Doping in de sport - 1987

In de late jaren 1980 werd in de Verenigde Staten het gebruik van anabole steroïden ook gemeld in het Universitaire baseball, basketbal, atletiek en worstelen.

Tijdens de Pan-Amerikaanse Spelen in Indianapolis werd in de urine van heel wat atleten voor het eerst probenecide gevonden. Probenicide is een geneesmidddel tegen jicht dat gebruikt wordt om het misbruik van anabolica te maskeren. In 1988 werd het toegevoegd aan de lijst van verboden middelen.

In oktober 1987 hield de FBI een razzia in Santa Clara, Californië, waarbij twee vrachtwagens met anabolica in beslag werden genomen, samen met een labo voor de vervaardiging ervan, twee depots en een volledig klantenbestand. Er werden ook vijf daders gearresteerd; sportarts John Perzik (1938-), krachttrainer Steven Coons samen met zijn vrouw Caroline, trainer Jeffrey Feliciano en hulpje Charles Lewis Silcox. De buit vertegenwoordigde 1,6 miljoen Dollar en op de etiketten stond vermeld 'East German Drugs' 'Made in East Germany'

American Football

Lawrence Taylor (1959-) speelde linebacker bij de New York Giants in de National Football League. Hij had een controversiële levensstijl en bekende dat hij vanaf zijn tweede jaar in de NFL-competitie cocaïne gebruikte en overmatig dronk. In 1988 werd hij dertig dagen geschorst nadat hij een tweede keer betrapt werd, waarop hij zijn sportloopbaan stopte. Na zijn sportieve carrière ging het van kwaad naar erger en belandde hij drie keer in de gevangenis. Hij verschanste zich met andere gebruikers in zijn huis en sloot de ramen af met lakens. Dagelijks joeg hij er voor duizenden dollars drugs door. In 2011 werd hij veroordeeld voor sexueel misbruik van een 16-jarig meisje.

Atletiek

De Amerikaanse speerwerper Tom Petranoff (1958-) bekende het gebruik van anabolica:

"Mijn wereldrecord dank ik aan anabolica, zonder hen had ik nooit verder  geworpen dan 67m. Ik probeerde enkele maanden om er geen te nemen, maar mijn prestaties zakten dramatisch. Daarna ben ik er terug aan begonnen en won ik zestig wedstrijden op rij."

Op 8 april 1987 voelde de West Duitse kogelstootster Birgit Dressel (1960-1987) tijdens het trainen pijn in haar linker heup en bil. Haar sportarts, een orthopedisch chirurg, spoot haar het verdovend middel Xylon in en de ontstekinsgremmer Voltaren. De volgende middag was de pijn heviger, waarop de arts haar twee hogere doses Voltaren toediende en Baralgin, een pijnstiller op basis van dipyrone. Indien de pijn aanhield moest ze de bloedplaatjesremmer Godamed en het kalmerend middel Tranquase-5 (diazepam) slikken en de pijnstillende zetpillen Optipyrin (paracetamol met codeïne) opsteken. Omdat de pijn steeds maar verergerde, slikte ze vijftien tabletten Godamed en raadpleegde ze twee andere artsen, die haar een ijsbad voorschreven samen met aspirine en heparine. In de ochtend van 10 april werd ze met spoed opgenomen in het Universitaire Ziekenhuis van Mainz. Omdat men nierkolieken vermoedde, gaven twee andere artsen haar intraveneuze Buscopan. Die namiddag verhuisde ze naar de spoedafdeling waar vier andere artsen een dwarslaesie vermoedden. Toen Dressel klaagde over grote dorst en haar lippen en nagels blauw kleurden, verschenen drie andere artsen op het toneel. Toen haar hartritme en ademhaling versnelden, werden twee neurologen bijgeroepen. Zeven artsen zagen toe hoe Birgit Dressel haar armen bewoog en voor de laatste keer de ogen opende. Ze kreeg een zuurstofmasker opgezet en werd naar intensieve zorgen gebracht, waar voor het eerst een correcte diagnose werd gesteld: een toxische reactie. Om haar acidotisch metabolisme in orde te krijgen kreeg ze vier bloedtransfusies, hoge doses endogene hormonen en bicarbonaat. Het mocht niet baten, Birgit Dressel stierf drie uur na haar opname op intensieve zorgen. Bij het vaststellen van de doodsoorzaak merkte men dat Armin Klumper (1935-2019), professor Sportgeneeskunde in Freiburg, haar op zestien maanden tijd zo'n vierhonderd keer vijftien verschillende geneesmiddelen had ingespoten, met inbegrip van dierlijke celpreparaten, wat tot voortdurende immuunreacties van haar lichaam leidde. Bovendien nam Dressel twintig verschillende geneesmiddelen, voorgeschreven door drie verschillende artsen en slikte ze wekelijks de maximale dosis van zes tabletten van het anabolicum Stromba. Na dit alles emigreerde Klumper naar Zuid Afrika.

