Anekdotes uit de sportgeneeskunde - Suzanne Johnson en Neil Gordon

Voor de de tiende editie van het Limburgs Congres voor Sportgeneeskunde nodigde ik twee prominente figuren van de Cooper Clinic uit Dallas uit.
Dokter Suzanne Johnson was in die wereldberoemde sportkliniek verantwoordelijk voor ‘continuing physical education’ en zou een praktische aerobic demonstratie komen geven plus de spreekbeurt ‘Stretching: schema's en praktische oefeningen’.
De tweede spreker was Dokter Neil Gordon, een cardioloog die vanuit Zuid-Afrika nog maar net  de oversteek naar de States had gemaakt om er in de Cooper kliniek verantwoordelijk te worden voor exercise physiology. Zijn spreekbeurt luidde ‘Controlling cholesterol levels through exercise’.

Ik ging mijn gasten oppikken op de luchthaven van Zaventem, maar tot mijn grote verbazing kwam alleen Suzanne Johnson, samen met haar man, in paniek de aankomsthal binnengestormd. Neil Gordon was door de Belgische politie tegengehouden aan de controle en omdat hij geen visum kon voorleggen zou hij met het eerstvolgende vliegtuig terugvliegen richting Amerika. Nochtans had men hem in de Verenigde Staten verzekerd dat hij dat vanuit Amerika niet nodig had. Maar omdat hij nog altijd een Zuid-Afrikaans paspoort had moest hij dat document in België wel degelijk voorleggen. Na ettelijke telefoontjes met het Ministerie van Buitenlandse Zaken en dank zij de persoonlijke bemiddeling van de toenmalige Minister kreeg hij na urenlang wachten uiteindelijk toch toelating om ons land te betreden, op voorwaarde dat hij het vier dagen later opnieuw zou verlaten. Een opluchting voor iedereen.
Maar door die hele heisa was de bagage van de Amerikanen zoek geraakt en vertrok ik met mijn drie gasten zonder koffers richting Limburg. In de namiddag kregen we vanuit onze nationale luchthaven een telefoontje dat de koffers terecht waren en dat we ze mochten komen oppikken. Ik reed terug naar Zaventem met de man van Suzanne Johnson, een heuse cowboy met laarzen en stetson, en onderweg vroeg ik hem of San Antonio en Dallas ver uit elkaar lagen. Het jaar nadien was het Amerikaans Congres voor Sportgeneeskunde, waar ik ieder jaar naartoe ging, namelijk in Dallas en omdat ik veel lovende woorden over San Antonio had gehoord wilde ik die stad graag bezoeken. Als ze in de buurt van Dallas lag kon ik er met een huurauto heen rijden. “It’s in the neighboorhood,” antwoordde hij, maar ik viel achterover toen hij preciseerde "Only 600 km", waarop ik hem antwoordde dat de grootste afstand in België amper 250km is.
Het jaar nadien ben ik dus naar Dallas gegaan en op de laatste avond werd ik door Neil Gordon, samen met Suzanne Johnson en enkele van zijn vrienden, thuis ontvangen voor een ‘braai’, het Zuid-Afrikaanse woord voor barbecue. Een heerlijke avond waaraan ik nog schitterende herinneringen overhoud