van Salt Lake City.

De Noor Tom Aage Aarnes (1977-) leverde in september 2001 een positieve plas af op amfetamines, waarvoor hij twee jaar schorsing kreeg.

Skiën

De Finse cross-country skiër Harri Tapani Kirvesniemi (1958-) deed 21 jaar aan competitie, haalde zes bronzen medailles op evenveel Olympische Spelen, maar eindigde in mineur toen hij tijdens het WK van 2001 in eigen land op doping werd betrapt samen met andere Finse toppers. Normaal was dat niet uitgekomen als niet één van de Finse begeleiders zijn tas vol met spuiten en verboden producten vergeten had in een tankstation aan de luchthaven van Helsinki. Zes Finnen bekenden het gebruik van EPO of van een product om het gebruik te maskeren. Het teamhoofd en twee begeleidende artsen waren van dit alles op de hoogte en werden ontslaan.

Op dat WK van 2001 in Lahti won Virpi Kuitunen (1976-) zowel de 5km als de 5km achtervolging. Daaraan voegde ze later nog zilver toe op de 4 x 5km. Na afloop bleek dat ze voor die laatste prestatie hydroxyethylzetmeel (HES) had gebruikt, een middel dat het bloedplasma verhoogt en daarvoor op de lijst van verboden middelen stond. Ze moest het zilver inleveren, de twee titels mocht ze houden omdat na die wedstrijden niets werd ontdekt.

Viervoudig wereldkampioen Mika Myllyla (1969-2011), in 1998 nog Olympisch goud op de langste afstand, veroorzaakte een nationaal drama toen hij zijn fans een schriftelijke bekentenis stuurde. De Finse Bond schorste hem twee jaar, maar op 5 juli 2011 trof men Myllylä dood aan in zijn huis, de politie gaf geen details over de omstandigheden maar sloot misdaad uit.

Janne Immonen (1968-) bekende de inname van HES, een bloedplasma expander. Immonen won met het Finse team de 4 x 10 km, maar werd gediskwalificeerd en twee jaar geschorst. Tijdens de rechtszaak verklaarde zijn voormalige coach Kari-Pekka Kyrö (1963-) dat Immonen tijdens zijn carrière ook EPO gebruikte.

Jari Olavi Isometsä (1968-) werd op het WK Nordic Ski gepakt op HES. Hij moest de zilveren medailles inleveren die hij op de 10km en de 10km achtervolging gewonnen had en kreeg twee jaar schorsing aan zijn broek, en daarmee kwam een einde aan zijn skicarrière. In 2013 moest hij zes maanden brommen omdat hij in 2011 zijn dopinggebruik uit de jaren 1990 onder ede had ontkend.

Milla Saari (1975-) had zich eveneens van HES bediend, moest het zilver van de 4 x 5 km inleveren en werd eveneens twee jaar geschorst.

“Sneeuwwitje openbaarde zich als minder dan ongerept," blokletterde de grootste Finse krant ‘Helsingin Sanomat’ en het editoriaal vervolgde: “We waren eraan gewend om Chinese zwemmers en Bulgaarse gewichtheffers uit te lachen, de Finse skiërs bevinden zich nu in datzelfde schuitje.”

“Iedereen voelt zich verraden,” zei Suvi Linden (1962-), de Finse Minister van Cultuur en Sport, “iedereen die zich over de successen van het team verheugde, voelt zich nu bedrogen.”

Tennis

Wegens dopinggebruik werd de Argentijn Juan Ignacio Chela (1979-) drie maanden geschorst en uit de top 500 ranking gegooid. Hij verloor alle gewonnen punten van dat jaar, bovendien moest hij de 8.550 dollar die hij het jaar voordien op de Tennis Masters Series van Cincinnati verdiend had, terugstorten omdat hij daar positief testte op methyltestosteron.

De Argentijn Guillermo Coria (1982-) moest zeven maanden naar de kant na een positieve test op nandrolone.

Turnen

Op het WK ritmische gymnastiek veroverde Alina Kabaeva (1983-) goud met de bal, de kegels en het springtouw. Toen uitkwam dat ze aan de Furomeside had gezeten, moest ze de kleinoden inleveren en kreeg ze een jaar schorsing. In 2004 stond ze er echter terug met Olympisch goud in Athene. Plots bleek dat ze het vriendinnetje was van Vladimir Poetin (1952-) en ze werd zelfs voor het Russisch parlement verkozen. Huwelijksberichten doken op, maar die werden door Poetin de kop ingedrukt.

Maar ook Irina Tchachina (1982-) bleek bediend te hebben van Furomeside. Het goud van de hoepel en het allround nummer moest ze inleveren en ook zij mocht één jaartje vanop de zijlijn toekijken. Net als vriendinnetje Kabaeva kwam ook zij terug met zilver in Athene.