De Noorse kogelstoter Lars Arvid Nilsen (1965-) werd in 1987 twee jaar geschorst omdat men bij een controle het gebruik van Probenecid en anabole steroïden had gevonden. Na een tweede inbreuk in 1992 kreeg hij een levenslange schorsing.

Tijdens een trainingskamp in de Verenigde Staten werden de Noorse kogelstoters Trond Ulleberg (1962-), Arne Pedersen (1961-), Jan Sagedal (1960-), Kåre Sagedal (1960-2012) en Lars Arvid Nilsen (1965-) bij een controle buiten competitie betrapt op het gebruik van Probenecide. Bij Nilsen werden ook anabole steroïden gevonden. De vijf werden geschorst.

De Duitse kogelstoter Ralf Reichenbach (1950-1998) bekende het gebruik van anabolica, maar meldde ook dat men zonder die producten helemaal niet meer in het stuk voorkwam. Op 48-jarige leeftijd stierf hij aan hartfalen, volgens ingewijden was het dopinggebruik daarvan de oorzaak.

Op het WK in Rome eindigde de Zwitserse Sandra Gasser (1962-) als derde in de finale van de 1.500m. Omdat ze nadien betrapt werd op het gebruik van testosteron moest ze het brons inleveren en twee jaar aan de kant blijven.

Bodybuilding

De Amerikaanse bodybuilder Dan Duchaine (1952-2000) kreeg de bijnaam 'the steroid guru'. In verschillende TV-shows verdedigde hij het gebruik van prestatiebevorderende middelen en de Amerikaanse sportjournalist Shaun Assael (1962-) noemde hem ‘a founding father of the steroid movement’. In 1977 was hij met bodybuilding begonnen als student. Omdat hij zichzelf een ‘miserable bodybuilder’ vond startte hij met anabole steroïden, die hij van zijn huisarts kreeg voorgeschreven. Nadien verkocht hij ze zelf, eerst haalde hij ze in Mexico maar later richtte hij in het Mexicaanse Tijuana het bedrijf Laboratories Milano op, dat uitgroeide tot de grootste illegale steroïdenfabriek van dat ogenblik. Medio 1987 werd Duchaine opgepakt en aangeklaagd. Hij pleitte schuldig en werd veroordeeld tot drie jaar gevangenis met een bijkomende proefperiode van vijf jaar. Na tien maanden kwam hij echter vrij. In 1988 verdeelde hij Clenbuterol bij bodybuilders, maar introduceerde hij ook 2,4-dinitrofenol (DNP). In 1991 ontmoette hij een vriend die gamma-hydroxyboterzuur (GHB) verkocht en ging hij met hem samenwerken. Een van hun klanten was echter een undercover FDA-agent en Duchaine werd een tweede keer veroordeeld, opnieuw tot drie jaar. Nadat hij in 1992 vervroegd vrijkwam schreef hij de colum ‘Ask the Guru’ in het tijdschrift 'Muscle Media 2000' en publiceerde hij meerdere boeken in de Underground Steroid Handbook series, waarbij hij zichzelf als Human Performance Theorist bestempelde. Zijn vriendin Shelley vond hem in januari 2000 levensloos in zijn appartement. Als doodsoorzaak werd verwikkelingen als gevolg van polycysteuse nieren opgegeven.

Skiën

Kerry Lynch (1957-), een Amerikaanse skiër in de Noorse Combinatie, werd in 1987 bekend door zijn dopingschandaal tijdens de FIS Nordic World Ski Championships in Oberstdorf, waar hij en zijn coach Jim Page (1941-) een illegale bloedtransfusie toepasten. In de 15km eindigde Lynch tweede achter de Noor Torbjørn Løkken (1963-), maar hij moest het zilver inleveren toen hij het schandaal bekende. Hij kreeg een levenslange schorsing, die in beroep herleid werd tot twee jaar. Verbazend genoeg werd hij nadien benoemd tot Managing Director van Sports Performance, een onderafdeling van het Amerikaanse Olympisch Comité.

Voetbal

Harald Schumacher (1954-), de doelman van 1. FC Köln en van het Duitse elftal, publiceerde zijn autobiografie 'Anpfiff', waarin hij openlijk over doping sprak.

"Elke middag slikten we massaal veel tabletten: ijzer, magnesium, vitamine B, vitamine E, een paar hormonen. Buiten de tabletten regende het spuiten, Professor Heinz Liesen heeft er zelf meer dan drieduizend gespoten. Daarin zat alles wat mogelijk was: plantenextracten voor de versterking van het afweersysteem, hoge dosissen vitamine C en B12, extract van bijenhoning om het hart en de bloedsomloop te ondersteunen, extract van kalfsbloed (Actovegin) voor de effecten op grote hoogte en tabletten vitamine E. ... Het slikken van die verdomde slaaptabletten weigerde ik. Er waren bij ons amateurspelers die neervielen op het veld, hartfalen heette dat dan. Maar er was meer. Ik dacht, dat kan niet waar zijn! Wat gebeurt hier? Dat was mijn motivatie om het boek te schrijven."

