Doping in de sport - 1979

American Football

Thomas 'Hollywood' Henderson (1953-) speelde linebacker bij de Dallas Cowboys in de American National Football League, maar zijn vernietigende levenstijl vol drugs en alcohol zorgde ervoor dat hij slechts vijf jaar meekon. Tijdens de meeste wedstrijden snoof hij vloeibare cocaïne uit de inhalator die in zijn broek verborgen zat. In november 1983 werd hij gearresteerd omdat hij cocaine rookte met twee jonge meisjes. Men beschuldigde hem zelfs ervan dat hij ze met een geweer bedreigd had en een van hen sexueel misbruikt had. Hiervoor kreeg hij 28 maanden gevangenisstraf en moest hij acht maanden in behandeling. In 2000 kwam hij opnieuw in het nieuws toen hij de Texaanse lottopot van 28 miljoen dollar won en met dat geld startte hij een een liefdadigheidsorganisatie.

Atletiek

Na de 1.500m op de Balkanspelen van 1979 testte de Roemeense Natalia Marasescu (1952-) positief op anabole steroïden en werd ze hiervoor achttien maanden geschorst. Omdat haar straf nadien verminderd werd naar acht maanden, kon ze het jaar nadien toch deelnemeen aan de Olympische Spelen van Moskou.

De Duitse tienkamper Holger Schmidt (1957-) wisselde in 1979 van Gießen naar Wattenscheid, omdat hem beloofd werd dat hij met de komst van de naar het Westen gevluchte DDR-trainer Peter Hunold twee- tot driehonderd punten meer zou scoren. Met zulk puntentotaal behoorde hij bij de top vijf van de wereld. Schmidt had de indruk dat er bij Wattenscheid al heel veel met dopingproducten geëxperimenteerd werd.

"Officieel nam niemand iets, dat was duidelijk, en het was zelfs de officiële houding van het bestuur. Ik herinner me echter dat ik werd uitgestuurd naar de Europacup voor clubs in Madrid, waar ik als voorbereiding van een tienkamp deelnam aan de 110m horden. Toen ik de clubleiding erop attendeerde dat ik midden in een anabolicakuur zat, antwoordde men mij dat ik gerust kon meegaan, omdat er geen controle zou zijn. De atleten gingen er heel open om met doping, ze wisselden onderling zelfs aanbevelingen uit over doseringen. We reden kilometers ver om spuiten te halen, soms kregen we er dertig tot veertig per behandeling. Het enige wat enorm belangrijk was om niet gepakt te worden, was dat je veertien dagen voor een wedstrijd moest stoppen met anabolica. Maar niemand wees ons op de gevaarlijke nevenwerkingen"

Voetbal

De UEFA besliste om tijdens internationale wedstrijden op doping te testen.

In juli 1979 en na 194 Bundesliga wedstrijden verliet de Deen Per Røntved (1949-) Werder Bremen. Terug in Denemarken publiceerde hij het boek 'Die Kehrseite', waarin hij aanhaalde dat enkele spelers van Werder Bremen constant doping gebruikten. Die kregen ze niet van de teamarts, maar gingen ze elders kopen.

Wielrennen

Na de dertiende rit van de Tour de France 1979 testte de Italiaan Giovanni Battaglin (1951-) positief toen hij de bolletjestrui droeg als leider van het bergklassement. Hij kreeg tien minuten straftijd, verloor de punten die hij in die dertiende rit had verdiend en kreeg ook nog eens tien strafpunten afgetrokken in het bergklassement. Toch won Battaglin het bergklassement bij aankomst in Parijs.

In diezelfde Tour testten ook de Belg Frans Van Looy (1950-2019) en de Fransman Gilbert Chaumaz (1953-) positief.

Na die Tour de France bleek dat ook Joop Zoetemelk (1946-) aan de doping had gezeten, iets wat hij later bekende. De Nederlander kreeg tien minuten straftijd maar behield ondanks alles toch zijn tweede plaats in het eindklassement.

Zwemmen

Tijdens de Olympiade van 1972 in München won DDR-zwemster Renate Vogel (1955-) de zilveren medaille op de 200m schoolslag. Toen ze op het EK van 1974 als torenhoge favoriete geklopt werd door de West Duitse Christel Justen (1957-2005), behandelden de Oost Duitse sportfunctionarissen haar als een 'loser'. Voor haar reden genoeg om naar het Westen te vluchten. Met een vals paspoort en het geld van vrienden stapte ze in 1979, na een vakantie in Boedapest, met een valse identiteit op het vliegtuig naar München. In het Westen gaf ze heel wat interviews aan de internationale media, waarin ze de talentenjacht en de daarbijhorende en systematisch gebruikte dopingpraktijken van de DDR uit de doeken deed. De Oost Duitse authoriteiten reageerden met bedreigingen en wraakacties, in zoverre dat ze na een mislukte moordaanslag zelfs persoonlijke lijfwachten kreeg.

"Wij waren proefkonijnen. Onder de dekmantel UM of Unterstützende Mittel gaven de trainer en de artsen ons zonder dat wij het wisten anabolica en andere stimulantia, die zij omschreven als vitaminen."