Voetbal

Twee 17-jarige voetballers uit het Zweedse Hudiksvall werden op het gebruik van Nandrolone betrapt, ze hadden die gewoon via het internet gekocht.

De Portugees Fernando Couto (1969-) testte positief op Nandrolone en werd hiervoor vijf maanden geschorst.

Na de kwalificatiewedstrijd voor het WK tegen Kameroen testte de Zambiaan Rotson Kilambe (1978-) positief op cannabis, waarop de FIFA hem zes maanden spelverbod oplegde. Daarmee genoot Kilambe de twijfelachtige eer dat hij de eerste Afrikaanse speler was die positief testte.

De Nederlander Edgar Davids (1973-), middenvelder bij Juventus, werd op het gebruik van Nandrolone betrapt. Het Italiaanse anti-dopingcomité CONI vroeg acht maanden schorsing en een boete van 1,2 miljoen Euro en Davids zou zich na zijn schorsing zes maanden lang aan gerandomiseerde testen moeten onderwerpen.

In totaal werden negen spelers uit de Italiaanse hoogste divisie betrapt.

Een andere Nederlander die een positief plasje afleverde op Nandrolone was Lazlo Roma speler Jaap Stam (1972-), die vijf maanden schorsing aan zijn broek kreeg.

Nog een Nederlandse zondaar was de bij Barcelona actieve Frank de Boer (1970-). de Nandrolone leverde hem een schorsing op van zes maanden. Als excuus haalde hij aan dat hij zijn dochtertje had ingesmeerd met zalf.

De Italianen Cristian Bucchi (1977-) en Salvatore Monaco (1972-) werden door hun club A.C. Perugia Calcio zestien maanden geschorst nadat ze gepakt werden op nandrolone.

Ibrahim Tanko (1977-), een Ghanese spits die vijftien jaar bij Borussia Dortmund speelde en daarna verkaste naar SC Freiburg, testte positief op tetrahydrocannabinol of cannabis.

De Spanjaard Josep Guardiola (1971-) van het Italiaanse Brescia Calcio vloog met zijn nandrolone-gebruik zelfs tweemaal tegen de lamp en werd hiervoor vijf maanden geschorst. Later werd hij de succesvole trainer van FC Barcelona, Bayern München en Manchester City.

Wielrennen

Het wetenschappelijk tijdschrift Neurology publiceerde een artikel over een 26-jarige Spaanse renner die last had van hevige hoofdpijn. Toen bleek dat het een hersentrombose was, gaf de renner toe dat hij EPO gebruikte in combinatie met groeihormonen en hoge dosissen vitamine A. De publicerende artsen wezen erop dat de mix cruciaal was voor het ontstaan van trombose en eisten verder onderzoek.

Nadat de Italiaanse politie op 3 juni dopingproducten aantrof in de mobilhome van de Italiaanse renner Ivan Gotti (1969-), doorzocht ze in de nacht van 6 op 7 juni alle hotelkamers van de deelnemende teams aan de Giro d'Italia. Bij zeventig personen werden verboden producten gevonden, slechts twee ploegen hadden niets te verbergen. Hierop schorste de Italiaanse ploeg Liquigas-Pata vijf van haar renners. Uiteindelijk werden 51 personen voor de Rechtbank van Padua gedaagd en een jaartje later werden er twaalf veroordeeld.

In Padua arresteerde de politie twee dopinghandelaars, die rond het Gardameer grote hoeveelheden verboden producten leverden aan amateur-wielrenners. Vrij spoedig kwam de Italiaanse profrenner Antonio Varriale (1974-) het beschuldigdenlijstje aanvullen en ook hij werd aangehouden. Een ander bendelid was politie-agent Armando Marzano (1970-), die bekende dat hij doping had geleverd aan Varriale en diens ploegmaat Filippo Perfetto (1976-).