Reden genoeg voor de Duitse voetbalbond om hem nooit meer op te roepen voor 'Die Mannschaft' en 1. FC Köln verbrak zijn contract.

Oud-international en ex-bondstrainer Berti Vogts (1946-) noemde Schumacher een nestbevuiler en beweerde dat hij nooit iemand doping zag gebruiken.

Maar een andere ex-internationaal Paul Breitner (1951-) floot Vogts meteen terug:

"Dat kan Berti niet menen, in de loop van zijn lange carrière moet hij met doping in aanraking zijn gekomen. Het is nu eenmaal een onderwerp in de Bundesliga, bij iedereen. Ofwel doen de profs het zelf, ofwel bemerken ze het bij medespelers of tegenstanders."

Ook oud-international Pierre Littbarski (1960-) bekende in 'France Football' het gebruik van Captagon.

"Plots gingen alle waarschuwingslichten aan. Ik voelde me een dolgedraaide wielrenner, ik wist dat ik ervan kon sterven."

In het magazine 'Sport 80' verklapte de bij Udinese spelende Braziliaan Zico (1953-) hoe Italiaanse voetballers door het uitwisselen van urine positieve dopingcontroles ontliepen. Bij zo'n controle had hijzelf de urine van zoontje ingeleverd. Maar hij vermeldde er bij dat het er in de Braziliaanse competitie op dezelfde wijze aan toe ging.

"Als iemand niet wilde urineren of het niet kon, deed een andere speler het voor hem. Het kwam zelfs voor dat men de tegenstrevers om hulp vroeg."

Wielrennen

Omdat EPO het bloed verdikt, stierven heel wat jonge renners na het gebruik van het spul.

Tijdens een controle testte de Deense wielrenner Kim Andersen (1958-) opnieuw positief en werd hij levenslang geschorst. In beroep werd de schorsing verminderd tot een jaar. In 1992 was het echter opnieuw bingo, waarop de ploegleiding hem ontsloeg.

Na de twaalfde rit van de Tour de France werd de Italiaanse renner Silvio Contini (1958-) betrapt op het gebruik van testosteron. Als enige sanctie verwees men hem naar de laatste plaats van de rituitslag.

Isabelle Nicoloso (1961-) was twintig jaar lang een van de beste sprintsters op de baan. In dat nummer werd ze negen keer Frans kampioene maar ze won ook titels in achtervolging en puntenkoers. In 1985 kroonde ze zich in het Italiaanse Bassano del Grappa  tot wereldkampioene, maar het jaar nadien werd ze betrapt op het gebruik van stimulerende middelen, waarvoor ze zes maanden schorsing kreeg en een geldboete van duizend Franse Frank. Ze trouwde met de verpleger Jean-Yves Verger (1956-), die in 2003 in de zogenoemde 'Béon-Affaire' tot drie jaar cel werd veroordeeld voor het verhandelen van de 'Pot Belge'.

Zwemmen

Zoals iedere dag gaf Wolfgang Richter (1937-) training aan de 12- tot 14-jarige meisjes in het zwembad van ASK Potsdam, toen sportarts Jochen Neubauer (1952-) hem vroeg om even mee te komen naar kamertje 131. Neubauer legde een gesloten enveloppe op tafel en zei:

"Let even op, hier steken een paar pillen in. Praat hierover met niemand en geef iedere dag een halve tablet aan de zwemmertjes die naar het EK gaan. Je zult zien, dit komt goed."

In de enveloppe zaten 12 blauwe pillen van 4mm lang, waarvan Richter twaalf dagen lang een halfje moest geven aan twee zwemstertjes en dat liefst zonder dat ze het konden merken. Hij loste ze dan ook op in water en mengde ze in het 'vitaminepreparaat' van druivensuiker, citroenen, ijzer en calium-magnesium, dat zijn pupillen na ieder training moesten drinken. Toen hij Neubauer vroeg wat er juist inzat antwoordde die geïriiteerd

"Dat verklaar ik je later wel."

De arts vermeldde wel dat de meisjes een beetje 'grappiger' zouden worden door de tabletten en als iemand over spanningen zou klagen, moest hij de inname gewoon een dagje overslaan. De resultaten waren duidelijk merkbaar bij de twee pupillen, ondanks ze pas 13 jaar waren werden Grit Müller (1972-) en Diana Block (1972-) uitgestuurd naar het EK in Rome. Müller was zelfs zo sterk dat ze overtuigend de 800m vrije slag won, twee dagen nadat ze brons had gehaald op de 400m vrije slag en 400m wisselslag, toch ook twee loodzware nummers. Het succes leverde Wolfgang Richter de job van nationale hoofdtrainer op voor de jeugd. Zo moest hij buiten Grit Müller en Diana Block ook Katrin Gronau, Heide Grein, Corinna Meyer, Franziska Zietemann en Andrea Koch voorbereiden op de Olympische Spelen van 1988 inSeoul