De Nederlandse sportbestuurder Cees Priem (1950-), zijn landgenoot en verzorger Jan Moors (1952-2020) en de Russische sportarts Andrei Mikhailov van het TVM-team, werden door de Rechtbank van Reims in staat van beschuldiging gesteld wegens het ‘overtreden van de wetten op giftige stoffen’. In 1998, bij een controle van de TVM auto aan de péage van Courcy, had de Franse douane een ijsemmer met meer dan honderd ampullen EPO gevonden plus een hele rits andere verboden middelen. De wagen was op de terugweg van de Ronde van Murcia. Volgens de Russische ploegarts Mikhailov was de EPO bestemd voor nierpatiëntjes van een kinderziekenhuis van Moskou. Priem werd veroordeeld tot achttien maanden gevangenis en een boete van tachtigduizend Zwitserse Frank (= 50.000 Euro), Moors kreeg zes maanden en 1.400 Euro boete en Mikhailov twaalf maanden en tienduizend Euro. De gevangenisstraffen waren voorwaardelijk. In 2000 ging de Russische arts bij de Belgische ploeg Collstrop aan de slag, in 2001 verhuisde hij naar Lotto-Adecco, vervolgens naar Unibet.com, Katusha en tenslotte naar Astana. Zestien jaar na de bewust Tour de Dopage, in 2014, werden Moors, Priem en Michailov vrijgepleit door de oud-renners Bart Voskamp en Jeroen Blijlevens. Beide oud-renners van TVM bekenden in het programma Andere Tijden Sport betrokken te zijn geweest bij transport van epo. Volgens het tweetal hadden Priem en Moors geen weet van de 104 ampullen epo die vanuit Spanje naar Nederland werden vervoerd en wisten zij ook niks van het epo-gebruik. Moors zei als reactie dat hij geen rancune koesterde. Maar zestien jaar werden Prtiem, Moors, en Michailov door de oud-renners Bart Voskamp (1968-) en Jeroen Blijlevens (1971-). Beide Nederlanders bekenden in het programma 'Andere Tijden Sport' dat zij betrokken waren bij dat transport van EPO en dat Priem en Moors geen weet hadden van de 104 ampullen EPO die vanuit Spanje naar Nederland werden vervoerd.

Als voornaamste leverancier van de ‘pot Belge’ aan liefhebber-wielrenners veroordeelde de Rechtbank van Poitiers de Franse oud-renner Patrick Charron (1987-) tot drie jaar gevangenis en een boete van 150.000 Franse Frank (= 22.500 Euro).

Na het WK wielrennen in Portugal leverde de Zweed Niklas Axelsson (1972-) een positieve EPO plas af en daarvoor werd hij twee jaar uitgesloten. In september 2009 betrapte men hem opnieuw. De Zweedse wielerbond legde hem een levenslange schorsing op.

De Pool Marcin Gebka (1974-) werd uit de Vredeskoers gezet nadat men bij een dopingtest een te hoog hematocrietgehalte ontdekte.

Ook ploegmaat en landgenoot Piotr Przydzial (1974-) had te hoge hematocrietwaarden, waardoor hij huiswaarts werd gestuurd. Het jaar nadien testte hij positief op EPO en kreeg hij acht maanden schorsing, maar toen hij in 2005 opnieuw werd betrapt op EPO kostte hem dat twee jaar.

De Tsjech Ondrej Sosenka (1975-) was de derde renner uit de Poolse CCC Mat ploeg die wegens een te hoog hematocriet naar huis moest. In 2008 werd hij opnieuw betrapt, dit keer op het gebruik van methamfetamine.

Ook de Duitser Björn Glasner (1973-) mocht in de Vredeskoers 2001 de valiezen pakken na een te hoog hematocrietgehalte.

De Deen Bo Hamburger (1970-) testte positief op EPO, maar ontkende in alle toonaarden dat hij dat product kreeg ingespoten. In november 2007 publiceerde hij het boek ‘Den største pris - en cykelrytters bekendelser’ 'De hoogste prijs - Bekentenissen van een wielrenner), waarin hij toegaf dat hij tussen 1995 en 1997 EPO gebruikte.

“In het midden van de jaren negentig maakte doping deel uit van het wielrennen en het alternatief was ofwel stoppen met wielrennen ofwel doen zoals de anderen.”

De Zwitser Roland Meier (1967-) testte positief op EPO na de Waalse Pijl en kreeg daarvoor acht maanden schorsing. Drie jaar voordien had hij een interview gegeven aan het Franse tijdschrift 'Le Vélo', waarin hij op de vraag of hij een uitweg uit het 'doping-moeras' zag onomwonden had verklaard:

"We mogen ons geen illusies maken, op dit hoog niveau kan doping niet uitgesloten worden. Steeds opnieuw duiken er middeltjes op die men op dat ogenblik nog niet kan opsporen... Zelf heb ik niets te verbergen en daarom heb ik dus geen angst om ooit gecontroleerd te worden. Wel sta ik erop dat ik iedere avond een infuus met suiker en vitaminen krijg. Want zonder dat kan je onmogelijk herstellen van deze ontberingen."

De Amerikaanse baanrenster Tammy Thomas (1970-) testte positief op Norbolethone en omdat het niet haar eerste positieve test was werd ze levenslang geschorst.

De Amerikaanse Brooke Blackwelder (1965-) kreeg acht maanden schorsing nadat ze positief plaste op 19-noradrosteron na de Women's Challenge Race van Idaho.

Een reeks dopingschandalen overschaduwden de Giro d'Italia van 2001. Na de achttiende etappe doorzochten zo’n tweehonderd politieagenten in San Remo de hotelkamers van twintig teams en namen ze een grote verscheidenheid verboden stoffen in beslag. Waarop de organisatoren besloten om de etappe uit de uitslag te schrappen.

Na zijn winst in Parijs-Nice en de Ronde van Lombardije was de Italiaan Dario Frigo (1973-) goed op weg om ook de Giro d’Italia van 2001 op zijn naam te schrijven. Maar bij de inval vonden de Italiaanse carabinieri heel wat verboden producten in zijn kamer. Hiervoor werd hij uit de rittenwedstrijd gezet, gooide zijn ploeg hem buiten en kreeg hij vijf maanden schorsing. Frigo beweerde dat hij de spullen niet gebruikte, maar ze slechts had meegebracht omdat hij dat 'spannend' vond.

"Verboden spullen vervoeren is een van mijn zwaktes," vertelde hij doodleuk.

Na zijn schorsing kwam hij terug en won hij opnieuw de Ronde van Romandië, evenals het Kampioenschap van Zürich, enkele etappes in de Tour de France en Parijs-Nice, bovendien kroonde hij zich tot Italiaans kampioen tijdrijden. Zijn vroegere werkgever kreeg spijt van zijn ontslag en nam hem terug in dienst. Na een paar nieuwe successen dook zijn naam weer op in de dopingonderzoeken van de Italiaanse justitie. Tijdens de Tour de France van 2005 vond men EPO in de auto van Frigo’s vrouw, die prompt gearresteerd werd. Maar ook Frigo kreeg de handboeien om, waardoor hij noodgedwongen de Ronde moest verlaten.

Pascal Hervé (1964-) was in 1998 een van de sleutelfiguren in de Festina affaire, in 2000 tijdens het daaraan verbonden proces hield hij samen met boezemvriend Richard Virenque (1969-) zijn onschuld staande, hoewel de rest van de ploeg bekend had. In juni 2001 betrapte men hem op het gebruik van EPO na de zestiende etappe van de Giro d’Italia.

Ook de Italiaan Riccardo Forconi (1970-) testte positief op bloeddoping en EPO en werd uit de wedstrijd verbannen.

In de hotelkamer van Marco Pantani (1970-2004) werd een insulinespuit gevonden en dat kostte de Italiaan zes maanden schorsing, die in beroep vernietigd werd.

De Amerikaan Kirk O'Bee (1977-) kreeg een jaar schorsing toen men ontdekte dat hij testosteron had gebruikt. In 2010 werd hij levenslang geschorst na een tweede overtreding.

De Duitse baanrenner Guido Fulst (1970-), goud in de ploegenachtervolging op de Spelen van 1992 in Barcelona, kreeg een schorsing aan zijn broek wegens caffeïnegebruik en moest tweeduizend Zwitserse Frank boete betalen.

De Oostenrijker Jochen Summer (1977-) kreeg drie maanden schorsing nadat men Phentermine vond in zijn urine.

Zwemmen

Nauris Pundors (1983-) uit Litouwen werd tijdens het EK zwemmen voor junioren betrapt op het gebruik van anabole steroïden en daarvoor vier jaar geschorst.

De internationale zwemfederatie FINA publiceerde haar lijst van dopingzondaars uit 2001.

• Vier jaar schorsing voor de Chinese zwemster Tang Ninsha voor het gebruik van methandienon en voor de Amerikaanse zwemmer Michael F. Picotte (1972-) voor het weigeren van een test.
• Achttien maanden voor de Mexicaanse zwemmer Juan Jose Veloz (1982-) en de Venozolaanse zwemmer Miguel Juarez voor nadrolone.
• Een jaar schorsing voor de Cypriotische zwemmer Elais Christoforou voor efedrine.
• Acht maanden voor de Italiaanse zwemmer Simon Pietro Di Santos en de Kroatische waterpolospeler Viseslav Saric (1977-) voor cannabis.
• Zes maanden voor de Franse waterpolospeler Sébastien Louveau (1979-) voor cannabis, de Syrische zwemster Maralla Roudayna voor efedrine en de Chinese zwemster Ying Shang (1978-) voor clenbuterol.
• Vier maanden voor zwemmer Boris Loncaric (1989-) uit Kroatië voor methylhexaneamine.
• Drie maanden voor de Spaanse zwemmer Ismael Garcia Bravo voor efedrine, voor de Spaanse waterpolospeler Daniel Moro Fernandez (1973-) en de Belgische waterpolospeler Ben Dietvorst (1983-) voor cannabis.
• Twee maanden voor de Amerikaanse schoonduiker Matt Bricker (1979-) voor efedrine.